रंगीबेरंगी

रोजची दुपारची.. रात्रीची
निरवानिरव करता करता
एक दिवस डळमळतं
आयुष्य काठावर येतं

आणि सुरु होते
शेवटची निरवानिरव
जड वाटतात तेंव्हा
मोठ्या जिकरीने
साठवलेल्या ..
संग्रह केलेल्या
गाठोड्यात बांधून ठेवलेल्या
ठेवणीतल्या
वस्तू..
गजबजलेल्या संसाराचं
रिक्त..रिकामं चित्रं!

निर्जीव वाटायला लागतात
त्यावेळेसचे ते सर्व क्षण अन क्षण
काहीच उरलेलं नसतं
उरलं असतं
एक न पेलणार ओझं
प्रत्येक आग्रहातला अट्टाहास
हास्यास्पद होऊन जातो!

स्वीस चॉकलेटसारख्या गोड
शुक्रवारच्या निवांत संध्याकाळी

हसत-बागडत स्टारबक्समधे भेटू
पाईनच्या बाकड्यावर बसून
गारेगारशी कॉफी चाखू ..
वेळेचे भान हरपून
मधाळशा गप्पांमधे विरघळून जाऊ

चांदण्याच्या मौज-मस्तीत
रमत-गमत डॉमिनोमधे जाऊ
टोमॅटो-मोझेरिला पित्झा खाऊन
डीझर्टला तिरामिसू मागवू
आणि अ‍ॅल्कोहोलिक चवीबरोबर
कष्टाळलेल्या वीकडेजला गुड्बाय करत
पुन्हा एक वीकेण्ड साजरा करु!!!!

-बी

२४ जाने २०१४ ला आयोजकांनी ३०० आणि ६०० च्या ब्रेव्हेचे आयोजन केले होते. मी ६०० साठी भाग घेण्याची तयारी केली होती. त्याप्रमाणे नाव नोंदवले आणि डी डेची उत्सुकतेने पाहत होतो. एकदम ६०० असल्यामुळे हा पूर्ण आठवडा टेपरींग मुळे मी कुठेही राईड करायची नाही असे ठरविले होते. त्या आधीच्या शनिवारी १०० + आणि रविवारी ६५ अशी पूर्वतयारी केली व आठवडाभर पूरक डायट चालू केला.

ह्या वेळचा रूट होता, पुणे-वाई-महाबळेश्वर-सातारा-कोल्हापूर-निपाणी-सातारा-पुणे त्याला सह्याद्री स्पेशल असे नाव आहे.

अजब.. विचित्र असते
आतल्याआत तुटत जाण्याची प्रक्रिया...

चेहर्‍यावर पसरलेली असते
वाळवंटासारखी रुक्ष कोरडी शांतता
आतमधे मात्र सलसलत असतात
चरचरणार्‍या जखमा ओल्या!!!!

जितकी ती आपल्याला तोडत जाते
तितकीच ती जोडत जाते
आपल्यातील बळ.. सामर्थ्य कणकणाने!

ह्या सगळ्याची अनपेक्षित सवय होईपर्यंत
ही प्रक्रिया आयुष्याचा एक हिस्सा बनून जाते...
एखाद्या कडेकोट अभेद्य किल्ल्यासारखी
ती स्वतःला बंदीस्त करुन ..सामावून घेते...

हळूहळू आपल्या जगण्याच्या कलेवर
प्रतिकुल परिस्थितित मात करुन
प्राप्त केलेल्या बळावर.. सामर्थ्यावर
कोरडेपणावर आणि हृदयहीनतेवरही
आपले प्रेम होऊन जाते...

सायकल घ्यायची आहे, कुठली घेऊ? हा प्रश्न मला अनेकदा लोकं विचारतात. हा प्रश्न जे विचारतात, त्यांना सायकल मधले काहीही माहिती नसते हे जरी मान्य केले तरी सर्वात मोठा प्रश्न की, त्यांना स्वतःला सायकल घेऊन काय करायचे आहे, (त्यांचा उद्देश) हे ही माहिती नसते, तर निदान मायबोलीवर ते कन्फ्युजन नको म्हणून हा लेख प्रपंच. हा लेख फक्त रोड बाईक्स साठीच आहे. मागे आशू अन माझ्या काही लेखात मी हायब्रिड बाईक बद्दल लिहिले होते.

रोड बाईक घेणे ही कार घेण्यापेक्षा क्लिष्ट प्रक्रिया आहे. आश्चर्य वाटलं का? तर मग पुढचे वाचा. ती का आणि कशी क्लिष्ट आहे आणि ती सोपी कशी करता येईल ते पाहू.

रेहान : कादंबरी.

लेखिका: नंदिनी देसाई.

छायाचित्रः जिप्सी (योगेश जगताप) आणि नदीम शेख.

कव्हर पेज डीझाईनः प्राजक्ता पटवे-पाटील.

मायबोलीवर मी लिहिलेली मोरपिसे ही कादंबरी तुम्हाला नक्कीच आठवत असेल. तब्बल चार वर्षे लावली होती ती कादंबरी पूर्ण करायला. मात्र, इतक्या तुकड्या तुकड्यांतून लिहिताना कथानक भरकटलं होतं, परिणामी तेच कथानक व्यवस्थित मोट बांधून विस्तारित स्वरूपामध्ये लवकरच पुस्तकरूपाने प्रकाशित करत आहे.

मायबोलीकरांनी कायमच माझ्या लेखनाला उत्तम प्रोत्साहन दिलेले आहे, आता या नवीन प्रकल्पासाठीदेखील असेच प्रोत्साहन मिळेल अशी अपेक्षा.

चित्रपट एकदा आवर्जून बघा.

यात PK बद्दल स्पॉयलर्स आहेत. केवळ रिव्युज वाचून मतं बनवणाऱ्यानी वाचल्यास हरकत नाही.

१. लेख माझ्या रंगीबेरंगी पानावर आहे. चित्रपट ग्रूपमध्ये नाही.
२. चित्रपट पाहूनअमला काय वाटलं ते लिहिलं आहे. परीक्षण किम्वा समीक्षण नाही.
३. फॅन्स कुणाचेही असा, इथे प्रतिसाद देताना केवळ सिनेमाबद्दलच बोला. (आमिर सलमान शाहरूख तुषार फरदीन किशन कुमार ज्ञानेंद्र चौधरी यांच्या तुलना करायच्या असतील तर वेगळा बीबी शोधा)

/////////////////////////////////////////////

भारतातील सर्वात कठिण अशी २०० ची बीआरएम पूर्ण केल्यावर १४ दिवसांनीच ३०० बीआरएम पण होती.

ह्या वेळचा मार्ग होता. विद्यापीठ - सातारा - उंब्रज - सातारा - बाणेर

डिसेंबर .. म्हणजे वर्षाचा शेवट! निरोप!! गुड-बाय!!! असं म्हणताना खूप वाईट वाटतं पण नाही त्याचबरोबर डिसेंबर म्हणजे लखलखता-झगमगता नाताळ, नवीन वर्षाचे धुमधडाक्याने होणारे आगमन, नाच गाणी आणि पार्ट्या, थोडे जुने.. थोडे नवीन संकल्प, नवीन स्वप्न रंगवायला.. पाहिलेल्या स्वप्नांना खरे रुप द्यायला मिळालेले आणखी एक करकरीत वर्ष!

मायबोलिवरील समस्त सभासदांना आणि ह्या चराचर सृष्टीतील प्रत्येक जिवाला २०१५ च्या अनेक अनेक शुभेच्छा. हे वर्ष तुम्हाला गोड जावो!