नातीगोती

काही दिवसांपूर्वी महाराष्ट्रातल्या एक प्रसिद्ध शहरात आलेला अनुभव लिहित आहे. जसा घडला तसाच लिहित आहे.

"एक शब्द नाही हां बोलायचास तू ह्यापुढे .... तुझी नं लायकीच नाही माझ्यावर प्रेम करायची तुला काय कळणार रे खऱ्या प्रेमाची किंमत कायम पैशात प्रत्येक गोष्ट मोजणारा तू ! तुला कधी माझ्या भावना कळल्याच नाहीत कारे ! असा आपल्या साखरपुड्याच्या तारखेलाच अचानक नाहीसा का झालास. तुला तुझी ती बिझनेस डील जास्त महत्वाची वाटली असेल नं ...

परिस्थितीचे चटके माणसाला शहाणं करतात की नाही, माहीत नाही. पण जनावरं मात्र या अनुभवांतून खूप काही शिकतात. परिस्थितीशी जुळवून घेतात आणि त्यावर मातही करून स्वत:चे जगणे सोपे करून घेतात.
गेल्या वर्षीच्या जुलैमध्ये एका दिवशी हा नवखा देखणा, बोलक्या डोळ्यांचा कुत्रा अचानक कुठून तरी आमच्या गल्लीत आला. चुकून आला, की घरात नकोसा झाला म्हणून कुणी आणून सोडला, माहीत नाही.

दुपारच्या शांततेत नीता पुस्तक वाचत बसली होती. तेवढ्यात अभि आला पण ती पुस्तकात एवढी गुंग होती की तीला त्याच्या येण्याची चाहूलही लागली नाही. तो आला आणि तिच्या पुढ्यात येऊन बसला, हातात असलेली सोनचाफ्याची फुलं त्याने अलगद तिच्या ओट्यात टाकली. तिने दचकून वर पाहिले तर अभि तिच्याकडे एकटक पाहत होता, तीही त्याच्याकडे पाहत राहिली. त्याच्या डोळ्यात हरवणं हा तिचा छंदच होता जणू. तिने ओट्यातली फुलं हातात घेतली आणि मनभरून त्यांचा सुवास घेतला. त्या सुवासाने प्रसन्न झालेल्या नीता च्या चेहऱ्यावर तेज आले होते. अभि तिचा हात हातात घेऊन बाहेर चालू लागला, तीही संमोहित झाल्यासारखी त्याच्या मागे चालू लागली.

सर्वोच्च न्यायालयाचा आजचा महत्वपूर्ण निर्णय माध्यमांतून आज खूप चर्चिला जात आहे. संदर्भासाठी महाराष्ट्र टाईम्स मधील बातमी जशीच्या तशी पेस्ट करत आहे:

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
विवाहबाह्य संबंध गुन्हा नाही: सर्वोच्च न्यायालय
महाराष्ट्र टाइम्स.कॉम | Updated:Sep 27, 2018, 02:33PM IST

नवी दिल्ली:

कोकणातली बहुतांश मंडळी मुंबईत स्थिरावली आणि त्यांचं नामकरण ‘चाकरमानी’मध्ये झालं. लालबाग-परळसारख्या भागातल्या सर्व मिल (गिरणी)मध्ये सर्वात जास्त गिरणी कामगार हा कोकणातलाच होता. इथल्या सर्व विभागात कोकणी माणूस काम करत होता आणि नोकरी करणारा हा कोकणी माणूस चाकरमानी म्हणून ओळखला जात होता. कालांतराने मिल बंद झाल्या, बंद केल्या गेल्या. कोकणी माणसाने तुटपुंज्या पगारात मुंबईत छोटं-मोठं घर घेतलं ते मुंबईत स्थिरावले; मात्र कित्येक जणांना त्यावेळी मुंबई सोडावी लागली.

आज माझी बाहुली मला ओळखेनाशी झालीय

मी तोच,, तिच्यासंगे लपाछुपी खेळणारा

मी तोच,, तिच्यासाठी कधी हत्ती कधी माकड बनणारा

आज तिच्या अनोळखी नजरांमुळे, छाती भरून आलीय ॥

आठवतंय तुला का ? तो बांधलेला झुला

खिळा मारताना हात रक्ताळलेला

तू दुडूदुडू धावलीस लेप शोधण्यासाठी

तुझी ती तळमळ बघुनी , जखम जागीच लोपली ॥

तुला काय देऊ नि तुला कुठे ठेवू ?

दिनरात होतो,, मी मग्न विचारात

तू दृष्टी, तू सृष्टी या दिन नेत्रांची

काय अपराध घडला कि पडलो अंधारात ॥

मी बाप कि पाप ? , हा प्रश्न आता पडतो

सकाळची कामाची लगबग सुरु झाली तशी चिकूला जाग आली. तो उठणार इतक्यात आजीने, माईने त्याला आपल्या जवळ घेतलं आणि थोपटू लागली. तोही मग माईजवळ पडून राहिला. एरवी तिच्या थापटण्याने त्याची पुन्हा झोप लागून गेली असतीही. पण आज मात्र त्याला झोप येत नव्हती. पाहुणे येणार म्हणून घर गेल्या दोन दिवसांपासून तयारीत होतं. त्यात चिकूचा लाडका आदी येणार म्हणून त्याच्यात अजून उत्साह संचारला होता. चिकूला चैन पडेना. तो उठून बाहेर आला. आई दारात सडा रांगोळी करत होती. त्याच्याकडे पाहून तिला कळलं होतं की हा झोपणार नाही परत.

"ब्रश करुन, तोंड धुवून घे पटकन, मी आलेच दूध द्यायला.", आई बोलली.

सकाळचा पाचचा गजर वाजला आणि निशा उठली.
कराग्रे वसते लक्ष्मी करमध्ये सरस्वती
करमूले तू गोविंदं
प्रभाते करदर्शनम।