प्रेम

प्रेम..

प्रेम म्हणजे
अथांग सागर
प्रेम म्हणजे
वाळवंटातील मृगजळ
ज्याने तहानलेल्याची
तहान काहीकेल्या
भागत नाही

प्रेम म्हणजे
विश्वास
प्रेम म्हणजे
आपुलकी
जो वेळप्रसंगी
माणुसकीला जागलेच
असे नाही

प्रेम म्हणजे
अटी
प्रेम म्हणजे
बंधन
जे माणसाला
एक माणुस म्हणुन
वागवत नाहीत
मुक्तपणे जगु देत नाही

फुल्लारी

२.

अभिराम

गंधाली इमोशनली माझ्यावर किती अवलंबून होती हे मला माहित होते. मी तिच्याकडे फक्त एक केस म्हणून बघत होतो. तिच्या आजच्या या परिस्थितीला, दु:खाला, किती ठाऊक नसले तरी मीच जवाबदार होतो.
आता पुढे काय? काय झाले असेल? अवि कुठे असेल? त्याला गंधालीबद्दल माहिती असेल? राधाक्का कशी असेल? प्रश्न आणि प्रश्न, प्रश्नांच्या गुंत्यात मी पुरता अडकलो होतो.

"ऋतु, प्रश्नांचा हा गुंता सोडवायलाच हवा."

"हो अभि, आताशा काही धागेदोरे सापडलेत." ऋतु

गंधालीतील माझी इनव्हॉलवमेंट ऋतुजा शोधायचा प्रयत्न करत होती. तिला आता सर्व सांगायलाच हवे.

मनोगत

मण्यांची टोपी
(भाग-२)

सुखदाचा फोन आला आणि रत्नाचा जीव कासावीस झाला.
"नीट जा, जपून जा, काळजी घ्या...पोहचल्यावर फोन करा, अंतराची काळजी घ्या......." रत्ना वारंवार दोघांना फोनवर सांगत होती.
"आई पण न....खूप काळजी करते" सुखदा
"का ग काय झालं?" जयेश
"काही नाही रे परवा शाळेतून परस्पर जाऊनच आईला सांगणार होते. जाणं झालं नाही रे. अपण दिवेआगरला जातोय हे फोनवर सांगितले तर इतक्या इंस्ट्र्कशन्स देत होती की काय सांगू." सुखदा
"साहजिकच आहे" जयेश
"हो रे, एक तर अंतराची पण भेट झाली नाही म्हणून चिडली असावी बहुधा." सुखदा
"कित्ती सुचना.....मी लहान नाही ... चक्क आई आहे एका मुलीची" सुखदा

ती , हो आवडते मला, का प्रेम करतो म्हणून?
नाही हो
आधी आवडली म्हणून तर प्रेम झाला ना
का आवडते ती मला, कारण अनेक आहेत, actually रोज ती नवे कारण देते मला तिच्या प्रेमात नव्याने पडायला
ती आवडते मला सुंदर दिसते म्हणूनच नाही पण मनाने खूपच सुंदर आहे म्हणूनही
ती आवडते मला माझ्यावर प्रेम करते म्हणूनच नाही पण माझी खूपच काळजी करते म्हणूनही
ती आवडते मला लहान मुलीसारखी वागते म्हणूनच नाही पण खूपच maturity दाखवते कधी कधी म्हणूनही
ती आवडते मला लेखणीशी संवाद करते म्हणूनच नाही पण माझ्यावर कविता करते म्हणूनही

आभाळमाया..।

सात पावलं सोबत चालून
ती तुमची होते
तुमच्या संसार वेलीवर
फुलं फुलवीत रहांते..
एव्हढं सर्व तुम्ही
सोईस्करपणें विसरतां
सदा सर्वकाळी तिच्यावर
विनोद करत रहतां

रोज गरमागरम जेवण
तिनेच खावू घालावे
दिवसभर राबूनही पुन्हां
हसून स्वागत करावे
मोलकरीण सारखं तिने
दिवसभर खपावं
आणि तिच्या विनोदांवर
तुम्ही हसत बसांव..?

प्रेम

तू असा दीड शहाणा
नाही म्हटल्यावर निघून गेलास
एकदा तरी मागे वळून
पाहायचेही विसरून गेलास

हो म्हणजे नाही म्हणायची
चारचौघात किंमत असते
उघड उघड जगासमोर
प्रेम करायची हिंमत नसते

प्रेमाच्या वाटेवर पहारे किती
घरी मायबाप आणि
दारी सगळ्यांचीच भिती
थोड्याही शंकेने धडधडते छाती

बोलण्याची अबोल भाषा असते
नजरेला नजरेतून आस दिसते
हृदयाला हृदयाची साथ असते
बिनतारी संदेशाची बात असते
हीच प्रेमाची सुरूवात असते

एक दीर्घ कथा मनात आकार घेत आहे .. तीच इथे प्रकाशित करत आहे ...कशी वाटली ते नक्की सांगावे..

नवे कितीही नाते जुळले तरी जुने तुटत नाही
संपले जरी साथ आपले मात्र प्रीत सुटत नाही

असतात सार्‍या दिशा साक्षी साक्ष देण्या प्रिया
ते सोबतीस आहे म्हणून तुझी उणीव आटत नाही

दूर दूर आपण, मध्ये इतके खोल पण रिते अंतर
मीलनाचे स्वप्न नयनी, सत्यात काही घटत नाही

मिळाली सौख्याची पर्वणी पण तुजवाचून अपुरे
मी श्वास रोखून धरले असता दुरावे मिटत नाही

तू लहर जणू प्रेमाची मी तप्त आतुर किनारा
विरहाची ही प्रतीक्षा इथेच काही संपत नाही

काव्य शांत व्हावे तर बोलतील ही हे मौन
शब्द रुजलेल्या पानात वादळ उठत नाही