समाज

मायबोलीवर एखाद्याने लेख लिहिला की त्याच्या वरती जे प्रतिसाद येतात त्यात लेखक / लेखिकेच्या मताशी सहमत अथवा विरुद्ध असे दोन तट पडतात. जे विरुद्ध असतात त्यांची मतं वाचली किंवा प्रतिक्रिया पाहिली की अगदी जहाल ते मवाळ असे सर्व प्रकार दिसतात. काही जण असे लिहितात की वाचल्यावर " आली मोठी शहाणी / शहाणा" " काय समजतो/ समजते स्वतःला " " अक्कल नाही तर लिहिते/ लिहितो कशाला" असा सूर असावा प्रतिक्रिया देतांना असं वाटतं. समजूतदार वाचक असतात ते " बरं लिहिलंय पण हे असं नको होतं, " ठीक आहे पण असा बदल केला असता तर, " मी या वाक्याशी सहमत नाही हे माझे वैयक्तिक मत आहे" वगैरे सौम्य भाषेत लिहितात.

काही वर्षांपूर्वी, टेक्सासला रहातेवेळी, एके दिवशी, माझ्या रूममेट्च्या एका मैत्रिणीला भेटून आले. आदल्या शुक्रवारी तिने लिपोसक्शनची "मायनर(?)" सर्जरी करून घेतली होती म्हणून तिची विचारपूस करण्यासाठी आम्ही ५ मिनीटे जाऊन आलो.

चा वाली टपरी ते ब्रेबोर्न स्टेडियम.

मी, पक्या, म्हेश आन सदू नऊचा पिक्चर सुरु जाल्यावर पंदरा मिंट संपली तशी म्होरल्या नानाच्या टपरीत घुसलो आन चा मागवला. नानाच्या टपरीत आत मंदी आमची पेशल जागा व्हती.

" लई न्यारं रे बाबा " पक्या बोलला, " शंबरचं दोन्श्याला इकला आपून अाख्खं बंडल….पूर्ण बुकिंग खल्लास.. आपला हीरो देवानंद…काला बाजार…. सकाळीच चौकीत हप्ता देऊन आल्तो म्हून वाघमाऱ्या फिराकलाच न्हाई".

क्या बाबू बहोत दिनों से आए नहीं कोठे पे,
तेरे हाथों की शरारत को अपने बदन पे ढूंढती हूं।
एक वैश्या को भी हो सकता है इश्क,
इस बात से अब भी इन्कार करती हूं।
फिर भी दिल में थोड़ी
बेचैनी सी होती है।
इन पत्थर जैसे आंखो से
आंसु निकल ही आती है।
यह तो मेरा हर रोज का रोना है,
पेट की भूख के लिए
किसी ना किसी के साथ तो सोना है।
फिर भी दिल है कि मुकद्दर से मुंह मोड ही लेता है
हर रोज किसी एक से प्यार हो ही जाता है।
दिल को समझाने की कोशिशें लाख करती हूं।
एक वैश्या को भी हो सकता है इश्क,

भारत आणि चीन या देशांच्या लोकसंख्या अवाढव्य झाल्याने तो एक चिंतेचा विषय असतो. चीनने काही काळ सक्तीचे धोरण राबवून लोकसंख्या आटोक्यात आणण्याचा प्रयत्न केला. पण आपल्याकडच्या खुल्या लोकशाहीमुळे आपण जोडप्यांच्या अपत्यांच्या संख्येवर काही निर्बंध घालू शकत नाही. थोडक्यात याबाबत्त आपण राष्ट्रीय असे सक्तीचे धोरण काही ठरवू शकत नाही. त्यामुळे शेवटी हा प्रश्न प्रबोधनाने सोडवावा या निष्कर्षावर आपण येतो. सुशिक्षित वर्ग यासंदर्भात खूप जागरूक आहे आणि असे बरेच लोक आता ‘एकच मूल पुरे’ हे धोरण पाळताना दिसतात.

...

नाते
*****
खरच नाते काय असते
यावर मतामतांचे वादळ उठते
प्रतेक मत वेगळे असते
वाट्यास आलेल्या जगण्याचे
त्यावर आरोपण असते
पण अगदी नीटपणे पाहिले
की असे वाटते
कदाचित नाते म्हणजे
गरजांनी बांधलेले जगणे असते
देहाची गरज मनाची गरज
पोटाची गरज घराची गरज
या गरजांची कितीही वजाबाकी केली
तरीहि बाकी उरते ती गरज असते.

.

लहानपणीची एक गमतीशीर आठवण सहज आठवली म्हणून..

" कमुला पाहील का हो तुम्ही ? माझी कमु हरवली आहे, कमु.... तुम्ही पाहील का तीला ?"
कोणीतरी माझा हात धरुन मला विचारत होते.
" च्याआयला मी तर स्वतःच हरवलोय. केव्हा पासून स्वत:चा पत्ता शोधतोय...पण सापडत नाही आहे. दुसर्यांना काय खाक शोधणार" - मी स्वत:शीच.
तरीही न रहावून मी मागे पाहीले, एक आजोबा माझा हात धरुन विचारत होते.
" माझ्या कमुला शोधायच आहे हो, आम्ही प्रभादेवीला जायला निघालो होतो. हाच प्लॅटफॉर्म ....खुप पाऊस आला आणि सगळीकडे गडबड झाली. गर्दीत चुकुन तीचा हात सुटला हो, आणि... आणि सगळीकडे गडबड झाली. तीला प्रवासाच काही समजत नाही. आता कुठे सापडत नाही ती."