पुणे

वर्ष २०१५ जानेवारी ०९ वेळ रात्री ११ वाजता भेटलो ते थंडीचे दिवस होते .व अचानक दुसर्‍या दिवशी शिर्डीला बाईक वर जायचे ठरले.त्यानुसार आम्ही सर्वजण ( ४ मित्र) १० तारखेला दुपारी १:३० मिनी.मोटारसायकलवर शिर्डीला जाण्यास सज्ज झालो व बाबांचे नाव घेऊन मोटारसायकल सुरु करुन आम्ही निघालो.जाताना रुबी हॉल (पुणे स्टेशन ) इथे नाष्टा करुन मग पुढे निघालो वाघोली नगर रोड मार्गे.मजल दर मजल करीत गप्पाटप्पा करित कधी आम्ही संध्या.५:०० ते ५:३० च्या सुमारास नगरमध्ये पोहचलो ते कळले पण नाही.मग नगरला चहापाण्यासाठी थांबुन आम्हीमग शनिशिंगणापुर मार्गे शिर्डीला जाण्याच नगरवरुन निघालो.शनिशिंगणापुरला संध्याकाळी ७:०० ते ७

मासिकपाळी पुरुषदेहप्रधान मानसिकतेला पटत नाही की काय? ज्यातून आपला देह निर्माण झाला ती प्रोसेस इतकी अपवित्र का वाटावी? स्वत:च्या जन्माच दु:ख इतक जिव्हारी लागाव की ती प्रक्रिया (मासिकधर्म/मासिकपाळी) च घाणेरडी,अस्वच्छ, असुरक्षित (अगदी इतकी की तो धारण करणारा देहच कमजोर वाटून त्या देहाला सुरक्षा देण्याच्या नावाखाली बंधनाच्या जोखडात अडकवून ठेवला/ टाकला.) समजून वेगवेगळ्या प्रकारच्या शुद्धीकरणाची जणू रेलचेलच सुरू झाली आहे.तेही वेगवेगळे नवे-जूने दाखले/उदाहरणे देत,सांगत!!!!! श्रद्धेच भांडवल करत!!! विज्ञान, तत्वांचे खेळ, गणित मांडत!!!!!
हे कितपत योग्य आहे? व का ????

राधिका … एक हसमुख आणि अति-उत्साही व्यक्तिमत्व. तिची आणि माझी ओळख योगा क्लास मध्ये तीन वर्षांपूर्वी झाली. काही दिवसांत कळलं कि तिला ट्रेकिंग ची आवड आहे आणि ती अधून मधून जाते. मीही अशा सोबती च्या शोधात होते. पण काही ना काही कारणाने तिच्या बरोबर जाणे होत नव्हते. दरम्यान वर्षभरा पूर्वी मला दुसरा छान ग्रुप मिळाला आणि माझी हौस लहान सहान गडांवर जाऊन भागू लागली. मग राधिका चे सगळे प्रस्ताव अवघड हि वाटायचे म्हणून टाळू लागले.

मी काल एक मराठी विनोदी नाटक बघितले, या नाटकामध्ये टीव्हीवर येणारे प्रसिद्ध कलाकार आहेत, हे नाटक बऱ्यापैकी हाउसफ़ुल्ल होते, प्रेक्षक सर्व वयोगटातले होते. पण या नाटकातला सत्तर ते ऐंशी टक्के विनोद व्यक्तीचा रंग, अंगकाठी आणि बाह्य स्वरूप यावरच होता, या विनोदावर थिएटर मधले सगळेच हसत, दाद देत होते, माझ्या शेजारी एक शाळकरी मुलगा त्याच्या आईवडीलांबरोबर आला होता, त्याला ही हे विनोद आवडत होते. आपण जर अजूनही व्यक्तीचा रंग, अंगकाठी, बाह्य स्वरूप यावरच विनोद करत असू, हसत असू, दाद देत असू तर हे दुर्देवी आहे का?

उशी...
कोणाला लागते... कोणाला नाही...
असेच ते दोघेही...
.
तिला उशी शिवाय झोप नाही यायची...
आणि त्याला उशीची कधी गरजच नाही भासायची...
.
रोज रात्री उशी सोबत, हितगुज ती करायची...
सर्वात जवळच्या मैत्रिणी सारखी, उशी तिला वाटायची...
दिवसभर काय काय झालं, हे न-बोलताच उशीला सगळं सांगायची...
का झालं, कसं झालं, हे उशीलाच पुन्हा पुन्हा विचारायची...
.
पण तो, अगदी शांत झोपायचा रोज...
कारण त्याला कधी उशीची गरजच नाही भासायची...
.
कधी डोक्याखाली, कधी मिठीत घेऊन उशीला ती झोपायची...

उच्च रक्तदाब योग्य जीवनशैली व आवश्यकता असल्यास औषधांची योजना करून
उपचार करून आटोक्यात आणता येतो.

१ वजन नियंत्रणात आणणे

२ योग्य व्यायाम करणे

३ आहारातील संपृक्त चरबीचे प्रमाण कमी करणे

४ ताण-तणावाचे नियंत्रण करणे

५ मिठाचे प्रमाण ५ ग्रामच्या जास्ती न ठेवणे

६ आहारातील इतर बाबींचा अंतर्भाव करणे/बदल करणे

७ धुम्रपान व मद्यपान यांवर नियंत्रण आणणे

८ जरुरीपेक्षा जास्ती आवाजाचे प्रमाण कमी करणे

९ वयाच्या ३० पासून रक्तदाब दर ६ महिन्यांनी तपासणे तसेच सर्व चाचण्या
दर वर्षी करून घेणे.

मनु आणि सुलू....दोघी एकमेकींच अंतरंग बनल्या होत्या..दोघींनी ग्रॅज्युएशन फर्स्टक्लास मधे पूर्ण केल..तेव्हा ताईंच्या आनंदाला पारावार राहिला नाही..मनुंच विश्व म्हणजे फक्त सुलु होती..शाळॆच्या पहिल्या दिवशी ..ज्यावेळी तिला मुलींनी हिणवलं होतं.... त्या दिवशी ती खूप रडली होती..

पण सुलू त्या मुलीजवळ गेली, "तीला चालता येत नसलं तरी, ती हुशार आहे... तुमच्यासारखी येडपट नाही आणि तिच्यासोबत जोपर्यंत मी आहे तोपर्यंत तरी तिच्यात काही उणं नाही..."

त्यानंतर मात्र त्या कुणाशी जास्त बोलल्या नाहीत..मग त्या दोघीच सर्वत्र फिरायच्या ..

ज्येष्ठत्वामुळे अनेक आरोग्याचे प्रश्न निर्माण होतात, उदाहरणार्थ डोळ्याचे, ह्रदयाचे, अस्थि, सांधे, दात, मूत्रपिंड, यांचे, मधुमेह, रक्तदाब-वाढीचा, मेंदू व मानसिक –हासात्मक विकार इ.त्यास आहार, विहार, व्यायाम यासंबंधी, नेहमी आरोग्य तपासणी आवश्यक आहे.आपण क्रमाक्रमाने यथावकाश या प्रश्नांसंबंधी चर्चा करुया.

वृद्ध लोकांसाठी अध्यात्मिक उपक्रम राबवावी प्रवचने, ग्रंथाची उपलब्धता, CD player इ उपलब्ध करुन देणे आवश्यक आहे.