कला

लहान असताना उन्हाळयाच्या सुट्टीत आजीकडे जायची मजा काही औरच असते आज घरात बसून विडिओ गेम्स खेळणाऱ्या पोरांना पाहिलं की मनोमन वाटत आपण 95 च्या आधीची पिढी खरच खूप भाग्यवान आहोत बालपण काय असत हे आपणच शेवटचं खरंखुरं जगलय..

शाळेत जाताना सकाळी आई केसांना तेल लावून करकचून 2 वेण्या घालून द्यायची एक सॉक्स सापडत नाही म्हणून मला रोजच शाळेला उशीर व्हायचा मग आई जुना थोडा पांढरा पडलेला सॉक्स कुठून तरी शोधून आणायची आणि शाळेत पूर्ण दिवस तो एक सॉक्स वर ओढण्यात जायचा..

बऱ्याच दिवसाने घरी जायचं म्हंटल कि पॅकिंगला आपोआपच वेग येतो आणि त्यात जर फॅमिली टूर ला जायचं असेल तर दुधात साखर..

तसंच आज माझं झालेलं १८ च पुणे यवतमाळ बुकिंग कॅन्सल करून १७ ला केलं होत कारण आता एक दिवस पण इथे थांबायचं म्हणजे १ वर्षासारखं वाटलं असत मला..६ ची गाडी होती मी दुपारी ३ पासूनच सगळं आवरून बसले होते. ५.३० ला संगमवाडीला पोचले..आभाळ आलेलं होत माझी गाडी लागलेली होती मी माझी सीट शोधून सामान ठेवलं आणि निवांत बसून घेतलं..थोड्यावेळात बस निघाली ती सोबत पावसाच्या सरी घेऊनच..

१)

.

२)

.

३)

.

४)

.

हल्ली कामाच्या ओझाखाली बिच्चारे नवरे दबून आणि दमून गेलेले असतात. त्यामुळे घरी आल्यावर त्यांना कसलाही उत्साह नसतो.
चहापाणी झाले की लगेचच लॅपटॉप उघडून कामाचं ओझं उरकायचा प्रयत्न चालू होतो.
बायकांना मग राग येतो. हा प्राणी मग घरी तरी का येतो असं होऊन जातं ..

पण दिवसभर टीव्हीपुढं लोळत तुपारे, मानबा बघून नव-याच्या मनःस्थितीचा अंदाज येत नाही.
नव-याला बायकोने रिझवावे लागते असे आजीने सांगितले होते. पण नेमके काय करायचे हे सांगितले नाही.

मी मग गाणी म्हणून त्याला खूष करायचा प्रयत्न केला

रूठे रूठे सैय्या, मनाऊ कैसे