लेखन

गरिबाला कसल्या आल्यात भावना आणि फीलिंग्स? ही उच्चभ्रू लोकांची थेरं! आपण पडलो स्वभावाने आणि पैशाने गरीब. सतत मन मारून जगणारे किडे. बालपणी मोठ्यांच्या शिव्या खायच्या, त्यांना दबकून राहायचं, तरुणपणी शक्य असेल तितकं शिक्षणात स्वतःला झिजवायचं. मग एखादी सरळसोट चाकरी, लग्न, मुलं आणि म्हातारपणी मिंधं होऊन जगायचं!
ही काय life आहे?
सतत कुणालातरी वचकून राहायचं, कधीच मोकळेपणा मिळाला नाही, आणि आता ह्या वयात जिथे आम्हाला रिटायरमेंट ही सुद्धा शिक्षा वाटू लागलीये तिथे भावना समजून घेण्याची नाटकं कशाला?
नकोच.
सदाशिवराव तावातावाने बोलत होते.
स्वतःशीच!

टाळ्यांचा प्रचंड कडकडाट !! तिचं आजचं भाषण अतिशय गाजलं. कायक्रमाचा समारोप करताना आयोजकांनी अगदी भरभरून कौतुक केलं तिचं. त्या ठिकाणी आलेल्या प्रत्येकाच्या तोंडी तिचंच नाव! ती स्वतःवरच जाम खूश झाली. एक धडाडीची फेमिनिस्ट म्हणून ती ओळखली जात होती. अतिशय धीट विचारांची होती ती. अल्पावधीतच तिने नाव कमावले होते.

खान वकीलांनी बावाजींची बारीक-सारीक माहिती काढायला सुरु केली. पण त्यांच्या लक्षात आलं की सारा व्याप सांभाळून या बावाजींच्या प्रकरणात घुसणं काही व्यवहार्य नाही. म्हणूनच त्यांनी बिनॉयला आवश्यक सूचना देऊन कामाला लावलं होतं. ते काम फत्ते करून बिनॉय आज आला होता.

ते उतावीळपणे ज्या निरोपाची वाट पहाट होते, तो निरोप अखेरीस आला. बिनॉयचा फोन आला. त्याला खान वकिलांनी संध्याकाळीच भेटायला बोलवलं.

नमस्कार. आजपर्यंत अनेक वेळेस मुलांना आकाशातल्या गमती दाखवल्या होत्या. वेगवेगळे तारे, ग्रह आणि चंद्रावरचे खड्डे बघताना मुलांच्या चेह-यावर येणारा आनंद आणि त्यांना होणारं समाधान नेहमीच अतिशय ऊर्जा देऊन जातं. 'ऑ! अरे बापरे!' 'ओह माय गॉड' अशी एक एक दृश्य बघतानाची मुलांची (आणि वयाने जास्त असलेल्या मुलांचीही) प्रतिक्रिया खूप काही सांगून जाते. त्यासारखाच पण थोडा वेगळा असा सुखद अनुभव आज घेता आला. निमित्त होतं परभणीतल्या निरामय योग प्रसार व संशोधन केंद्रामधल्या मुलांच्या सुट्टीतील शिबिरामध्ये घेतलेल्या ज्ञान रंजन अर्थात् fun and learn सत्राचं.

आई कधी जात नसते
नेहमी आसपास असते
देहाने जरी उरली नाही
तरी अनेक रुपात असते
आई कधी जात नसते ||१||
.
वात्सल्य अमर असते
पुन्हा पुन्हा येत असते
प्रत्येक बाळा सोबत
जन्म पुन्हा घेत असते
आई कधी जात नसते ||२||
.
जाते पण जेंव्हा ती
जग सुन्न करत असते
स्वप्नात येऊन मात्र
पाठीवर हात फिरवत असते
आई कधी जात नसते ||३||
.
'आई' या हाकेला
पुन्हा उत्तर देत नसते
परी नवीन बाळासाठी
पुन्हा ती हजर असते
आई कधी जात नसते ||४||
.
आई कधीच जात नसते

पाटील सरांशी बोलणं झाल्यावर खानसाहेबांनी पहिल्यांदा काय केलं तर बिनॉयला फोन केला. बिनॉयची डिटेक्टिव्ह एजन्सी होती. तो खानसाहेबांना खूप मानायचा. त्यालाही जाणवलं खानसाहेबांसाठी हे प्रकरण जरा जास्तच महत्वाचं होतं. त्यानं आठ-दहा दिवसात प्राथमिक माहिती मिळवली आणि केस खानसाहेबांच्या पहिल्या चाचणीत तावून सुलाखून निघाली. केस त्यांनी घेतली.

“झीनत! बोल ना. मला सांग. मी सांगते.”
“मॅडम, माझे वडील वकील आहेत हायकोर्टात. त्यांच्याशी मी बोलले. त्यांना पाटील सरांशी बोलायचं होतं.”

आता पेच प्रसंग होता. आबा या स्थितीत बायकोला पाणी नीट मागू शकत नव्हते. ते वकीलाशी काय बोलणार? पण बाईंना पटकन उत्तर सापडलं. त्या म्हणाल्या, “अगं यांची तब्येत बरी नाही. दोन मिन्टं थांब. मी तुला एक नंबर देते. लिहून घे. त्यांचं नाव पाटीलच आहे. आमचे नातेवाईकच आहेत. त्यांना सारी केस माहित आहे. त्यांच्याशी बोलायला सांग.”
नंबर घेऊन झीनत परतली.

कालेजात वर्गात अगदी नवीन चेहरे , मोकळे वातावरण,प्रत्येकाच्या मनात कुठल्या ना कुठल्या महत्त्वाकांक्षा , देहबोलीत उत्साह ; हे सारं घेऊन आलेला पहिलाच दिवस.
विविध तासांत प्राध्यापकांनी घेतलेल्या इंट्रोडक्शनच्या निमित्ताने सहजच छाप मारून  काही मुला-मुलींचे  आपले लोकप्रिय होण्याचे विशेष वेगळेपणाचे पोटेन्शियल दिसून आले.
त्यात अग्रेसर होता हृषिकेश ! तजेलदार चेहेरा , खेळाडू देहयष्टी , संगीत साधनेतून उद्भवत चाललेले तेज..आणि कुठल्याशा जबाबदारीची जाणीव दाखवणारी देहबोली.

दोन्ही पाटील आणि डीव्ह्याचा बाप हे ऐकून सुन्न झाले. डोळ्यात पाणी भरलं, तोंडातून शब्द निघेना. दोन मिनिटं कुणी कोणाशी बोललं नाही; बोलू शकलं नाही. त्याच्या बापाच्या अनावर हुंदक्यांनी शांतता भंग झाली. पाटील सरांच्या गळ्यात पडून बाप हमसाहमशी रडू लागला. पण आता ही वेळ निर्णय घेण्याची होती. विचार करायला वेळ होताच कुठं?

पाटील सरांनी रोकड जवळ ठेवलीच होती. ते पन्नास हजार त्यांनी बिनसळे वकीलांपुढं मांडले. बिनसळे वकीलांनी लावलेल्या ॲप्लीकेशनवर कोर्टानं आठ दिवसावरची तारीख दिली. तारखेवर सुनावणी झाली, पण जमानत नाकारली. आता बिनसळे वकील चिडीला आले. त्यांनी थेट हायकोर्टात अर्ज केला.

आता इतकं सगळं जुळून आल्यावर अडचण यावी म्हणजे चिंतेची गोष्ट.