संस्कृती

अतरंगी उत्पादनांच्या अफलातून जाहिराती स्पर्धा:

"मायबोली ज्युनियर मास्टरशेफ"

दर वर्षी आई बाबांसाठीच का म्हणून पाककला स्पर्धा?
तर छोट्या दोस्तांनो, या वर्षी तुम्हालाही आहे मास्टरशेफ बनायची संधी!!

उपक्रमाचे स्वरूप :
रंगीबेरंगी भाज्या, फळं वापरून तुम्हाला नाविन्यपूर्ण आणि दिसायलाही सुंदर अशी सॅलड्स बनवायची आहेत.
अथवा
तुम्हाला स्वतःला जमेल अशी कोणतीही पाककृती बनवली तरी चालेल.

नमस्कार मायबोलीकर, सालाबादप्रमाणेच यंदाही मायबोलीकरांच्या पाल्यांसाठी सादर करत आहोत एक उत्साहपूर्ण उपक्रम "रंगरंगोटी!"

रंगरंगोटी - नावातच सर्व आलं ना? चित्रं काढायला आणि रंगवायला मोठ्या मुलांनाही आवडते हे लक्षात घेऊन यंदा वयोमर्यादा वाढवली आहे तसेच मुलांना स्वतः चित्र काढायचे स्वातंत्र्यही आहे! तर दोस्तांनो, घ्या हातात आपले ब्रश, पेन्सिली, स्केच पेन्स, रंगाच्या बाटल्या. आपला गणेशोत्सव रंगीबेरंगी करून टाका आणि तुम्हीही मनसोक्त रंगून जा रंगात!!

हा धागा नाथ सांप्रदायाचा इतिहास,साहित्य,स्वरूप, सिद्धांत, पुजापद्धती तसेच नाथपंथाची महत्वाची स्थाने, नाथपंथीयांचं सामाजिक योगदान,आलेले अनुभव यांच्याबद्दलची चर्चा करण्यासाठी उघडण्यात आला आहे.

[स्पष्ट सुचना- या धाग्यावर वरील गोष्टींची एलर्जी असलेल्यांनी कृपया येऊ नये हि आग्रहाची हात जोडून विनंती. ]

फार महत्वाचा नसलं तरी जरा नाजूक विषय आहे. पण चर्चा झाली तर बरे होईल.

परवाची गोष्ट. ऑफिसमध्ये जुन्या प्रोजेक्ट टीम मधली एक सहकारी गर्भवती आहे असे लक्षात आले. तशी हि गुड न्यूज तिच्या सध्याच्या टीम मध्ये तर सर्वांनाच कळली होती. पण मला ती अनेक दिवसांनी पहिल्यांदाच लिफ्ट मध्ये भेटली. प्रेग्नंट आहे लक्षात आले. तर हाय हेलो झाल्यावर मी सहज तिला अभिनंदन म्हणालो. पण तिची प्रतिक्रिया फारशी चांगली नव्हती. वाईटसुद्धा नव्हती. नुसतेच कसनुसे स्मितहास्य केल्यासारखे करून ती दुसरीकडे पाहू लागली. नंतर काही बोलली पण नाही. त्यानंतर लिफ्टमधून बाहेर पडल्यावर सुद्धा बाय वगैरे न करताच निघून पण गेली.

तातडीची मदत हवी आहे. ग्रहण वगैरे काही पाळायचे नसते हे एखाद्याला समजवाणार्‍या खात्रीशीर लिंक हव्या आहेत.
आमच्याकडे फर्मान निघाले आहे की रात्री दहाच्या आधी जेवायचे नाहीतर एकच्या नंतर.. त्यामध्ये नाही..
आणि त्यातही रात्री दहानंतर उरलेले सारे शिळे अन्न, खारी बटर बिस्कीट फरसाण वगैरे सुका खाऊ जो अजून चार दिवस खाता येईल तो टाकून देणार आहेत.

आजच सकाळी आमच्या फळविक्रेत्या शेवंताबाईनी (नाव बदलले आहे) आपला एक स्वानुभव सांगितला.

शेवंता बाईचे लग्न फार लहानपणी झाले होते. ४ बाळंतपणे होऊन ४ मुली झाल्या होत्या. पाचव्या बाळंतपणात मुलगा झाला तरच घरी परत ये म्हणून सासरच्या लोकांनी तिला ३ऱ्या महिन्यातच माहेरी पाठवले होते. शेवंता बाई फारच चिंतीत होत्या. दर संध्याकाळी दत्तगुरूंच्या मंदिरात त्या भजनाला जाऊन बसत आणि रात्री इतर बायका बरोबर चालत घरी येत. घर कोंकणात होते त्यामुळे वाटेवर नारळ आणि काजूची झाडे लागत असत.

पंख पसरून उडणारी डुकरे

तू माझे काय झाले याची पर्वा केली नाहीस
आणि मी हि तुझी
कंटाळा आणि वेदनांशी सामना करीत आपण चाललो आहोत वेड्यावाकड्या मार्गावर
कधीतरी पावसाकढे बघत
कोणत्या नालायकाला दोष दयावा याचा विचार करीत
आणि बघत ती पंख पसरून उडणारी डुकरे

-उडता डुक्कर

(रूपांतरित / आधारित / प्रचोरीत)

त्या दिवशी एका मैत्रीणीच्या घरी गेले होते. एकत्र कुटुंब सुखी कुटुंब असे साधारण वातावरण होते. तिचा मोठा भाऊ, त्याची बायको, त्यांची एक मुलगी आणि एक मुलगा, त्यांचे आजी-आजोबा असे सारे एकत्र दिवाणखान्यात गप्पा मारत बसलो होतो. समोर टिव्ही चालू होता. टिव्हीवर गाणी लागली होती. बहुधा "लव आज कल" किंवा "कॉकटेल" सिनेमातील गाणे होते. त्यात दिपिका पदुकोन नाचत होती. सोबत त्या मैत्रीणीची साधारण चार-पाच वर्षांची भाची नाचत होती. भाचा तिच्यापेक्षा लहान असल्याने नुसतेच टाळ्या पिटत होता. सारेच कुटुंबीय एंजॉय करत होते. एकंदरीत चांगले वातावरण होते.