कला

अतरंगी उत्पादनांच्या अफलातून जाहिराती स्पर्धा:

"मायबोली ज्युनियर मास्टरशेफ"

दर वर्षी आई बाबांसाठीच का म्हणून पाककला स्पर्धा?
तर छोट्या दोस्तांनो, या वर्षी तुम्हालाही आहे मास्टरशेफ बनायची संधी!!

उपक्रमाचे स्वरूप :
रंगीबेरंगी भाज्या, फळं वापरून तुम्हाला नाविन्यपूर्ण आणि दिसायलाही सुंदर अशी सॅलड्स बनवायची आहेत.
अथवा
तुम्हाला स्वतःला जमेल अशी कोणतीही पाककृती बनवली तरी चालेल.

नमस्कार मायबोलीकर, सालाबादप्रमाणेच यंदाही मायबोलीकरांच्या पाल्यांसाठी सादर करत आहोत एक उत्साहपूर्ण उपक्रम "रंगरंगोटी!"

रंगरंगोटी - नावातच सर्व आलं ना? चित्रं काढायला आणि रंगवायला मोठ्या मुलांनाही आवडते हे लक्षात घेऊन यंदा वयोमर्यादा वाढवली आहे तसेच मुलांना स्वतः चित्र काढायचे स्वातंत्र्यही आहे! तर दोस्तांनो, घ्या हातात आपले ब्रश, पेन्सिली, स्केच पेन्स, रंगाच्या बाटल्या. आपला गणेशोत्सव रंगीबेरंगी करून टाका आणि तुम्हीही मनसोक्त रंगून जा रंगात!!

"पप्पा!"
"बोल!"
"अंह असा रिप्लाय नाही द्यायचा, वन वर्ड मध्ये."
पप्पा खळखळून हसला. क्वचित पप्पा असा हसायचा.
"बोल माझी माऊ."
"पप्पा वीस वर्षाची आहे मी, माऊ काय म्हणतोय?"
"तू माझी खाऊ माऊ आहेस. बोल ना काय झालंय?"

मी केलेले पेपर क्विलींगचे काही नमुने..

"ती तुझीच चुक होती ..."

सोडून जेव्हा तू गेली तेव्हा
वाटलं माझी चूक होती..
पण पाहून आज तुला वाटलं
ती तुझीच चूक होती ...

प्रेमाचे वारे वाहत होते
माझ्याच मनामध्ये ..
तुला मात्र फ़क्त ती
झुळुक वाटत होती ..
पण पाहून तुला आज वाटलं
ती तुझीच चूक होती ..

पावसाच्या थेम्बांमध्ये सुद्धा
तुझीच चित्रं रंगवीली होती..
पाऊस उत्तरल्यावर आता
तू आठवणीत हरवून बसती ..
पण पाहून तुला आज वाटलं
ती तुझीच चूक होती ...

लोकांच्या मते एक वय असतं उत्साहाचं, उमेदीचं, काहीतरी शिकण्याचं, करून दाखवण्याचं........ त्या मताला कधीही काडीमात्र सुद्धा किंमत देऊ नये.

पण कॉलेज संपलं, नोकरी लागली, लग्न संसार यात अडकलं की नवीन काहीतरी शिकण्याचा, करण्याचा उत्साह कमी होत जातो. वय, वेळ, affordability, संकोच, संसाराच्या जबाबदाऱ्या, लोकांच्या नजरा/टोमणे.... एक ना अनेक कारणं....

अरे आता या वयात कुठं जाऊ गाडी शिकायला?

अरे पण वेळ कुठंय? मुलांच्या शाळा, माझा जॉब, घराची कामं, जाणार कधी?

आयुष्याचे पुस्तक

आयुष्याच्या पुस्तकाचे
पुढले पान कोरे आहे,
अंतरीच्या लेखणीने रंगण्याची  
वाट पाहते आहे !

सुंदर काव्य-कथा, निसर्ग चित्रणे,
स्वप्नीची नक्षत्र-नक्षी रेखणे आहे,
अंतरीच्या रसिकतेने नटण्याची
वाट पाहते आहे !

पिंपळ पान, गुलाब पाकळ्या,
मोरपीस, पराग जपणे आहे,
अंतरीच्या मायेने गोंजारण्याची
वाट पाहते आहे !

ज्या गत पानांवर अश्रू ठिबकले,
तिथली शाई मिटली आहे.
त्या पानांस का व्यर्थ वाचणे?
विरण्याची वाट पाहते आहे !

"तुला भात रोज पाहिजेच असतो का? एक दिवस नसेल..."

"हो.. माझं त्याशिवाय जेवण होत नाही...."

"मग स्वतः कुकर लाव, करून घे" मी कुकर किचनच्या ओट्यावर आपटत म्हणाले, त्या आवाजाने नितीन दचकला, मी एवढी चिडेल असे त्याला वाटले नव्हते, तो माझ्याकडे बघत होता, त्याच्या डोळ्यात भीती होती, मी उजव्या हाताने कुकरचा दांडा घट्ट पकडला होता, माझे हात रागाने थरथरत होते, श्वास फुलला होता, घामाची धार केसातून, कपाळापर्यंत आली होती.

नितीन माझ्याकडे बघत एक पाऊल मागे सरकला, तसा मी कुकरवरचा हात सैल केला, मी पुढे झुकली गेले, या रागामुळे माझे अवसान गळाले होते, मी ओट्याचा आधार घेतला.