मला नजर उतरवणे या प्रकाराबद्दल माहिती हवी आहे. काही दिवसांपूर्वी माझा लहान मुलगा खूप जोरात रडायला लागला. लहान मुलं रडतात त्यातला हा प्रकार असेल म्हणून आम्ही जास्त लक्ष दिलं नाही. पण त्या दिवसापासून त्याची चिडचिड आणि रडणं हे वाढतच गेलं. मुलात अचानक झालेला बदल पाहून आम्ही जरा गोंधळून गेलो. आमच्या शेजारचे होते त्यांनी सांगितलं की त्यांच्याकडे जी बाई कामाला येते त्या नजर काढतात त्यांच्याकडून नजर काढून घ्या. आमचा दोघांचा या गोष्टीवर विश्वास नाही तरीसुद्धा मनाची समजूत म्हणून आम्ही त्या बाईकडून नजर काढून घ्यायची ठरवलं. ती बाई कामाला आलेली असताना आम्ही तिला बोललो नजर उतरवून द्या.
रॉड्रीक आणि मॉन्ट्या तातडीने बांद्रा स्टेशनला पोहोचले. बांद्रा स्टेशनची दिमाखदार इमारत नजरेत भरत होती. मुळची गॉथिक स्टाईलने बांधलेली इमारत तिचे वेगळेपण सिद्ध करत होती. प्रवाशांची इकडुन तिकडे धावपळ चालली होती. रस्त्याच्या कडेने बसलेल्या असंख्य फेरीवाल्यांनी अर्धा रस्ता व्यापला होता. ते आपापल्या सामानाची विक्री करण्यासाठी चित्रविचित्र आवाज काढुन गिर्हाइकांचं लक्ष वेधुन घेत होते. बाजूला पोलिसांची एक गाडी उभी होती . त्याच्या बाजूला दोन पोलिस उभे होते . काल रात्री ज्याने आपल्याला हटकलं तो पोलिस मामा ह्यांच्यात नाही ना ? रॉड्रिक त्यांच्याकडे निरखून पाहू लागला .
बांद्रा वेस्ट –४
” रॉडी, आपल्याला काही माहीती लागेल… ती तु नीट आठवुन सांग. ” मॉन्ट्या एखाद्या इन्व्हेस्टीगेटींग ऑफिसरसारखा बोलु लागला. त्याच्यातला मेकॅनिकची जागा आता डिटेक्टीवने घेतली. ही असली कामं करायला त्याला फार आवडायची . त्याचं पुर्वीपासुनचं गॅरेज नसतं तर तो कुणीतरी प्रायवेट डिटेक्टीव्हच व्हायचा.
” ती दहा रुपयांची नोट जनरली कशी होती …? “
” कशी होती म्हणजे ? नोटेसारखी नोट दुसरं काय…? ” रॉड्रीक त्याला काही सिरीयसली घेत नव्हता, मुळात गेलेली ती नोट परत मिळेल यावर त्याचं व्यवहारी मन विश्वास ठेवायला तयार नव्हतं.
उमगेना, गवसेना.. वाह्यात कारटी ही !!
रंग बदलती दुनिया बेमीसाल नटी ही
छाटू जाता इच्छा फुटती नवे धुमारे
मन आहे माझे की आहे पानफुटी ही ?
उभ्याउभ्या जिंदगीस म्हटले होशिल माझी ?
उठता बसता घालत सुटली किती अटी ही
वर्तमान नासवते, करते भविष्य अस्थिर
आठवणींची बसे भुतावळ मानगुटी ही
येताजाता मी नशिबाच्या टपल्या खाते
सहिष्णुतेची उगाच पाजवलीस गुटी ही
मनात त्याच्या प्रेम रहावे जिवंत माझे
कुठे मिळावी अमरत्वाची जडीबुटी ही ?
आपण त्याचे होतो जो नसतोच स्वतःचा
चूक आपली की काळाची म्हणू त्रुटी ही ?
" बार, बार दिन ये आए... बार बार दिल ये गाए..... तु जिये हजारो साल.... हे बड्डे बॉय .... काय झाला ...? मुड का गेलाय? " माँट्या त्याला विचारत होता , पण रॉड्रीकने त्याला काहीच उत्तर दिलं नाही. तो तसाच डोकं धरुन बसला होता. माँट्याने आजुबाजुला पाहीलं , चार - पाच कागद पसरलेले. एक मळकं एन्व्हलप त्याच्या बाजुला पडलेलं , रॉड्रीकचं वॉलेट त्याच्या समोर होतं . त्यातले सगळे पैसे, व्हिजीटींग कार्डस्, कागदाच्या चिटोऱ्या समोरच्या टिपॉयवर पसरलेल्या ... ह्या सर्वांच्या मधे रॉड्रीक दोन्ही हातांनी आपलं डोकं धरुन बसला होता.
सगळ्यात आधी सांगायचे म्हणजे मी इथे जो मुद्दा/प्रश्न मांडते आहे तो १००% खरा आहे. धाग्यावरती रिप्लाय वाढावेत किंवा बाकी काहीही हेतू नाही. आता सरळ मुद्याला येते. गेली १५ वर्षे हे नेहमीच घडत आलेले आहे आणि आता त्यामुळे डिप्रेशन,चिडचिड, वाढत जातंय. आमच्या कडे म्हणजे (होणाऱ्या सासरच्या घरी ) एकही काम मार्गी लागत नाही. सासरे नाही आहेत सासू, नवरा (होणारा) आणि त्याचा मोठा भाऊ घरी असतात. सगळे उच्च शिक्षित आहेत. बिझनेस करण्याकरीता सगळे करून झाले. मेहनत, खरेपणा हेच आता भोवती आहे असे वाटते आहे. सासरचे नाव आमच्या शहरात प्रसिद्ध आहे राजकारणात आहेत सगळेजण. सासू ला पटले नाही म्हणून लहानपणिच वेगळे झाले.
” एलिना…. यु आर माय स्विटी पाय… “
” या … आय नो…. पण तु आज माझ्यासाठी काय आणलंस…? ”
” व्हाय ? आय मिन … माय हार्ट इज युअर्स…. ”
” स्टॉप फ्लर्टिंग… स्टॉप धीस नॉनसेंस… “
” मग ? काय झालं ? आज काय स्पेशल आहे…?
” यु फॉरगॉट नो… डोंट टॉक टु मी …. ”
” अरे यार….! काय झालं सांग ना…. प्लीज… “
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
