साहित्य

चाहूल

" बस्स झालं आता! मी अजून सहन नाही करु शकत! "

इंडो-ब्रिटीश लेखक आणि जागतिक शांतता या  बद्दल  आपली   ठोस  मते  मांडणारे  शाहीन चिश्ती यांची पहिली कादंबरी, "द ग्रँडडॉटर प्रोजेक्ट"  (The Granddaughter Project),  नुकतीच प्रकाशित झाली . वेगवेगळ्या  तीन भिन्न महिलांच्या ऐतिहासिक शोकांतिकेच्या एकत्रित अनुभवाचा मांडलेला लेखाजोखा, या स्त्रियांच्या वाट्याला आलेले कष्ट, त्यांनी भोगलेल्या हाल अपेष्टा,  त्यांच्या  नातींसाठी त्यांनी, सामाजिक  पूर्वग्रह  बदलावेत  म्हणून  पुकारलेला  आवाज , असा  विषय  घेऊन  प्रकाशित  झालेली ही कादंबरी  वाचकांना  एक वेगळया जगाची सफर घडवून आणते .  

श्री. कुणाल हजेरी यांनी लिहिलेल्या 'अती सूक्ष्म कथा' या पुस्तकाच्या संकल्पनेवरून मी लेखनाचा केलेला प्रयत्न!
(अश्या प्रकारच्या लेखनाचा माझा हा पहिलाच प्रयत्न असल्याने कृपया चूक-भूल क्षमस्व!)

भेट

रिंग वाजली.

नंबर unknown!

काही क्षणात ट्रू काॅलरनं नंबर आयडेंटीफाय केला.

वीस एक वर्षांनी तिचा फोन आलेला पाहून तो थरारला. हृदयाचे ठोके वाढले.

'बोल!' तो एवढंच बोलला.

'आज ब्लू डायमंडमध्ये ५ला भेटुया?'

तो पावणे पाचलाच ब्लू डायमंडला पोचला.

कोरोनामुळे सध्या घरीच आहे. अभ्यास करून कंटाळा आल्यावर असंच काहीतरी वेगळं वाचावं म्हणून रस्किन बॉन्ड वाचत होतो . एका कथेचं नाव होतं - old graveyard at sirur....( By C.A Kincaid ) सिरुर वाचून जरा उडालोच... सिरुरची कथा ते पण रस्किन बॉण्ड च्या पुस्तकात?? छे छे हे दुसरं काहीतरी असेल म्हणून पुढे वाचायला सुरुवात केली .. forty miles from POONA आणि आश्चर्य सत्यात उतरलं हे पुणे नगर रोडवरचंच शिरूर ... तर कथा होती अशी की पुण्याच्या एका इंग्रज अधिकार्याला शिरूरला असताना स्थानिक लोक एका ठिकाणी नमस्कार करून जाताना दिसले .

शब्दांचे बुडबुडे..


मी का लिहिते आहे कुठपर्यंत लिहिणार, कधी थांबणार, का आणि कोणत्या विषयावर लिहिणार याचे कोणतेही ठोस उत्तर माझ्याकडे नाही. हि सुरुवात करताना मी सुद्धा स्वताला खूप सगळे प्रश्न विचारते आहे आणि प्रामाणिकपणे उत्तर देते आहे. काही शब्द तर फक्त माझ्याभोवतीच येऊन थबकतात, अडखळतात, रुंजी घालत राहतात...


अतृप्त वासना (गूढकथा)

अखेरची भेट...!!!
_______________________________________

" दिपू, दादाची तब्येत जरा जास्तच बिघडलीये. तुझ्या नावाचा जप धरलायं गं दादाने...जमल्यास तू लवकरात लवकर इथे ये..!" फोनवरचा बेबीआत्याचा घाबराघुबरा आवाज ऐकून दीपिकाची छाती धडधडू लागली.

दिपिकाला काय करावं तेच सुचेना. ती उगाच ह्या खोलीतून त्या खोलीत येऱ्याझाऱ्या घालू लागली. घड्याळात सकाळचा नऊचा ठोका पडला आणि ती भानावर आली.

ते घड्याळ जणू तिला सांगू पाहत होते, कशाला गं पोरी; घरात एवढया येऱ्याझाऱ्या घालतेस. निघ लवकर; जा आपल्या पित्याला भेटायला ... मी काही थांबणार नाही बरं कुणासाठीचं..!

तर बऱ्याचदा होतं असं की वाचता वाचता त्यातूनच आणखी काही पुस्तकांचा माग लागत जातो.. किंवा एखाद्या लेखकाचं एखादं गचांडी पकडणारं पुस्तक वाचता वाचता डोळे
खवळतात.. भेळ खातेवेळी तोंड खवळतं आणि अजूनच खा खा सुटते ह्याची तुम्हाला थोडीफार कल्पना असेलच, तसंच हे..!
आता ह्यावर लगेच 'पुस्तकांना भेळेच्या मापात कसं काय तोलू शकता तुम्ही? ह्याला काय अर्थ है !' वगैरे म्हणत
कपाळावर आठ्या उत्पन्न व्हायच्या आधीच हे स्पष्ट करतो की मला काय म्हणायचंय ते तुमच्या लक्षात आलंच असेल ना? मग ठीक आहे की..

........ टीप:(कृपया हा लेख वाचताना मायबोलीकरांनी एकांतवास शोधावा कारण पहिल्या प्रेमाची गोष्ट इथे मी अधोरेखित केलेली आहे वाचताना आपले मन भरून आलेच तर अश्रूंना वाट मोकळी करून देता येईल
बस एवढच!.....)