इंग्लंडच्या राजाराणीच्या स्वागताप्रित्यर्थ गेटवे ऑफ इंडिया बांधला तसा सहार विमानतळ तमाम आयटीच्या लोकांच्या परदेशगमनाप्रित्यर्थ गेट आउट ऑफ इंडिया म्हणून बांधलाय की काय अशी शंका येण्याइतपत बाहेर जाणार्‍यांची संख्या वाढायला लागलेली होती. 'तो' काळ म्हणजे बिल गेट्स घरोदारी डेस्कटॉप असण्याची स्वप्न बघत होता तो काळ, भारतातून बाहेर जाताना फक्त ५०० डॉलर नेता यायचे तो काळ, विमानात/ऑफिसात बिनधास्तपणे सिगरेटी पिता यायच्या तो काळ, परदेशी जाणार्‍यांकडे आदराने बघायचा काळ, नंबर लावल्यावर फोन / गॅस मिळायला ४/५ वर्ष लागायची तो काळ!!
आज
खूप दिवसांनी
पुस्तकाचं कपाट आवरायला घेतलं
बरेच दिवसात
आवडत्या पुस्तकांवरचीही
धूळ झटकली गेली नव्हती
तीच होती ती पुस्तके,
विशेषतः आत्मचरित्रे
ज्यांनी पडत्या काळात
निरपेक्षपणे साथ दिली होती
सुयोग्य मार्ग दाखवला होता
कुणी काही सांगितलं तर
पटकन पचनी पडत नाही माझ्या
बहुधा इगो आड येत असावा
किंवा
मुलखाचा हट्टी स्वभाव !
मकरंदगोडबोले
गृहकृत्यदक्ष
काटकुळ्या शरीरयष्टीचा त्रिंबककर पिशवी हलवत बाजारातून साहेबांच्या घराकडे निघाला. रस्त्याच्या कडेने सवयीने अंग चोरत तो पावलं टाकत होता. चालता चालता ’थूऽऽऽ...’ विचित्र आवाज करत पान कोंबलेल्या तोंडानेच तो रस्त्याच्या बाजूला थुकला. त्याचे एक दोन थेंब फाटक्या विजारीवर उडाले. त्याला दु:ख झालं. घरी गेल्यावर कैदाशीण जिवंत ठेवणार नाही याची त्याला खात्री होती. थुकी लावून ते छोटे ठिपके त्याने घालवायचा प्रयत्न केला पण विजार आणखीनंच रंगली. काय करावं ते त्याला कळेना तितक्यात कुणीतरी त्याच्या पाठीवर जोरात थाप मारली. त्याचं बारकुळं शरीर हादरा बसल्यासारखं डळमळलं. कसाबसा त्याने तोल सांभाळला.
आज बऱ्याच दिवसांनंतर, म्हणजे ऑलमोस्ट दीड महिन्यानंतर हा पुढचा भाग लिहायला घेतलाय. सर्वप्रथम या दिरंगाई बद्दल खूप मोठ्ठं 'सॉरी'...पण गेले काही दिवस सणवार आणि बाकी सोशल ऍक्टिव्हिटीज् मधे इतकी व्यग्र होते, त्यामुळे गाथा लांबणीवर पडत गेली.असो.. आता नमनाला घडाभर तेल वाया न घालवता मूळ मुद्द्यावर येते.
बऱ्याच दिवसांपासून माझ्या काही वाचक मित्र मैत्रिणींकडून सातत्यानी एक फर्माईश होते आहे- आणि ती म्हणजे- त्यांना armed forces मधले प्रोटोकॉल्स, एटिकेट्स वगैरे जाणून घ्यायची खूप उत्सुकता आहे. तेव्हा आता या आणि पुढच्या काही भागांत त्यांची ही मागणी पूर्ण करायचा प्रयत्न करते.
फार वर्षांपूर्वी मिसळपाववर चंडोल नामक आय डीने ही कथा लिहिली होती. लेखकांशी संपर्क होऊ शकला नाही. पण माझी सर्वात आवडीची कथा असल्याने इथे लिहीत आहे. कथेचं सर्व क्रेडिट चंडोल यांनाच आहे. जर धागा नियमात बसत नसेल तर उडवून टाकावा.
******
झोप जेमतेमच लागली. हळू हळू गाल चांगलाच सुजला. उद्या डॉक्टरांकडे जावं लागेल . त्यांना काय सांगायचं. प्रश्नच होता. सध्या त्यावर विचार न करता मी झोपण्याचा प्रयत्न करू लागलो. अर्धवट लागलेल्या झोपेत मध्येच पुढचा दरवाज्या कोणीतरी वाजवित असल्याचा भास झाला. मी खडबडून जागा झालो. खरोखरीच कोणीतरी दरवाज्या वाजवीत होतं. मी वेळ पाहिली " सव्वातीन. ......... यावेळेला कोण आलं असेल . असा विचार करीत मी दरवाज्याजवळ गेलो. गोळेची बायको तर नाही आली ? . दरवाज्या पुन्हा वाजला. आता मी तो उघडण्या ऐवजी , पुन्हा बेडरूममध्ये आलो. तिथली खिडकी हळूच उघडली . हेतू हा की तिथून मुख्य दरवाज्या दिसेल.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
