समाज

आज अजून एक बायोडेटा तिच्या हाती पडला. विकेंड आला की ठरलेल्या मुलाला भेटायचं. फुकटची कॉफी प्यायची आणि मग "कळवते" असं म्हणून निघायचं. नकार द्यायला नवीन नवीन कारणं शोधायची.
कित्येक विकेंड तिचं हेच सुरू होतं.

आज पुण्याचं स्थळ होतं.
"सावकाश जा. काही लागलं तर लगेच कळव. आणि छान बातमी घेऊन ये. माझं बोलणं झालय त्याच्या घरच्यांशी.. खूप चांगलं घर आहे.." - आई
"क्लिक व्हायला पाहिजे गं आई... किती वेळा सांगू तुला....जाऊदे चल बाय .."

क्षणिक सुखाच्या आनंदाची
मजा नराधमांनी चाखली,
कोवळ्या त्या कळीला भोगून
क्षणार्धात कोमेजून टाकली

पाणावलेल्या नयनांमध्ये
अश्रू मावेनासे झाले,
बागडण्याचे जीवन जणूकाही
तिच्यासाठी संपून गेले

काडीमात्रही दोष नसूनी
आयुष्य माझे का उध्वस्त झाले ?
एकांतामध्ये बसल्या बसल्या
असंख्य प्रश्न तिच्या मनामध्ये आले

न्याय मागण्या गेल्यावरही
चारित्र्यावर हल्ले झाले,
सबळ पुरावा नाही म्हणूनी
दोषी सगळे सुटून गेले

सर्वप्रथम हा आढावा प्रकाशित करण्यास यंदा विलंब झाल्याने आम्ही दिलगिरी व्यक्त करतो.

हदय-विकाराच्या झटक्याने मंत्री लोहिया यांचे रुग्णालयात निधन.
वृत्तपत्र खाली ठेवून मी चहाचा कप हातात घेतला. "माणूस आणि मंत्री म्हणून दोन्ही बाबतीत ते वाईटच होते. पण त्यांना माझ्या हाताने मरण आले नाही. हे माझ्यावर त्या परमेश्वरालचे फार उपकार आहेत. एखाद्याच्या मृत्यूस आपण जबाबदार असने हे फार वाईट. फार म्हणजे फारच वाईट. अपराधीपणाची भावना जगू देत नाही आणि पोलिस शोधात पकडले गेले तर जन्मठेपेची शिक्षा. यापासून कोणी ही वाचवू शकत नाही."
०००

समाजात अनेक जण विविध क्षेत्रांत पारंगत असतात. त्यातले काहीजण त्यांच्या कामात चांगले यश मिळवतात. त्यानुसार त्यांची दखल विविध माध्यमांतून घेतली जाते. गौरव, सत्कार, पुरस्कार अशा अनेक प्रकारे त्यांचा यथोचित सन्मान केला जातो. त्यामुळे या व्यक्तींना एक वलय प्राप्त होते. त्यांची कर्तबगारी हेच त्यांचे समाजासाठी मोठे योगदान असते.

सेक्स एज्युकेशन/लैंगिक शिक्षण

अवांतर वाचन बऱ्याचदा काही तरंग मनात निर्माण करतं. आणि मग मन म्हणतं की या विषयी आता लिहायलाच हवं.

एका गंभीर आणि सहज न बोलल्या जाणाऱ्या विषयावर लिहिण्याचा प्रयत्न करतेय. संभाळून घ्या आणि तुमच्या प्रतिक्रिया मोकळेपणाने द्या.

‘इंटरनेट’मुळे एक बरं झालंय. एखादा संदर्भ, एखादी गोष्ट, सहज सापडत नसेल, तर ‘सर्च इंजिन’वर जायचं. मग लगेच त्या शब्दाचे सारे संदर्भ समोर येऊन उभे राहतात.
थोडक्यात, ‘शोध सोपा झाला!’
हे माहीत असल्यामुळेच, हा लेख लिहिण्याआधी सहज एका सर्च इंजिनवर एक शब्द टाईप केला... ‘चांगुलपणा’!

पिढीजात आहे म्हणून धंदा करण्यात अर्थ नाही
शेतकरी बाप माझा, शेती करण्यात अर्थ नाही...

बाजारात भाव ठरवणाऱ्यांना एवढेच कळावे
अजून ह्यांना आता पिडण्यात अर्थ नाही...

ज्याच्या दावणीची जनावरं, बायकापोरं उपाशी
त्यास 'जगाचा पोशिंदा' म्हणण्यात अर्थ नाही...

चार-चौघात ज्याची माय निलाम होते
त्याला 'भुमीपुत्र' म्हणण्यात अर्थ नाही...

सदा परिस्थिती खेळे त्याच्या नशिबाशी
गुलामच तो,'बळीराजा' म्हणण्यात अर्थ नाही...

योजना सगळ्या फायलींत अन् कागदोपत्रीच
हत्याच ती, 'आत्महत्या' म्हणण्यात अर्थ नाही...

गटारी सेलिब्रेशन

मित्रांसोबत देशी विदेशी ढोसा
अंगाला घमघमाट सुटतो कसा
डियो मारा मग फसा फसा
तरीही वास जाईना कसा?

मित्राच्या पार्टीत चांगलं ठासा
तिखट चिकन सोबत मसाला दोसा
इनो हवाबाण जेलूसील मग ठूसा
तरीही वास जाईना कसा?

कांदा लसूण खा भसा भसा
मग माव्याचा तोबरा ठूसा
मुखवास मिंट पुदिना चघळा
तरीही वास जाईना कसा?

फालतू सेलिब्रेशनच्या नादात
रिकामा नका करू खिसा
कुटूंबासोबत साजरी करा गटारी
मुलाबाळांना हसवा, तुम्हीही हसा!!

@अर्चना चौधरी