सध्या साहित्य संमेलनाची बरीच चर्चा ऐकायला, वाचायला मिळते. तशी ती प्रत्येक साहित्य संमेलनाबद्दल येत असते. असल्या टुकार बिनकामाच्या साहित्य संमेलनापेक्षा मराठी लोकांसाठी उद्योगव्यापार संमेलनं भरवणे व त्यावर लक्ष केंद्रित करणे महत्वाचे आहे. त्याच्या बातम्या व्हाव्यात, यशस्वी मराठी उद्योजकांची भाषणे प्रसिद्ध व्हावीत, मुलाखती गाजाव्या, नवीन शोध, नवीन व्यवसाय यांच्याबद्दल वाचायला, ऐकायला पाहायला मिळावे, मराठी जनतेला आर्थिक शिक्षण मिळावे आणि त्यायोगे आर्थिक उत्कर्ष साधण्यास प्राधान्य द्यावे.
गत वर्षाला आपण सारेच 31डिसेंबर ला निरोप देऊन नव्या वर्षाच स्वागत करीत असतो .पण नेमक काय करतो हे कुणी सांगेल काय?जुने जाऊद्या मरणालागुण असे कवी जरी म्हणत असले तरीही गतकाळात मनाला झालल्या जखमा काळजाला झालेल दुख खरच विसरता येत का?ज्या क्षणांनि मनाला आंनदाने पुलकित केल ज्या काही मोजक्या क्षणांनी निराश मनाला जगण्याची उमेद दिली ज्या एका क्षणाने आयुष्य बदलुन टाकल असे सारेच निरोप देऊन विसरू शकतो का?एक वर्ष संपल आणि नववर्ष आल म्हणून आपल्यात वय वाढण्याशिवाय आपल्या जगण्यात काही फरक पडतो का.?आणि नववर्षाच् स्वागत करतो म्हणजे काय करतो तर घशात काही पेग दारू रीचवतो आणि पोटासाठी काही कोंबडे बळी देतो आणि
प्रेम म्हणजे काय असत. तुम्ही म्हणाल तुमच आमच सेम असत . पण खरच का सांऱ्यांच सेम असत .तस असत तर बिडचा रस्ता रक्ताने रंगलाच नसता एका भावाने आपल्या बहिणीचा तिन चार महिन्यांंचा संसार रक्तात रंगवलाच नसता.प्रेम आंधळ असत कधी ते बहिर असत तर कधि ते मुकही असत मनात घर करून रहाणार पण जगात व्यक्त न होणार. पण प्रेमाचा रंग गुलाबी पण कधीकधी तो सामाजिक प्रतिष्ठेपायी लालही होतो
घटनाच अशी घडली कि जीने एका नवीन मराठी म्हणीला जन्म दिला
म्हण: अंबानीच्या लग्नात बच्चन वाढपी
अर्थ: एखाद्याचे कितीही मोठे नाव आणि कर्तृत्व असले तरी त्याच्याहून श्रेष्ठ असलेला कोणीतरी त्याचा कचरा करतोच.
विशाल भिसे यांचा वाढदिवस झाला अनेकांनी शुभेच्छा देऊन हा सण साजरा केला. त्यानिमित्ताने त्यांनी समाजाला देऊ केलेली परताव्याची भेट ही अनमोल आहे. त्याविषयी विस्तृत मी खाली लिहीलच अगोदर थोडसं या तरुण रक्ताविषयी.विशाल नावाचं रत्न घोडपदेव,फेरबंदर, काळाचौकी प्रभागात सध्या कार्यरत आहे. मध्यंतरी कविता चान्दोस्कर या गतिमंद मुलीसाठी डी पी वाडीतील तरुण मंडळी या सामाजिक उपक्रमात उतरलेले पाहून स्वत:हून अभिनंदन इमारतीच्या बाहेर ते सहकारी मित्रांसोबत मदत गोळा करायला बसलेले होते. त्यांची जीवनाभिमुख वृत्ती आणि कुतूहल हे पाहिले की विंदांच्या कवितेच्या ओळीचा आशय डोळ्यासमोर उभा राहतो.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
