श्रीभगवानुवाच |
तस्मात्त्वमुत्तिष्ठ यशो लभस्व
जित्वा शत्रून्भुङ्क्ष्व राज्यं समृद्धम् |
मयैवैते निहता: पूर्वमेव
निमित्तमात्रं भव सव्यसाचिन् || (११.३३)
अन्वय - तस्मात् त्वं उत्तिष्ठ| यश: लभस्व| शत्रून् जित्वा समृध्दं राज्यं भुंक्ष्व| एते मया एव पूर्वम् एव निहता:| हे सव्यसाचिन् निमित्तमात्रं भव|
अर्थ – म्हणून तू ऊठ! यश संपादन कर. शत्रूंना जिंकून संपन्न राज्याचा उपभोग घे. हे पूर्वीच माझ्याकडून मारले गेले आहेत. हे सव्यसाची अर्जुना तू केवळ निमित्तमात्र हो म्हणजे साधन हो किंवा उपकरण हो.
भीती – कुट्टीची गोष्ट - 5
घराचं फाटक उघडून कुट्टी आत शिरली तेव्हा अजुनही तिचे पाय थरथरत होते. रडू अगदी दाटून आलं होतं. ओठ घट्ट दाबून तिने तशीच हातातली फुलांची पिशवी खाली ठेवली. कपाटातून सुई - दोरा घेतला अन ती गणपतीसाठी हार करायला लागली.
हात भराभर चालवायला हवा होता. अजून तर गणपतीच्या मखराभोवती रांगोळी पण काढायची होती. सकाळचे साडे-सहा वाजायला आले होते. 'आत्ता शाळेत जाण्याची वेळ होईल.' ती मनात म्हणाली.
"मी राजीनामा देतोय, याक्षणी. मी चाललो."
"सॉरी ना चित्रू..."
"तू सॉरी म्हणू नकोस, सॉरी मला म्हणू दे, हे पाप पुण्याचं कॅलक्युलेशन करण्याचं काम मी स्वीकारलं."
"पण माझी काय चूक, माझं मन मानेल तसं मी लिहिते."
"मी लिहिते??? बाई, कृपा कर माझ्यावर... तू लिहीत नाहीस, तू अवघड कोडी घालतेस... सोडवावी मला लागतात."
"चित्रू..." एव्हाना शांत असलेली व्यक्ती धीरगंभीर आवाजात म्हणाली.
"जी धर्मराज!"
"कॉल मी राज!"
"येस, राज." चित्रू नम्रपणे म्हणाला.
'यांचं टीवी बघणं कमी केलं पाहिजे.' तो स्वतःशीच पुटपुटला.
"माणगाव आलंय, ज्यांना उतरायचं आहे त्यानी पटकन उतरा. गाडी जास्त वेळ स्टॉपवर थांबणार नाही." कंडक्टर नेहमीच्या सवयीने ओरडला.
त्या आवाजामुळे अजिंक्य खडबडून जागा झाला आणि घाई घाईने आपले सामान उतरवू लागला.
"तुम्हाला इथे उतरायचे आहे का?" अजिंक्यच्या शेजारील प्रवाशी उठून बाजूला होत विचारू लागला.
"हो." अजिंक्यने स्मितहास्य करत उत्तर दिले आणि उतरण्यासाठी दरवाजा जवळ जाऊ लागला.
"अहो! लवकर उतरा चला, गाडीला जास्त वेळ थांबता येणार नाही" कंडक्टर थोडा नाराजीच्या सुरात म्हणाला.
अजिंक्य उत्तर न देताच खाली उतरला आणि सवयीप्रमाणे स्टॉपवर असलेल्या नवनाथ रसवंती गृहात शिरला.
मी मूलतः गाढव आहे, चुकुन मनुष्य योनीत आलो असे वाटते. गाढवपणा फक्त रक्तात नाही तर मांसल पेशींच्या रंध्रारंध्रापर्यंत पोहचलेला आहे. असे हे गाढव आयटीत चिकटले म्हणून त्याचा तेनालीराम होत नाही. माझ्या सोबतीची मंडळी सुद्धा गाढव असावीत असा माझा समज होता. आम्हा गाढवांमधे एक सुंदर, हुषार मुलगी होती. बऱ्याच मंडळींना त्या कारणाने आमचा हेवा वाटायचा. आम्ही लिनक्सवर काम करीत होतो. ती डिस्ट्रो, रेडहॅट, डेबियन अशा माझ्यासारख्या गाढवांना न समजनाऱ्या भाषेत बोलत होती. मला ती मुलगी जादुगार वाटत होती. काहीतरी टाईप करायची दोन सेकंदात सार गायब, परत काहीतरी टाईप करायची तर धडधड सारी अक्षरे वर जात होती.
चिंधी : ५
मी एकटक त्याच्या पाठमोऱ्या आकृतीकडे पाहत होते आणि अर्ध्या क्षणात त्याने मागे वळून माझ्या डोळ्यांत काही तरी उडवलं, त्यानंतर मला एका लिबलिबीत हाताने बराच वेळ आत ओढत नेलं आणि कुठे तरी जवळ जवळ फेकलं,
आधीच लागलं होतं, त्यात असं ओढल्याने मला सगळी कडे फाटल्या सारखं जाणवत होतं, संपूर्ण अंग झोंबत होतं, मला खूप वेदना होत होत्या, इतक्या की इतक्या वेदना नंतर माणूस जिवंत राहतो त्या क्षणी मला त्याचंच आश्चर्य वाटत होतं.
उगा दुमडतो बाही आपण
बोलत बसतो काही आपण
ओळख नाही तशी आपुली
अनोळखीही नाही आपण
खरी शांतता मनात बसते
दिशा भटकतो दाही आपण
तापामध्ये बरळत बसतो
सुसाह्य करतो लाही आपण
नको तिथे गाठते उदासी
नको तिथे उत्साही आपण
सुप्रिया
8 ऑक्टोबर, भारतीय हवाईदलाचा स्थापना दिवस. याच दिवशी 1932 मध्ये अवघ्या 4 वेस्टलँड विपिटी विमाने आणि 5 वैमानिकांसह भारतीय हवाईदलाने रॉयल एअर फोर्सचे सहाय्यक दल म्हणून आपल्या कारकिर्दीला सुरुवात केली. त्यानंतरच्या गेल्या 89 वर्षांमध्ये भारतीय हवाईदलाच्या क्षमतेत बरीच वाढ झालेली असून ते विविध प्रकारच्या आपत्तींच्या काळात महत्वाची भूमिका बजावत आलेले आहे आणि यापुढेही अशीच भूमिका बजावत राहील. हवाईदलाच्या स्थापना दिनाच्या निमित्ताने सालाबादप्रमाणे 8 ऑक्टोबरला हिंदन हवाईदल स्थानकावर मुख्य आणि दिमाखदार समारंभ पार पडला.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
