भारत

सावल्या पार पायाखाली आल्या होत्या.सूर्य डोक्यावर आला होता तरी गारठा कमी होत नव्हता.वारा गारा घेऊन भणाभणा वाहत होता.हळूहळू सारी माणसं पांगत चालली होती.भरलेले घर रिकामं होऊ लागलं होतं.समोर दादाचा फोटो होता खूर्चीवर हार घातलेला.शायनासरीत आताचं उठून बोलतेलं असा.फुटू पाहीला की नुसता पोटात जाळ उठायचा.तेव्ह जाळ काळीज जाळीत पारवर डोक्यापर्यंत जायचा.हुंदका नुसता नरडयातचं आडकून बसायचा.वरचा श्वास वर. खालचा श्वास खाली व्हायचा.आता डोळं नाही पाझरतं.डोळयातलं पाणीच आटून गेलं आसलं. धा-बारा दिसं झालं की दादानी फाशी घेतलेली. कव्हरं डोळ तरी वाहतेल ?

सावल्या पार पायाखाली आल्या होत्या.सूर्य डोक्यावर आला होता तरी गारठा कमी होत नव्हता.वारा गारा घेऊन भणाभणा वाहत होता.हळूहळू सारी माणसं पांगत चालली होती.भरलेले घर रिकामं होऊ लागलं होतं.समोर दादाचा फोटो होता खूर्चीवर हार घातलेला.शायनासरीत आताचं उठून बोलतेलं असा.फुटू पाहीला की नुसता पोटात जाळ उठायचा.तेव्ह जाळ काळीज जाळीत पारवर डोक्यापर्यंत जायचा.हुंदका नुसता नरडयातचं आडकून बसायचा.वरचा श्वास वर. खालचा श्वास खाली व्हायचा.आता डोळं नाही पाझरतं.डोळयातलं पाणीच आटून गेलं आसलं. धा-बारा दिसं झालं की दादानी फाशी घेतलेली. कव्हरं डोळ तरी वाहतेल ?

आरक्षणामुळे अनेक मागास जाती मुख्य प्रवाहात आल्या. शिक्षण आणि नोकरीच्या संधी त्यांना निर्माण झाल्या . काही मूठभर लोकांच्या हाती असलेली मक्तेदारी आरंक्षणामुळे मोडीत निघाली. परंतु अस असलं तरी आजही अनेक जाती या मुख्य प्रवाहात नाहीत. आणि त्यांतील बहुतेकांना आरक्षण आहे. आरक्षण असतानाही त्या जाती आज मागास कशा राहिल्या त्याला जबाबदार कोण..? यावर चर्चा व्हायला हवी. मग आरक्षण असूनही जर जातींचा आणि पर्यायाने समाजाचा विकास होणार नसेल तर आरक्षणाची गरज ती काय..?

मानवीय समाजामध्ये विचारधारा हि लहानपणा पासून रेखाटली जाते, यामध्ये त्या निरागस चेहऱ्याचा काहीही दोष नसतो. कोणाचे विचार कितपत योग्य किंवा वाईट आहे याचे मापदंड नको ठरवायला. भारतामध्ये सद्या ‘लाल सलाम’ च्या घोषणा जोर-जोरात सुरु आहे आणि JNU च्या प्रसंगा नंतर त्या￰￰ला अत्त्याधिक पाठिंबा मिळाला . यामध्ये सर्वाधिक हे विध्यार्थी दशेतील तरुण होते. ते नैसर्गिकच आहे कारण जेव्हा पण मार्क्स यांचं नाव ऐकायला येते तेव्हा धमन्यांतील रक्त खळवंडल्या शिवाय राहणार नाही . मार्क्स यांचं व्यक्तिमत्व अत्त्यंत प्रभावशाली आणि संघर्ष्याच्या लेखणी मधून उभरून आलय.

आयुात असं नव्याने परत कधीतरी भेटू ....
ओठांवर थोडंसं हू अन काळजात बरंचसं रू ...
क्षणातच आठवेल आपल्या प्रेमाचा इतिहास ...
तो एकच षण मात्र सर्व काही झालं होत खल्लास .....
तरीही मात्र वाट पाहत होो भेटीची .... कारणे
बाकी राहिली ोती ना एकमेकांना सुावयाची .....
ुठून सुरु होतो असा ्रेमाचा आरंभ ..
ा ओढवो मग नंतर वेडसरपणाचा रारंभ .....
का वाढत गेलं आ्यातलं अंतर ....
यातून मन आता ोत जाते कातर कातर
होता माझा श्याम अन होते मी तुझी राधा ...
जूनगेले पूर्ण जीवन पण तो क्षण राहिा अर्धा ....

वॉटर कूलर.

अजून आहे तुझा कोपरा, तसाच लपलेला
अजून आहे तसाच तो आठवणी नी भरलेला।

वेळ बराच निघून गेलाय तरी तो आहे गोठलेला,
अजून एक वाक्याने धगधगतो, तुझया प्रेमाने भरलेला।

जबादारी चा ओझया मध्ये सुद्धा, आहे तो दडलेला,
अलगद एक आठवणीतून बहरतो तो, जणू मोगरा फुललेला,।

तू ही आहे तसाच, प्रत्येक क्षणांनी, आठवा नी सजलेला,
तू ही आहेस तसाच, प्रत्येक ध्यासात, रोमात, श्वासात वसलेला

एक रात्र अशी ही
एक रात्र आपल्या मैत्री ची..

एक शब्द तू बोल
एक शब्द मी ऐकतो..

या अंधारी एक शांतता तू ठेव
या मैत्री ची एक शांतता मी ठेवतो..

एक अबोल शब्द ने तू बोल सारे
एका अबोल शब्दाने मी समजतो सारे..

एक मैत्री ची रात्र अशी ही
एक गुपित तू सांग एक मी सांभाळतो..