रंगीबेरंगी

बेसावध

एका बेसावध क्षणी
बांध फुटला ...

काय सरलं
काय उरलं
हिशेब होत राहील
पण,
आत्ता त्याच बांधावर उभा राहून
विचार करतो आहे
त्या क्षणी बेसावध नक्की कोण होतं?

मी?
बांध?
की बांधापलिकडचा निवांतपणे खडे मोजत बसलेला
तरंगमग्न डोह?

ते चौघंही त्याच्याभोवती जमले होते.
‘कॅट माणूस होता एकदम’.
‘हो नं. काय-काय करावं लागलं आपल्याला’.
‘डॉक्टर, तुम्ही health-food च्या नावाखाली prescribe केलेले almonds, pistachio, cashew सगळे हजम केले म्हाताऱ्यानी’.
‘नाहीतर काय. आणि भिमसिंगच्या दंडुक्याचाही काही प्रभाव नाही पडला’.
‘क्लब मध्येही पैसे जिंकतच राहिला’, त्यांच्या एकमेव नायिकेकडे कटाक्ष टाकत भिमसिंग डिफेन्सीव आवाजात म्हणाला.
‘टेन्शन न घेणारं जबरदस्त हृदय होतं म्हाताऱ्याचं’.
‘पण शेवटी व्हिडिओ चॅटवर key-lover नी च बाजी मारली की नाही? रिमोट e-speak नी च पुरेसा चाळवला शेवटी तो’.

सुपर रॅन्डो होण्यासाठी प्रत्येकाला २००,३००,४०० आणि ६०० ब्रेव्हे कराव्या लागतात. माझ्या २००,३०० आणि ६०० ह्या तिन्ही झाल्या होत्या. पण मी मध्ये असणारी ४०० स्किप केली. माझी ६०० झाल्यावर पुण्यात ४०० ब्रेव्हे होणार नव्हती, त्यामुळे फेब्रुअरी मध्ये जिथे ४०० असणार होती (गोवा, अहमदाबाद किंवा नाशिकला) तिथे जाणे भाग होते. पण नाशिकची ४००, माझी ६०० झाल्यानंतर लगेच ५ दिवसांनी होती आणि ती मी टाळली. २१ फेबला गोवा आणि अहमदाबादला जी ४०० होणार होती त्यापैकी कुठे तरी जाऊ असे ठरवून मी नाशिकला गेलो नाही.

निचरा
बरं असतं कधीकधी

जगाला तात्पुरता गुडबाय करणं,
हसून निरोप देणं,
परत येईल असं म्हणून
दीर्घकाळ वनवासासाठी कुठेतरी दडून बसणं!
आपल्या भटंकतीत आपली उत्तरे आपणचं शोधणं
आपल्या स्वैर मनाला कुठेही भरकटु न देणं.

खूप काही साचत जात घोळक्यात वावरताना
नकोसा होऊन जातो रोजचा अभिनय
ओठावर हसू आणि हृदयात किल्मीष बाळगताना
ओळखीच्या चेहर्‍यासमोर काहीतरी लपवताना
आणि लपवलेलं ताडलं हे पचवताना!!!

बर असतं कधीकधी ..नको ते रिक्त करुन
फिरुन परत .. नव्याने मैफलीत येताना!

-बी

२००९ ते २०१३ अशी चार वर्षं सिंगापुरात राहताना मी आणि नवर्‍याने मिळून सिंगापुरातली खाण्याची बरीच इंटरेस्टिंग ठिकाणं शोधून काढली होती. आम्हां दोघांमध्ये तो चिकन, पोर्क, बीफपासून बेडूक, सॅगो वर्म्सपर्यंत सर्व काही खाणारा आणि मी अंडंही न खाणारी शाकाहारी! त्यामुळे आम्हां दोघांना सिंगापुरातले 'रॉकी-मयूर' (संदर्भ : हायवे ऑन माय प्लेट) म्हणायला हरकत नाही. सिंगापुरात ठिकठिकाणी दिसणार्‍या फूडकोर्टांबद्दलची रंजक माहितीही नॅशनल लायब्ररीत पुस्तकं चाळताना हाती लागली होती.

मला इथे सिंगापुरमधे येऊन तब्बल २० वर्ष पुर्ण झालीत. ३० वर्षाचा पुर्ण होता होता इथे आलो तो इथे इतके वर्ष होतील असे तेंव्हा जराही वाटले नव्हते. अगदी माझ्या पहिल्याच दिवशी मी भुकेजल्या पोटी अन्न शोधायला बाहेर पडलो आणि समोर दोन मोठी कावसे उलटी टांगलेली होती आणि त्यांच्या तोंडातून काळेकुट्ट लाल लाल भडक रक्त वाहत होते.

१.

२.

३.

४.

५.

ही लिंक कुठे टाकायची हे नक्की न कळल्यानी इथे देतो आहे:
https://sahitya.marathi.gov.in/%E0%A4%87-%E0%A4%AC%E0%A5%81%E0%A4%95-%E0...

४४४ पुस्तकं महाराष्ट्र साहित्य आणि संस्कृती मंडळाकडून

झोप येईना येईना, कविता सुचली निरंजना |
शब्दापुढे रचणे शब्द, हाचि लागला तया नाद|
निरंजनाचा कपडा भगवा, आत निरंजन रे नागवा ||

मुळात गाण्यांचे प्रकारच एवढे आहेत, की प्रत्येक प्रकारावर स्वतंत्रपणे लिहीता येईल. त्यातल्या त्यात प्रेमगीत, विरहगीत वगैरेबद्दल बरेचदा बोललं जातं, पण आज ज्या प्रकाराबद्दल लिहीतोय, ते कुठल्या प्रकारचं हे नीटसं माहिती नाही. हे गाणं मात्र पहिल्यांदा ऐकल्यापासून आवडलेलं. इतकं, की त्याचे शब्द एका कागदावर लिहून काढून, सारं पाठ होईपर्यंत घोकंपट्टी करून करून ते वाचलं.

एखादं गाणं आवडलं, तर त्याचे शब्द श्रेष्ठ की धुन असल्या प्रश्नात न पडता, गाण्यातला आनंद घ्यावा असं मला वाटतं. (आळस!) आज इतक्या वर्षांनी पाहिलं, की गाणं लिहीलंय "गुलजारनी", आणि संगीत आहे "विशाल भारद्वाजचं"!