वर-वर वाटलं तरी सख्खं असं काही नसतं,
ही जाणीव तेवढी सोडली, तर दुःखं असं काही नसतं..
हसतो आपण हसता हसता, रडतो आपण रडता रडता ,
जीवात जीव ओतत ओतत, उतू जातो डोह पुरता ;
शिडास वादळ भिडतं जेव्हा, आपल्या पायी जळतं तेव्हा,
सारं दिसून मनात त्यांच्या सलंत-बिलंत काही नसतं,
वर-वर वाटलं, तरी सख्खं असं काही नसतं,
ही जाणीव तेवढी सोडली, तर दुःखं असं काही नसतं..
ध्यानीमनी नसताना आई गेल्या रविवारी आई गेली
आम्ही छान गप्पा मारत चालत होतो आणि अवघ्या दहा मिनिटांत आई गेली हे जग सोडून
माझं सगळ जग माझी जिवाभावाची मैत्रीण जिच्याशिवाय आयुष्य जगणं ही कल्पनाही अशक्य वाटायची ती माझी लाडकी आई गेली
आई आणि वडील दोघांचही कर्तव्य पार पाडून मुलांच्या सुखासाठी, आनंदासाठी कायम धडपडणारी माझी आई
सगळ्या संकटांना तोंड देऊन स्वभावाने अगदी निरागस, लहान मुलांसारखी भाबडी असणारी, कुटुंबावर मुलांवर भरभरून प्रेम करणारी माझी आई
आई प्रत्येक अडचणीत पाठीशी उभी राहिलीस, प्रत्येक हौस पूर्ण केलीस
गणपतीला गावी आलेल्या आपल्या नातवाला ट्रंकेतला खजिना दाखवत आजोबा म्हणाले -
“तुझ्या आजीसाठी लिहलेलं पहिले पत्र”
इंस्टा व्हाट्सएपवाला नातू हसला, आजोबा शांत झाले.
दोन क्षणाच्या स्तब्धतेनंतर तो स्वतःच बोलला -
“आज पुन्हा एक पत्र लिहा….”
थरथरणाऱ्या हातांनी वहीच्या पानावर अर्धशतकाहुन जास्त संसाराच्या रेषा सावकाश उमटू लागल्या.
“प्रिय…”
एवढं लिहिलं तरी त्यांच्या डोळ्यांत पाणी आलं.
नातवाने आजोबांचा हात धरला आणि म्हणाला,
“मी लिहितो, तुम्ही फक्त बोला.”
हो, मी आता रडणं सोडून दिलंय
रोज रोज मरणं सोडून दिलंय
बोलताना समोरून उत्तर अन
ऐकताना झुरणं सोडून दिलंय
मानाची इच्छा, प्रेमाची अपेक्षा,
रोजच होणारी त्या शब्दांची समीक्षा
प्रतीक्षा, शुभेच्छा, सदिच्छा साथ
स्वेच्छेने पुरवणं सोडून दिलंय
हो, मी आता रडणं सोडून दिलंय
वाद - अनुवाद, साद - संवाद,
उगाच द्यायचा म्हणून प्रतिसाद
सगळे नाद, दाद, विवाद, संवाद,
आता वापरणं सोडून दिलंय
हो, मी आता रडणं सोडून दिलंय
कधी कधी मूड उगाचच नकारात्मक होउन जातो. जळी-स्थळी- काष्ठी-पाषाणी फक्त स्वतःच्या चूका आठवु लागतात. आणि त्याही १० पटींनी मॅग्निफाईड. खरे तर आपण सारे जण उन्नीस बीस त्याच किंवा तितक्याच गंभीर चूका करत असतो, जवळ जवळ चूक करता करता सावरलेलो असतो. ते काही का असेना, निखालस ईव्हिल आणि निर्दयी आपल्या इनर क्रिटिकला ते मंजूर नसते. खदाखदा हसत क्वचित कुत्सित हसत आपल्यातील प्रत्येक दोष तो १० पटींनी मॅग्निफाय करुन दाखवत असतो. कामच आहे ना ते त्याचे - उगाच तांडव करायचे.
आणि मग एके क्षणी मेंदूने तसेच डोळ्यांनीही शिणवटा आल्याचा निर्वाणीचा इशारा द्यावा . स्क्रीनवरच्या घड्याळ्याकडे पाहून चॅक आवाज काढत आवाराआवर करावी. 24 अवर्स सेन्टरलाईज्ड एसी ऑफिसच्या लिफ्टमध्ये शिरावं. मध्येच भेटलेल्या ऑफिसबडीजच्या " ओ ! लिटिल अर्ली लिव्हिंग टुडे ? " खोचक प्रश्नाला हॅ हॅ हॅ करत " सडनली , आय चेंज माय प्लॅन टू होम टुडे " असं कूल (!) उत्तर द्यावं. लोकलच्या प्लॅटफॉर्मवर पोचताच शिंग फुंकले रणी पवित्रा घ्यावा आणि तितक्याच उत्साहाने सज्ज होऊन लोकलमध्ये घुसावं.
स्नेहप्रभा! प्रभा म्हणजे तेज. नुसतं तेज असेल तर त्या तेजोवलयाचा कधी कधी त्राससुद्धा होऊ शकतो. तेजामुळे दाहकता निर्माण होऊ शकते. पण तेजासोबत स्नेह असेल आणि ओलावा असेल तर ते तेज घातक ठरत नाही. स्नेह म्हणजेच तेल. जेव्हा तेजासोबत अशी आर्द्रता असेल तर ते तेज शीतल होतं. कदाचित तेजासोबत असलेल्या शीतलतेमुळे आयुष्यातल्या इतक्या दु:खाच्या आघातांनंतरही अशी व्यक्ती खंबीर राहू शकते आणि समईसारखी मंद तेवत राहू शकते!
आपल्या बाळांच्या गमंती जमती, त्यांचे फोटो आणि किस्से मायबोलीकरांशी शेअर करण्यासाठी हा धागा. बाकीच्यांनी नुसता आनंद घ्यावा. तुम्हाला या बाळांचा त्रास झाला असेल, राग असेल तरी हरकत नाही पण तुम्ही तुमच्या तक्रारी वेगळ्या धाग्यावर टाकू शकता. ऑलरेडी तसा धागा आहे. इथे फक्त पॉझीटीव्ह गोष्टीच शेअर व्हाव्यात अशी इच्छा आहे.
हे वाचून कुणाला भूभू किंवा माऊ पालक व्हावेसे वाटले तर आनंदच आहे
या आधीच्या ग्ंमती जमती इथे वाचता येतील
कोणाला चांगले कॉऊन्सेलर/थेरपिस्ट माहित आहे का भारतात ज्यांना NRI clients सोबत काम करायची सवय आहे? इथे (US )जे थेरपिस्ट आहेत त्यांना भारतीय कुटुंबांचे डायनॅमिकस समजणार नाहीत असं वाटतंय. बरेच साठलेले grievances आहेत, आणि नवरा थेरपी वगैरे थोतांड असं मानणारा आहे. त्यामुळे मला सुरुवात माझ्यासाठी करायची आहे. couples counselling पुढे लागेल, अस वाटतंय.
