लेखन

आंतरजाली भेट झाली
छायाचित्रे किती पाठवली
कधी होशील समोर प्रकट
का प्रत्यक्षाहून प्रतिमा उत्कट

© चुन्नाड

राजकन्या आणि .......
If you want your children to be intelligent, read them fairy tales. If you want them to be more intelligent, read them more fairy tales.
Albert Einstein

“स्मोकिंग झोनमधे भेट ५ मिनिटात” व्हॉट्स ॲपवर अभ्याचा मेसेज फ्लॅश झाला तेव्हा नेमका आमचा मास्तर माझ्या बाजूलाच होता. त्याने एक शेलका लूक दिला आणि परत लाल शाईने गोल केलेल्या कंटेन्टकडे लक्ष वेधून घेत “Mr Pratik correct it and send it back in next five minutes” असं ऐकवून आणि फाईल माझ्या डेस्कवर जवळजवळ आपटून तो निघून गेला. या दोघांनाही पाच मिनिटाचं काय ऑब्सेशन आहे देव जाणे!

“मास्तर पेटलाय. आग विझवून आलोच.” अभ्याला असा रिप्लाय पाठवून मी कामाला लागलो.
त्यात आमच्या बॉसचा चेहरा पाहीला तरी कोणीही सांगेल 'आग्यावेताळ' का काय म्हणतात तो हाच आणि आम्ही पडलो गरीब बिचारे वेठबिगारी.

मी पहिल्यांदा एखादी गजल वृत्तात लिहिण्याचा प्रयत्न केला आहे. काही चुका असल्यास नक्की सांगा.
वृत्त : आनंद ( गा गा ल गा ल गा गा )

बाकी अजून होते कित्येक श्वास माझे !

वाऱ्यात दरवळू द्या आता सुवास माझे
ठेवून जात आहे खोटे सुहास माझे !

गावून गीत माझे शाबासकी तुम्हाला
माझेच ओठ बोले गाणे उदास माझे !

मांडून स्तूत खोटे "चेले" उदंड जगली
घटवून घेतले मी आयुष्य "मास" माझे !

वैऱ्यास ठार केले वाटे कुणी न बाकी
त्यांनीच घात केला जे आसपास माझे !

आशेत आदराच्या शाई लयास गेली
दरसाल फक्त झाले काव्य झकास माझे !

अपराधी कोण ? (भाग 3 )

हमसे आया ना गया, तुमसे बुलाया ना गया .......

सकाळी सकाळी मालती ताई उठल्या तेव्हा मुख्य दार उघडं पाहून थोड्याशा थबकल्या.. आत जाऊन पाहतात तो मनोहर आजोबा घरात नसल्याचं त्यांना जाणवलं. माॅर्निंग वाॅकला गेले असतील असं म्हणून त्या त्यांच्या कामाला लागल्या. वसुधा आजी मोठ्या मुलाकडे परगावी गेल्या होत्या त्यामुळे घरात सध्या फक्त मालती ताई, महेश दादा आणि मनोहर आजोबा तिघेच होते. पारोसं काम उरकून मालती ताई आता नाश्त्याच्या तयारीला लागल्या होत्या. तास दोन तास उलटून गेले तरी आजोबा परतले नाहीत म्हणून मालती-महेश दोघेही काळजीत पडले. गावातल्या ओळखीच्या लोकांकडे फोनाफोनी सुरू झाली पण कुठेच त्यांचा ठाव लागेना.

आई

आई जणू असे
पंच महाभूत ।
भुमिका अद्भुत
आई होणे ।

आई जणू पाणी
मायेचा सागर ।
प्रेमाची घागर
सरली ना ।

आई जणू हवा
सजीवांना श्वास ।
अंतालाच कास
सुटतसे ।

आई जणू अग्नी
परीक्षेचा काळ ।
पती मुलं बाळ
सांभाळणे ।

आई जणू पृथ्वी
सृष्टीला आधार ।
कधी ना माघार
पोषणात ।

आई ती आकाश
खग घेती झेप ।
अन्नाची या खेप
पिलांसाठी ।

“This trip was best of all..”

घाटावर परतताना अनुराग म्हणाला.

“हम्म.. ” रियाने हसून सहमती दर्शवली.

बोलत बोलत दोघे गाडीपाशी येऊन पोचले.

“so.. मग कधी परतताय तुम्ही दोघी?” अनुराग ने विचारलं.

“बघू आमचं ठरलं नाहीये अजून. एक-दोन दिवसात मे बी..” रिया म्हणाली.

“हम्पी टु पुणे.. लॉन्ग डिस्टन्स इट इज..”

“हो.. पण मजा येते अशा रोड ट्रिप्स मध्ये.. ट्रॅवल इज द बेस्ट थेरपी. स्वानुभवातून पटलंय मला आता हे.” रिया उत्साहाने म्हणाली.

“येस.. इंडीड इट इज..” तिच्याकडे पाहत तो म्हणाला.

“ऐक नं..” रिया जराशी घुटमळली.

“बोल नं.” अनुराग.

....

काही माणसांचा नुसता आवाज ऐकला तरी बरं वाटायला लागतं. अनिकेत त्यातलाच. किती दिवसांनी आज बोलले त्याच्याशी. खूप हलकं वाटतंय.

आज पुन्हा नव्याने विचार करावासा वाटतोय सगळ्याचा. सुरुवात अर्थात जॉब स्विच करण्यापासून. Resume अपडेट केला पाहिजे. ठरवलंय आता, एखाद्याचं कॅरक्टर वर येणं जीव गेला तरी सहन करायचं नाही कधी.

World is full of some detestable people, who, by their scabrous behaviour, make it an impossible place for women to live in.. and I as a woman must now learn how to deal with it.

संहिता,

हम्पी.

.....