भारत

मानवीय समाजामध्ये विचारधारा हि लहानपणा पासून रेखाटली जाते, यामध्ये त्या निरागस चेहऱ्याचा काहीही दोष नसतो. कोणाचे विचार कितपत योग्य किंवा वाईट आहे याचे मापदंड नको ठरवायला. भारतामध्ये सद्या ‘लाल सलाम’ च्या घोषणा जोर-जोरात सुरु आहे आणि JNU च्या प्रसंगा नंतर त्या￰￰ला अत्त्याधिक पाठिंबा मिळाला . यामध्ये सर्वाधिक हे विध्यार्थी दशेतील तरुण होते. ते नैसर्गिकच आहे कारण जेव्हा पण मार्क्स यांचं नाव ऐकायला येते तेव्हा धमन्यांतील रक्त खळवंडल्या शिवाय राहणार नाही . मार्क्स यांचं व्यक्तिमत्व अत्त्यंत प्रभावशाली आणि संघर्ष्याच्या लेखणी मधून उभरून आलय.

आयुात असं नव्याने परत कधीतरी भेटू ....
ओठांवर थोडंसं हू अन काळजात बरंचसं रू ...
क्षणातच आठवेल आपल्या प्रेमाचा इतिहास ...
तो एकच षण मात्र सर्व काही झालं होत खल्लास .....
तरीही मात्र वाट पाहत होो भेटीची .... कारणे
बाकी राहिली ोती ना एकमेकांना सुावयाची .....
ुठून सुरु होतो असा ्रेमाचा आरंभ ..
ा ओढवो मग नंतर वेडसरपणाचा रारंभ .....
का वाढत गेलं आ्यातलं अंतर ....
यातून मन आता ोत जाते कातर कातर
होता माझा श्याम अन होते मी तुझी राधा ...
जूनगेले पूर्ण जीवन पण तो क्षण राहिा अर्धा ....

वॉटर कूलर.

अजून आहे तुझा कोपरा, तसाच लपलेला
अजून आहे तसाच तो आठवणी नी भरलेला।

वेळ बराच निघून गेलाय तरी तो आहे गोठलेला,
अजून एक वाक्याने धगधगतो, तुझया प्रेमाने भरलेला।

जबादारी चा ओझया मध्ये सुद्धा, आहे तो दडलेला,
अलगद एक आठवणीतून बहरतो तो, जणू मोगरा फुललेला,।

तू ही आहे तसाच, प्रत्येक क्षणांनी, आठवा नी सजलेला,
तू ही आहेस तसाच, प्रत्येक ध्यासात, रोमात, श्वासात वसलेला

एक रात्र अशी ही
एक रात्र आपल्या मैत्री ची..

एक शब्द तू बोल
एक शब्द मी ऐकतो..

या अंधारी एक शांतता तू ठेव
या मैत्री ची एक शांतता मी ठेवतो..

एक अबोल शब्द ने तू बोल सारे
एका अबोल शब्दाने मी समजतो सारे..

एक मैत्री ची रात्र अशी ही
एक गुपित तू सांग एक मी सांभाळतो..

एक होती रमणीय बाग. रंगीबेरंगी सुगंधित फुलांनी भरलेल्या त्या बागेत एक सुंदर कोमल कळी वाऱ्यवर आनंदाने झुलत होती. काहीवेळाने तिथे एक भुंगा आला. रंगाने काळा पण सप्तरंगी पारदर्शक पंखांचा. त्याने साऱ्या बागेत फेरफटका मारला.

त्याची नजर त्या कोमल कळीवर गेली अन् त्याला सगळ्याचा विसर पडला. तिच्या सौंदर्याची त्याला भुरळच पडली. तो आपोआप त्या कळी भोवती गुंजरव करु लागला. ती कळी अल्लड कळीही त्याला न्याहाळू लागली. त्याचा पुरुषी रांगडेपणा तिला मोहिनी घालत होता. तिच्या तनामनातून काहीतरी उमलत होते .

एकदा वाळवंटातील सोन्या उंट फिरत फिरत आनंदवनात आला.

त्याला सगळ्या गोष्टींना नाव ठेवायची वाईट खोड होती.

त्याने या आधी जंगल, प्राणी, पक्षी काहीसुध्दा बघितले नव्हते.

सिंह महाराजांनी त्याचे स्वागत केले आणि आनंदवन बघण्यासाठी बरोबर वाघ्या कुत्रा पाठवला.

खर तर इतकी झाडे, गार हवा बघून त्याला खूप छान वाटतं होते पण कशाला चांगल न म्हणण्याची खोड त्याला शांत बसू देईना.

फिरता फिरता सोन्याला रानगाय दिसली. तिला बघून सोन्या मोठ्याने हसत म्हणाला," तू कोण आहेस? , कोणी का असेना पण किती जाडी आहेस. चालताना पोट बघ कसं हलत आहे."

गाय त्याला काही न म्हणता निघून गेली.

म्हणजे तसा नेहमीचाच दिवस , तीच नेहमीची बस आणि तोच रोजचा प्रवास कोल्हापूरचा. मी बसमधे चढले आणि सवयीनुसार खिड़की जवळची जागा पकडली. बस सुरु झाली , तिने वेग पकडला , काही अंतर गेल्यावर बस चालकाने कचकन ब्रेक दाबला बसने थोडे वळण घेतले आणि ती थांबली .

Life Partner, अशी व्यक्ती ज्याच्यासाठी आपण उत्सुकतेने प्रतीक्षा करत असतो. ज्याच्या सोबत आपण अहोरात्र राहणार आहोत त्याला कसा ओळखायचा? प्रत्येक व्यक्ती आपल्या आयुष्यात काहीतरी उद्देश घेऊन आला असतो. प्रत्येकाला किती महत्व द्यायचा ते आपल्यावर असता. एक अनोळखी व्यक्ती आपल्याला भेटतो, आपल्या जवळ येतो नन्तर तोच आपला होऊन जातो.
कधी कधी तोच व्यक्ती आयुष्यभरासाठी असतो तर कधी थोड्या वेळे साठी. पण सगळं आपल्यावर असता कि त्या व्यक्ती ला आपल्या आयुष्यात किती वेळ टिकू द्यायचा.