भारत

एक रात्र अशी ही
एक रात्र आपल्या मैत्री ची..

एक शब्द तू बोल
एक शब्द मी ऐकतो..

या अंधारी एक शांतता तू ठेव
या मैत्री ची एक शांतता मी ठेवतो..

एक अबोल शब्द ने तू बोल सारे
एका अबोल शब्दाने मी समजतो सारे..

एक मैत्री ची रात्र अशी ही
एक गुपित तू सांग एक मी सांभाळतो..

एक होती रमणीय बाग. रंगीबेरंगी सुगंधित फुलांनी भरलेल्या त्या बागेत एक सुंदर कोमल कळी वाऱ्यवर आनंदाने झुलत होती. काहीवेळाने तिथे एक भुंगा आला. रंगाने काळा पण सप्तरंगी पारदर्शक पंखांचा. त्याने साऱ्या बागेत फेरफटका मारला.

त्याची नजर त्या कोमल कळीवर गेली अन् त्याला सगळ्याचा विसर पडला. तिच्या सौंदर्याची त्याला भुरळच पडली. तो आपोआप त्या कळी भोवती गुंजरव करु लागला. ती कळी अल्लड कळीही त्याला न्याहाळू लागली. त्याचा पुरुषी रांगडेपणा तिला मोहिनी घालत होता. तिच्या तनामनातून काहीतरी उमलत होते .

एकदा वाळवंटातील सोन्या उंट फिरत फिरत आनंदवनात आला.

त्याला सगळ्या गोष्टींना नाव ठेवायची वाईट खोड होती.

त्याने या आधी जंगल, प्राणी, पक्षी काहीसुध्दा बघितले नव्हते.

सिंह महाराजांनी त्याचे स्वागत केले आणि आनंदवन बघण्यासाठी बरोबर वाघ्या कुत्रा पाठवला.

खर तर इतकी झाडे, गार हवा बघून त्याला खूप छान वाटतं होते पण कशाला चांगल न म्हणण्याची खोड त्याला शांत बसू देईना.

फिरता फिरता सोन्याला रानगाय दिसली. तिला बघून सोन्या मोठ्याने हसत म्हणाला," तू कोण आहेस? , कोणी का असेना पण किती जाडी आहेस. चालताना पोट बघ कसं हलत आहे."

गाय त्याला काही न म्हणता निघून गेली.

म्हणजे तसा नेहमीचाच दिवस , तीच नेहमीची बस आणि तोच रोजचा प्रवास कोल्हापूरचा. मी बसमधे चढले आणि सवयीनुसार खिड़की जवळची जागा पकडली. बस सुरु झाली , तिने वेग पकडला , काही अंतर गेल्यावर बस चालकाने कचकन ब्रेक दाबला बसने थोडे वळण घेतले आणि ती थांबली .

Life Partner, अशी व्यक्ती ज्याच्यासाठी आपण उत्सुकतेने प्रतीक्षा करत असतो. ज्याच्या सोबत आपण अहोरात्र राहणार आहोत त्याला कसा ओळखायचा? प्रत्येक व्यक्ती आपल्या आयुष्यात काहीतरी उद्देश घेऊन आला असतो. प्रत्येकाला किती महत्व द्यायचा ते आपल्यावर असता. एक अनोळखी व्यक्ती आपल्याला भेटतो, आपल्या जवळ येतो नन्तर तोच आपला होऊन जातो.
कधी कधी तोच व्यक्ती आयुष्यभरासाठी असतो तर कधी थोड्या वेळे साठी. पण सगळं आपल्यावर असता कि त्या व्यक्ती ला आपल्या आयुष्यात किती वेळ टिकू द्यायचा.

मी मायबोलि वर नाविन आहे, हा माझा प्रकशचित्राण प्रकाशीत कर ण्याचा पहिलाच प्रयत्न आहे.

ईथे लेह लद्दाख चे प्रकश चित्रे पुर्वि प्रकशित झालेले फोटोस बघुन खुप दिवसान पासुन मि तिकडे जाण्याचा प्लान केला होता आमच्या ट्रिप चे हे काहि फटोसः

१- हा विमानातुन घेतलेला लद्दाख mountain range चा पहिला view:

2-:

3 - हा त्सोमोरिरि लेक चा एरिअल view:

कॉर्पोरेट फोटोग्राफी कॉन्टेस्ट २०१७ - माझे नामांकन. फोटो आवडले तर नक्की लाईक करा.

http://www.corporatephotographycontest.com/portfolio_details.php?pd=MTY5...

http://www.corporatephotographycontest.com/portfolio_details.php?pd=MTY4...

द हिंदु चा लेख वाचला न मनात आल कि, आपले विचार मांडु. म्हणुच थोड कळु बोलतोय...... परंतु सत्य..........
३/२/२०१७ द हिंदु वरुन सुचल........
आपल्या भारताला गरज आहे. सत्य व निर्मळ निसर्गाची. नविन नविन पक्षि येतात न सुंदर असे आपल मन मोहक रुप आपल्या दर्शनाला घेवुन येतात. कोणताहि कर मागत नाहि कि, वाद करत नाहि. असे आकाशात एका ठिकानाहुन दुसरि कडे भ्रमन सतत सुरुच.....
भारतात 'चिमणि' हा पक्षि सुद्धा तसाच.....
परंतु कुठे हरवला आहे तेच समजत नाहिये.
त्याचि चिवचिव कणावर पडलि, का मन कस तृप्त झाल्या सारखच वाटत. सध्या हा आवाज नाहिसा होत आहे. नाहि का?