मायबोली

जर्मनीची राजधानी बर्लिनच्या मधूनच वाहणाऱ्या स्प्रे नदीच्या किनाऱ्यावर ‘स्टाड्टश्लोस’ (सिटी पॅलेस) म्हणजेच ‘हम्बोल्ड्ट फोरम’ (Humboldt Forum) उभारण्यात आलेला आहे. या नवनिर्मित राजवाड्याचा उर्वरित भागही 20 जुलै 2021 पासून सामान्य लोकांसाठी उघडण्यात आला आहे. बर्लिन शहराच्या स्थापनेला 2012 मध्ये 775 वर्षे पूर्ण झाल्याच्या निमित्ताने एकेकाळी बर्लिनची ओळख असलेल्या या राजवाड्याची पुन:उभारणी करण्याची योजना जर्मन सरकारने आखली होती.

मायबोलीवर येऊन नव्याने लेखक झालेले किंवा आधीपासूनच अन्यत्र लिखाण करत असलेले आणि आता मायबोलीकरांच्या सेवेत रुजू झालेल्या लेखकांसाठी हा धागा. अनेकदा प्रस्थापित आयडींच्या किंवा एखाद्या लोकप्रिय धाग्याच्या प्रभावामुळे नव्या लोकांचे लिखाण दुर्लक्षित राहण्याची शक्यता असते.

अशा नवीन /दुर्लक्षित गरजू लेखकांचे नाव आणि त्यांच्या कथा / कादंबरी / ललित लेखाचे नाव त्यांच्या चाहत्यांपैकी कुणीही इथे देऊ शकता. कायमस्वरूपी नोंद असावी ही कल्पना आहे. (एखादा नवीन लेखक चांगले लिहीत असूनही दुर्लक्षित राहिलेला असल्यास सध्या तो जुना असेल तरी आपण त्याची नोंद घेऊ शकता.

कैफ माझा

ठरविले होते तसा जगलोच नाही !
जीवनाला मी कधी पटलोच नाही !

ऐकली जी हाक मी होती सुखाची ,
मी अभागी, ऐकूनी वळलोच नाही !

भूतकाळाचीच दुःखे गात होतो ,
मी उद्याचे गीत गुनगुनलोच नाही !

वेदना होत्याच माझ्या सोबती अन् ,
आसवांना मी कधी मुकलोच नाही !

त्या किनाऱ्याचेच सारे क्षार अंगी ,
ज्या किनारी मी कधी भिजलोच नाही !

काल होतो मी जसा आहे अताही ,
साज खोटे चढवूनी सजलोच नाही !

मांडला त्याने जरासा "सार" माझा ,
तेवढाही त्यास मी कळलोच नाही !

ठसे....

हुंदके दाटून येता भावनांचे !
केवढे उपकार झाले आसवांचे !

फेडण्या कर्जात विकली माय ज्यांची ,
काय झाले हो पुढे त्या वासरांचे !

दगड असतो तर कदाचित देव असतो ,
घाव इतके सोसले मी आपल्यांचे !

त्या निसर्गाच्या छटा दिपलेत डोळे ,
घातकी ते रंग सारे माणसांचे !

सूर्य गिळले , आगसागर पार केले ,
हाय चटके सोसले मी गारव्यांचे !

घेतले आधीच तुम्ही सर्व तारे ,
छाटले का पंख माझ्या काजव्यांचे ?

ज्या किनाऱ्यावर बुडाली नाव माझी ,
गाव कुठले...बेट होते वादळांचे !

मनास हे पक्के माहीत असते
पण पुन्हा बिचारे तसेच फसते....
उपयोग याचा होणार नाही
हे मनाला जरी कळते का पुन्हा
तिच्या प्रोफाइल वर बोट मात्र वळते.
नात्याचा धागा तुटून गेला जरी,
अधून मधून मनात आठवण जागी होते...
मन काही विसरायला तयार नाही तरी....
अधून मधून सारखी प्रोफाइल स्टॉक होते
कुणीतरी मनाला यातून बाहेर काढायला हवं
आठवण्याच्या ही आधी तिला विसरायला हवं...