{{ लाईट्स..! कॅमेरा..! साउंड..! "रोलिंग..!"
सीन नंबर १, शॉट-५, टेक-२
"ॲक्शन" }}
नवरा : आगं ते जरा बोगद्याकडच्या मळ्यातली
हीर जरा बांदून घ्यायचीय.. त्येज्यासाटी सोसायटी
काडावी लागंल..! सही कर की जरा हितं..!
बायको : ओ जावा तिकडं. कितींदा सोसायट्या काडायच्या? कोन फेडत बसनार ते पुना ??
मी नाय करत सही..!
नवरा : अगं एवढ्या बारीला कर..! पुना नाय मागत.
एकेकाळी ती तशी होती.. एकेकाळी मी तसा होतो..
एकेकाळी काळ तसा होता..
आणि तेव्हा ती एकदा अचानक म्हणाली होती की,
इथे मी तुझ्याबरोबर फिरते हे माझ्या घरी कळलंय..!
तेव्हा मी आतली धाकधूक आतल्या आत जिरवत,
उसन्या खेळकर आवाजात म्हणालो होतो की,
कळ्ळं तर कळ्ळं..! त्यात काय??
ती : पप्पांनी तुला भेटायला बोलावलंय.
मी : ओह्..! म्हणजे कशाला? त्यांचा काय संबंध?
आपलं चाल्लंय की चांगलं..!
ती : त्यांचा काय संबंध म्हणजे? अरे त्यांचाच तर सगळा
संबंध आहे ना..! मी काय आभाळातनं पडलेय
की काय..!
{ॲन इमॅजिनरी व्हॉट्सअप चॅट लीक्ड 
}
अंधारात त्याच्या व्हॉट्सअप स्क्रीनवर नवीन मेसेजचं एक ग्रीन वर्तुळ चमकलं..!
"'तूच आहेस का रे तिथे खाली?"'
तिचा मेसेज पाहून थोडा वेळ तो तसाच शांत बसून राहिला.. मग रिप्लाय दिला, होय.!
"'अरे देवा..! कधीपासून बसलायस तिथे? मी आत्ता पाहिलं वर येताना..! तू जा बरं तिथून आधी..'''
आजची तिसरी रात्र..! तू उत्तर दिलं नाहीयेस अजून..
माझ्या मोठ्या बहिणीच्या मुलीचं लग्न आहे.आम्ही दोघी बोलत नाही,मन नाराजी आहे.तिच्यामुळे मला एकुलत्या एक भावाच्या लग्नाला जाता आलं नाही आणि माहेरी ही जाता येत नाही. तीची मुलगी , मुलगाही माझ्याशी बोलत नाही.
आईला वाटतं की मी लग्नाला यावं , काय करु काही कळतं नाही.
"माले निघतेस का ग? खेळी जमलेत बघ, आईपाषाणी बायच्या मंदिरामाग गाण्याचा आवाज येतोय."
"व्हय, मस्तपैकी तय्यार होऊन निघाली बघ मी. येते. " लाल-पिवळ चकाकीचं परकर-पोलकं, हातात हिरव्या बांगड्या आणि पायात घुंगरांचे पैंजण घालून मालन हौसाक्काच्या समोर उभी राहिली. कपाळावरची चंद्रकोर नीटनेटकी करत हौसाने तिची दृष्ट काढली. केसातला गजरा नीटनेटका करत मालन पळत मंदिराकडे जाऊ लागली.
आमची ओळख दोन-अडिज वर्षे जुनी. एकाच ॲाफिस मधे आणि एकाच प्रोजेक्टमधे असल्याने कायम बोलणे, चहा-कॅाफी, लंच एकत्रच व्हायचे. मला ती सुरूवातीपासूनच आवडत होती. तीला सांगणार तितक्यात पहिला लॅाकडाऊन सुरू झाला. लॅाकडाऊनमधे मिटिंग्स पुरतेच बोलणे व्हायचे. मग एका रात्री तीला मेसेज करून मन मोकळे केले. तीच्याकडूनही अगदी हो नसले आले तरी नाही देखिल नव्हते. त्यानंतर मिळेल तेव्हा मेसेज करायचो. सगळे घरीच असल्याने फोनवर बोलणे असे कधी झालेच नाही. हळूहळू मेसेजमधेच तीलाही मी आवडतो असे तीने सांगितले. बाहेर सगळीकडे गोंधळ चालू असताना मी अगदी सातव्या आसमानात होतो. बोलायची इच्छा असली तरी फोनवर बोलणे शक्य नव्हते.
She was a troubled soul. तिच्या आठवणींचं कोलाज मनात रेखाटू लागते आणि वळवाच पाऊस भरुन येतो. ढग, वीजा, कुंद हवा, वावटळ आणि एक चिमटीत न पकडता येणारं, गदगदुन आलेला मूड. पण पाऊस काही केल्या पडत नाही. तिच म्हणायची "असं आभाळ दाटून आलं की तुला गलबलल्यासारखं होतं का गं?" आणि न कळणा र्‍या त्या वयात मी म्हणत असे "नाही. असं काही होत नाही मला." मला कुठे माहीत असायचं तो र्हेटॉरिक प्रश्न असायचा. 'आईच्या नसलेपणातून आलेला' ..... त्यामुळे आपल्या लहानग्या मुलीलाच विचारला गेलेला र्हेटॉरिक प्रश्नं. पावसाळी हवेत कासाविस होत असे ती, डोळे विनाकारण ओलावायचे. तिच्या आईची आठवण येत असेल का तिला?
निरागस !!!
प्रॉब्लेम काहीच नाहीए,
आत्ताही नाहीए तेव्हाही नव्हता,
पण काहीतरी चुकतेय,
किंवा चुकलंय,
ऑफिस च काम संपलं थोडं रिकामा झालो होतो,
सहज म्हणून FB उघडलं,
बायकोच्या म्हणजेच अनु च्या एका मैत्रिणीने मेमोरी टाकली होती,
खूप प्रसन्न वाटत होती अनु,
मोठे मोठे डोळे उत्साह ओसंडून वाहणारे,
ते हसू खूप निरागस होत,
त्याच निरागस हास्यावर मी भुललो होतो ना?
हो ना त्याच वर,
तिने माझ्यात काय पाहिलं पण?
जे पाहिलं ते खरंच होत का?
लग्नानंतर काय अपेक्षा होती तिची,
वेळ?
परदेशात राहणाऱ्या मुलाला मुंजीनिमित्त काय भेट देता येईल?
परदेशात राहणाऱ्या हे एव्हढ्यासाठी लिहिलं आहे कि आकाराने /वजनाने फार मोठ्या वस्तु देता येणार नाहीत.
पण इथेच भारतातील मुलांसाठी असं लिहुन सल्ले लिहिल्यास बाकीच्यांना उपयोग होऊ शकेल.
तर मंडळी कृपया मदत करा.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
