"टापांचा आवाज जवळ जवळ येऊ लागला आणि एक विचित्र हाकारा आसमंतात गुंजला. त्यासरशी केतकीच्या जंगलातून पंधरा वीस माणसे बाहेर आली आणि बैलांवर दगडांचा वर्षाव झाला. गाडीवान घाबरून थांबला. गाडीतली तिघंही घाबरून घामाघूम होऊन एकमेकांना चिकटून बसली होती." समिपा आता उठून भिंतीला टेकून बसली. तिने उशी पोटावर घट्ट आवळून धरली होती.
मुझको बाकी रहने दे..!
'कितना और बदलूँ खुद को,जीने के लिए ऐ ज़िन्दगी...मुझमें थोडा सा तो...मुझको बाकी रहने दे..!'
वाँट्स अँप वर मित्राने पाठवलेला एक शेर, त्याने त्याच्या मित्रांकडून ऐकलेला...कदाचित त्याच्या मित्रांचा जीवनानुभव असावा...
वेड सेल्फीच
काय अजब गोष्ट आहे ना ही सेल्फी? स्वतःचा वा आपल्या सोबत असणाऱ्या मित्रांचा स्वतःच फोटो काढायचा कुठेही, कसाही आणि कधीही, कसलीही तमा न बाळगता अगदि सहजपणे, किती सोप्प झालय आज हे सारं! ही सारी किमया साध्य झाली आहे ती केवळ नविन आलेल्या स्मार्ट मोबाईल फोनमुळे.
एव्हाना समिपाच्या मागोमाग सखुबाई हजर झाली होती. डोळे मोठे करून कोपऱ्याकडे पहात ती म्हणाली "म्याडम, ह्ये एकदम वंगाळ काम बगा. मंतरलेलं हाय त्ये समदं. तिथे सामना कराय जाल तर लै लुकसानी हुईल."
मला आज नेहमीसारखी झोप येत नव्हती.
रात्रीचे अकरा वाजले होते, दहा वाजल्यापासून, मी बिछान्यावर लोळत होतो, मग मोबाईल सुरु केला, फेसबुकवर पस्तीस फ्रेंड्स ऑनलाईन होते, हो मी मोजले, तेवढाच टाईमपास!! पण मी कोणाला मेसेज केला नाही, मागच्या आठवड्यात, ऑनलाईन असलेल्या मोजून दहा लोकांना "हाय" असा मेसेज पाठवला, तर चार जण आपोआप ऑफलाईन झाले, दोघांनी रिप्लाय दिला नाही, तर उरलेल्या चार लोकांनी मला ब्लॉक केले, हा शॉक माझ्यासाठी फार मोठा होता.
चमकता कोयता जसजसा जवळ येताना दिसू लागला तसतशी समिपा घाबरून मागे सरकत सरकत इनडोअर रेस्टोरंटच्या दारापर्यंत गेली आणि पळतच समोर आलेल्या वॉशरूमचे दार उघडून आत शिरली. बेसिनसमोर उभी राहून तिने समोर पाहिले तर मोठ्या आरशात आतल्या बाजूने समुद्राच्या उधाणलेल्या लाटा टकरा देत होत्या.
'टिंग टी, टिंग टी, टिंग टी, टिंग टी, टिंग टिडिंंग टिडिंग'.. 'अभी ना जाओ छोडकर'चा रिंगटोन जोरात वाजला आणि समिपा आठवणीतून बाहेर आली. तोंड धुवून पटकन जीन्स चढवली. त्यावर काळा रेसरबॅक आणि वर निळ्याहिरव्या चेक्सचा शर्ट घालून बाह्या कोपरापर्यंत फोल्ड केल्या. पिक्सी कटवाल्या केसांमधून ब्रश फिरवला आणि ओठांवर ग्लॉस फिरवून तयार झाली.
"आई, मी जेधेवाडीला चाललेयss नलिन आणि क्यूटी आहेत बरोबर. मी जेऊनच येईन रात्री"
पायात क्रॉक्स सरकवत समिपा जिन्यात जाऊन ओरडली..
हा माझा माबो वर लिखाणाचा पहिला प्रयत्न आहे. काही चुका असल्यास कळवावे. आणि सगळ्यात महत्वाच म्हणजे हा लेख कोणालाही दुखावन्यासाठी नाही, हा माझा अनुभव आहे, सगळेच लोक असे नसतात हेही मला महिती आहे.
"विठोबा, आलास होय तू.. हम्म हि तुझी चाय! चार चमचे साखर घातली आहे. नाहीतर म्हणशीssल सुरेशनाना कंजूष!" आजोबा बाहेर येत म्हणाले. "आणि दारातसा उभा राहिलास? येऊन बस त्या बाकावर."
"हि बारकी कधी आली नाना? पयल्यानंच बघितली, हुबेहूब आजीस सारकी दिसते, नाssय?" विठोबा चहाची फुरकी मारून जरा तरतरीत झाला.
