माणुस हा सामाजिक प्राणी आहे. जन्मल्यापासुनच तो नाती निर्माण करत असतो. आई , वडील , भाऊ , बहीण , आजी , आजोबा , काका , काकु , मामा , मामी , आत्या , मावशी अशी अनेक नाती त्याच्याबरोबर आपोआपच जोडली जातात. ती निवडण्याचा पर्याय त्याच्याकडे नसतो. तर काही नाती तो आपल्या मर्जीने निवडतो. असे असले तरीही बर्‍याचदा काही ना काही कारणाने नात्यांमधे वितुष्ट येतं. , अपेक्षाभंग होतो. नाती दुरावतात.© Copy Right by Kavita Patil सख्खी माणसे वैर्‍यासारखी वागली की त्याचा आपल्या मनावर खोलवर परीणाम होतो. तो सल सतत मनात बोचत असतो , आपली घुसमट होते. बर्‍याचदा विश्वास घात झाल्यामुळे आपला चांगुलपणावरचाच विश्वास उडतो.
त्याच त्याच भाज्या खाऊन कंटाळा आला असेल तर आवर्जून करण्याजोगी हि एक पारंपारिक recipe आहे . सासूबाई , वाहिनी आणि त्यानंतर आता मी , बऱ्याचदा भिशीचा प्रोग्रॅम असेल तर किंवा कुठे करून न्यायच असेल नेहेमी करून नेते ,आणि सगळ्यांना हमखास आवडते . करायला थोडी किचकट आहे पण चव खूपच यम्मी आहे !...
साहित्य :
तुम्ही या जगात काही पण करू शकता बस तुम्हाला त्या गोष्टी बद्दल विचार करता आला पाहिजे आणि ती गोष्ट रोज जगता आली पाहिजे,
त्या दिवसा साठी जगा ज्या दिवशी तुमचे सर्व स्वप्ने पूर्ण होतील आणि त्या दिवशी तुमच्या चेहऱ्यावर जगातली सर्वात जबरदस्त Smile असेल
मेहनत केल्यावर जी Smile येती ना त्यापूढे तर पूर्ण जगाची सुंदरता पण कमी पडते बर का !
कपिल सिब्बल म्हणतात “सगळे घोडे तबेल्यातून पळाल्यावर आमच्या पक्षाला जाग येणार का?”
आज सकाळी सकाळीच पाऊस सुरू झाला.
सुर्य ढगांनी झाकोळला म्हणून सात वाजले तरी अंधारुन आलेले वातावरण झाले. पावसाची सुरुवातीची संथ रिपरिप आता वेग घेत आसने झाल्यानंतर विश्रामासाठी शरीर शिथिल झाले पण मन?ते पावसाच्या वाढणाऱ्या वेगासोबत धावायला लागले. आवडत्या/नावडत्या आठवणींभोवती फुलपाखरासारखे भिरभिरायला लागले.
अन् पावसातच अचानक एक सुर्यकिरणाची तिरीप आली. त्याचा परिणाम लगेच मनावरही झाला. मनाने खुदकन हसुन आठवणींच्या खजिण्यातील एक आठवण समोर सादर केली.
फोटो....
ईयत्ता पहिली...
पाच वर्ष वय होते माझे.
कन्यापाठ शाळेचा गाणे, नृत्यचा कार्यक्रम राममंदिरात ठेवला होता.
मला" नेसते, नेसते पैठण चोळी ग आज होळी ग "या गाण्यावर नृत्य करायचे होते
वेणी घालण्यासाठी केस सोडले पण मला वेणी तर घालता येईना. त्याकाळी मोकळे केस म्हणजे विचीत्र, अशोभनीय मानले जायचे. माझे केसही फार मोठे होते. त्याची आमच्या वर्गाच्या बाईंनी अंबाड्यासारखी गssच्च गाठ बांधली. खूप खूप गच्च आणि लगेच मी ष्टेजवर गेले.
केसांमुळे डोक्यात होणाऱ्या वेदना विसरण्याचा, चेहर्यावर येऊ न देण्याचा प्रयत्न करत मी ते गाणे-नृत्य पुर्ण केले.
उशीर झाला आहे फार पण थांबशील का माझ्यासाठी
पाऊलवाटा रेंघाळशील का प्रतीक्षेत तू माझ्यासाठी..?
कितीतरी तुडवलो गेलो भावनेंच्या त्या ओझ्याखाली
हात धरुनी उठवशील अन कडकशील का माझ्यासाठी..
रेल्वे सारखा धावत आहे मज माहीत नाही ब्रेक जरी
लाल ध्वजाचे रूप घेऊनी फडकशील का माझ्यासाठी..?
खट्याळ हसतेस किती बिलगतेस झाले नयन हे फितुर जरी
स्वच्छ पांढरे ह्रदय घेऊनी धडकशील का माझ्यासाठी..?
पहाटेच्या त्या स्वप्नामध्ये मृत्यूचे तांडव बघितले
मृत्यूयात्रेत येतांना रडशील का तू माझ्यासाठी ?
रात्रपाळीवर असतांना एकेदिवशी झोपेतच सुट्‌टी झाली असती...डायरेक्ट तिकीट जवळ-जवळ कापलंच गेलं हाेतं...कुणास ठाऊक एकाएकी कशी काय जाग आली...
ती सीमेंट फॅक्ट्री होती... मी स्टीम इंजीनमधे फायरमेन होतो...आमचे इंजीन ड्रायव्हर रेल्वे मधून सेवानिवृत्त झालेले ड्रायव्हर होते...
फॅक्ट्री ते एक्सचेंज यार्ड...तेरा किलोमीटरचं सेक्शन होतं....
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
