साहित्य

भाग १०

https://www.maayboli.com/node/70995

हॉरर
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

मोरऽपिसाऽरे

मोरऽपिसाऽरे मोरऽपिसा
करशी मजला वेडापिसा
फुलवून पिसारा धुंद मनी
थुईथुई नाचतो मोर जसा

गर्द गहिरे रंग उधळले
मोरपिशी कुणी न कळे
निळा पारवा ताम्र हिरवा
रंग संमेलन भरे आगळे

वीर धुरंदर अगाध ज्ञानी
चक्र सुदर्शन जरी हाती
सर्वांहून परि सुंदर शोभे
मोरपिस हसरे त्यां माथी

राजस लोभस मोरपिसारा
पाहून मनात मोद भरे
राष्ट्रपक्षी हा मान तुजला
मोरपिसाचा सन्मान ठरे

आज १५ अॉगस्ट! स्वातंत्र्यदिन. सर्वांना स्वातंत्र्यदिनाच्या शुभेच्छा!
दरवर्षी प्रमाणे 'मिले सूर मेरा तुम्हारा' दाखवण्यात आले.भाषा वेगवेगळ्या असल्या तरी आपण सगळे भारतीय म्हणून एक आहोत असा संदेश देणारं हे गाणं.

रातवा

पाऊस भीतीचा कोसळतो

रात्र अंधारी अशा एकांती
चिंब भिजून अंगा भिडतो
दुःख जगाचे नभी साठवून
रात्रंदिन का हा रडतो
पाऊस भीतीचा कोसळतो

वीज कडाडता घनी अंबरी
बिलगून तुझा उर धपापतो
सळसळ सळसळ पाने करुनि
भयसंगीत मनी छेडितो
पाऊस भीतीचा कोसळतो

मंद काजवा धुंद रातवा
पायी सरसर कुणी सरपटतो
भयकंपे काटा फुलुनि
अधिक बिलगण्या धडपडतो
पाऊस भीतीचा कोसळतो

श्रावण अंतरीचा

नकोच आकाशी फुलणारे
इंद्रधनुचे रेशीम तोरण
घोर निराशा संपून जाता
मनात उमलत जातो श्रावण

हिरवाईचे लोभसवाणे
चित्र अंतरी जरा उमटता
निर्मळतेचा झरा घेऊनी
मनात झुळझुळ वाहे श्रावण

मंद सुगंधी जाईजुई वा
प्राजक्ताचा सडा नसू दे
माणूसकीचा लेश अंतरी
दरवळणारा होतो श्रावण

असो नसो वा त्या जलधारा
मोहक रंगांची ती पखरण
निष्कपटशा ह्रदयातूनही
क्षणात वेडा फुलतो श्रावण

बाह्य जगाचे बंध भ्रमाचे
वितळून जाता प्रशांत चित्ती
तनामनातूनी लहरत जातो
प्रसन्न निश्चल मृदूतम श्रावण

मेंदीचा रंग

हळदीच्या अंगी चढे
मेंदीचा रंग
सजणाच्या रंगी मन
झाले ओलेचिंब
जळी-स्थळी नभी दिसे
कृष्ण सावळा
स्वर घुमतो आसमंती
गंध वेगळा
स्वप्न धुंद लोचनी
सजण साजरा
दिवस रात्र ध्यानीमनी
सखा हासरा
सतावतो लपून छपून
कृष्ण निलाजरा
नको तरी हवा वाटे
भाव बावरा
विरहात प्रणयाच्या
झाले निःसंग
आसुसले अंगी अंगी
भिजण्यास चिंब
येरे घना येरे घना
देई मज संग
पावसात भिजून दोघं
होऊ एक रंग

कारण रिया जर जंगलातून बाहेर पडली तर त्याच्या बद्दल सर्व सगळ्यांना कळेल, त्यामुळे आता रिया च्या शरीराला उपभोगण्यापेक्षा तिचं मरणं त्याच्यासाठी जास्त गरजेच होतं.

भूमिका

घड्याळात सहा वाजले. लगबगीने ती उठली. गादीवरती इतस्ततः पडलेली अभ्यासाची वह्या पुस्तके तिने दप्तरात नीट भरून ठेवली. चित्रांचे पुस्तक, रंगीत खडू , स्केचपेन आपल्या कप्प्यात व्यवस्थित ठेवले.
घर स्वच्छ झाडून काढले. लिंबाचे सरबत करेपर्यंत साडेसहा वाजून गेले होते. स्कुटीचा आवाज झाला, तशी पटकन तिने दार उघडले.

कधी नव्हे ते आज एवढे स्वच्छ घर पाहून आश्चर्याने आई दारातच थबकली. आईचा उजळलेला चेहरा बघून तिचाही कोवळा चेहरा आनंदाने लखलखला...