नमस्कार मायबोलीकर मंडळी!
संतकवींपासून ते आधुनिक साहित्यिकांपर्यंतची प्रदीर्घ आणि अभिमानास्पद परंपरा लाभलेल्या मराठी भाषेबद्दलच्या जिव्हाळ्यातून आपण मायबोलीवर मराठी भाषा दिवस गेली अनेक वर्षे साजरा करत आहोत. या मालिकेत नवे पुष्प गुंफताना, २०१९ च्या मराठी भाषा दिवसाची घोषणा करताना आम्हाला अतिशय आनंद होत आहे.

(परंतु या सांस्कृतिक देवाण घेवाणीत झुर्र्याला अजिबात काही कळेना उलट बबन काही तरी अश्लील जोक सांगतो आहे असे वाटून तो गडबडा लोळून हसू लागला. आता हा जर हसून हसून मेला तर या जंगलातून वाट काढणे मुश्किल होईल म्हणून बबनने तो विषय तात्काळ तिथेच थांबविला. आजच्या रात्रीच्या पार्टीत हा देवमाणूस बहार आणणार या खुशीत मग झुर्रा बबन ला घेवून तांड्याच्या दिशेने निघाला.
...आता पुढे )
मित्रांनो ऐन दिवाळीतील घटना, सर जॉनी इंग्लिश, सर ऑस्टिन पॉवर्स आणि माननीय जेम्स बाँड यांना दिवाळीच्या फराळाला आपला लाडका भारतीय गुप्तहेर बबन बोंडे यांनी अर्थातच अत्यंत गुप्तपणे बोलावलेलं नसेल तरच नवल होतं. बबनची माजी गर्लफ्रेंड प्रियांका मस्का (जीने जणू काही भारतात श्रीमंत आणि वीर परंतु बुटके पुरूष अजिबात नाहीतच अशा अविर्भावात एका बुटक्या अमेरिकन माणसाशी लग्न केले, अशी माहिती विकिपीडिया वरती उपलब्ध आहे. असो.) तिने आपल्या बबनशी जरी लग्न नाही केलं तरी ती आजही बबनला दिवाळीचे फराळाचे पदार्थ पाठवते याचं कारण म्हणजे तिच्यावर असलेले संस्कार मुख्य म्हणजे ती स्वतःच्या हातांनी करून पाठवते.
बर्याच दिवसांनी दोघींना मोकळा वेळ मिळाला होता. नाही म्हटले तरी काही वर्षे लोटली होती. पूलाखालुन बरेच पाणी वाहून गेले होते. अचानक एकीचे लक्ष तिकडे गेले. …
तिघे-चौघे मवाली दिसणारे टगे एका सभ्य पांढरपेशी माणसाला उगाच छळत होते.
त्या दोघींचे रक्त खवळलं. एकामेकींकडे बघत त्यांनी सांकेतिक इशारा केला आणि पहिल्या मजल्यावरच्या टेरेसमधून उडी मारत त्यांनी त्या तरूणांना बुकलायला सुरूवात केली.
कॅालेजची दुसर्यांवर अन्याय होताना पाहून खवळणारी रग आणि धग अजून कमी झाली नव्हती.
१. खात्री आहे की पुढे सुदूर भविष्यात
"मनुष्यस्वभावाचा आजवरचा थोर निरीक्षक",
असं काही त्याच्याबद्दल कुणी म्हणणार नाही..!
कारण दुनियेला हादरवून बिदरवून टाकणारं काहीतरी
लिहिण्याची महत्वाकांक्षा ऐन तारुण्यात थोडीबहुत
असते..! ती नंतर सरळसरळ भुईसपाटच होते..!
{{ रोज देसाळ 'भिंगरी' पिऊन पिऊन लीवरला सूज
आलीय देठ्या...! पन काय करनार..! दुसरी परवडत नाय
म्हणून ती प्याय लागती.. पन आज तू हैस तर
चांगला फॉरेनचा ब्रॅण्ड मागव...ॲंटीक्वीटी है का
बग..! }}
पुणे मुक्कामी ऋषीकेश देठे यांचे भेटीसाठी
आलेले विजुभाऊ यांनी, दोन पॅग घपाघप मारल्यावर
पयला गिअर टाकला...!!!
{{ म्हंजे साला आधी एंडोसल्फान फवारून फवारून
युरिया घालून घालून सगळ्यान्ला वावरांची
खराबी कराय लावली..
आन् आता ह्या भोसडीच्यान्ला हे जुनं आठवाय
लागलंय.. }}
आवडतो मज अफाट सागर , अथांग पाणी निळे
निळ्याजांभळ्या जळात केशर , सायंकाळी मिळे
फेसफुलांचे सफेत शिंपीत वाटेवरती सडे
हजार लाटा नाचत येती गात किनार्याकडे
हि कविता असो किंवा
रंगरंगुल्या सानसानुल्या गवतफुला रे गवत फुला
असा कसा रे मला लागला सांग तुझा रे तुझा लळा
सर्वात प्रथम या निमित्ताने मभादि संयोजकांनी स्मरणरंजनाची संधी मिळवून दिली म्हणून त्यांचे खूप आभार.
लहानपणी घरात, बाहेर, शाळेत, अगदी पंचक्रोशीत सुध्दा प्रामुख्याने मराठी भाषेचाच बोलण्यात/लिहीण्यात वापर व्हायचा.
घरात लहान मुलांची पुस्तके, मोठ्या माणसांची मासिके/पुस्तके , शलाका ग्रंथालयाचे सभासदत्व …अगदी चंगळ होती.
२ री-३ री पासूनच मी मोठ्या माणसांची पुस्तके वाचू लागले. माहेर मासिकातील ज्योत्स्ना देवधरांचे लिखाण लख्खपणे आठवते आहे.