- अहो, बघा ना.... माझ्या चेहेऱ्यावर सुरकुत्या वाढायला लागलेत... म्हातारी झाले मी आता....
मी - अगं असू दे . छान दिसतेस .... अनुभवाची निशाणी म्हणजे सुरकुत्या. ! मला तर मस्त वाटतायत. आठवतंय तुला? मी बऱ्याचदा निराश व्हायचो, हताश व्हायचो, तेंव्हां तू खळखळून हसायचीस आणि मनावरचे मळभ क्षणात दूर करायचीस. काही वेळा तर तू मला बरं वाटावं म्हणून माझ्या शिळ्या आणि त्याच त्याच विनोदांवर मनापासून हसायचीस. म्हणून त्या सुरकुत्या पडल्यायत. मला अशीच आवडतेस तू.
2 महिन्याखाली माझ्या वडिलांचे आणि सासूबाईचें करोनाने निधन झाले.एकाच वेळी दोन जवळच्या व्यक्तींच्या मायेला आम्ही पारखे झालो.असं माझ्यासोबत का झालं, एकदाच दोन मोठे आधार जाण्यासारखं मी काय पाप केलं? असे अनेक प्रश्न डोळ्यातल्या पाण्यासोबत येऊ लागले. सांत्वनाचे बरेच फोन आले. बऱ्याच नातेवाईकांनी चौकशी वजा सांत्वन करत त्यांच्याही नकळत नवीन शंका व्यक्त केली .उदा. काही दिवसांपूर्वी माझ्या मुलाची मुंज झाली होती तर काहीजणांनाच म्हणणं होतं मुंजीला दृष्ट लागली असेल किंवा मुहूर्त चांगला नसेल, हॉस्पिटल बदलायला हवं होत किंवा योगायोग असं अजून काही काही…..
राती इथे वसे अंधार सावळा
वारा दिव्यास दे संचार सावळा
फुंकून फारसा नाही सरावला
पाव्या सवे असे गंधार सावळा
देतेस ह्या उमेदा हारवून का
माझा तुझा असे संसार सावळा
वाद्या स वृंद लागे नाचणार ते
आत्मा नसे तिथे झंकार सावळा
वृंदावनी मिळे कृष्णास राधिका
माझ्यातला हसे ओंकार सावळा
(वृत्त:- प्रमोद्वरा - गागालगा लगा x २)
मुळात माझा स्वभाव खूप मित्र जमावणारा नाही. काही मोजकेच क्लोज फ्रेंड्स आहेत. कायप्पा वर बोलणे चालू असायचे. बरेचदा भेटी गाठीही. पण गेल्या काही महिन्यापासून हे मित्र मैत्रीण नकोत अशी फीलिंग्स येत आहेत. यात त्यांनी लांब जाण्याऐवजी त्यांचे विचार ऐकून धक्का बसत आहे. काही दोस्तांच्या मनात किती विखार भरला आहे हे आजकाल जाणवते आहे. अजून भांडण नाही झालेय पण हे अशा विचारांचे लोक आपले इतकी वर्षे मित्र होते ह्या विचाराने खूप त्रास होतो आहे. मैत्री पूर्ण तोडावी का नाही हे कळत नाही. मतभेद राजकारणातले तर आहेतच, एखाद्या प्रवृत्तीविरुद्धही आहेत. वयाप्रमाणे लोक बदलतात व विचित्र वागतात हेही माहित आहे.
कुहु - नाव अधिक गोड का ती अधिक गोड असा संभ्रम पडावा अशीच होती कुहु. मनमिळाऊ असुनही मनस्वी बनण्याकरता लागणारा आग्रह होता तिच्या वागण्यात. पण मी अशी भूतकाळात का तिचा उल्लेख करते आहे प्रश्न पडला ना तुम्हाला. कळलेच ते. तशा मला बर्याच मैत्रिणी होत्या. काये ना नेटवर्क पाहीजेच. कोण कधी उपयोगी पडेल सांगता थोडीच येते! लोकसंग्रहाचा कसा फायदा करुन घ्यायचा ते कौशल्य शिकून थोडीच येते?
पैठणी म्हंटलं की प्रत्येकीच्याच काही आठवणी असतात. त्यात लग्नसराई असली की प्रत्येक मुलीला तिच्या स्वप्नातली पैठणी खुणावत असते. कधी मैत्रिणीच्या लग्नातली, कधी आजीच्या आठवणीतली तर कधी चालत चालत दुकानाच्या काचेत बघितलेली पैठणी मनात घर करून असते. शालूच्याही मनात अशीच एक पैठणी होती- तळहातावर मेंदी खुलल्यावर येणाऱ्या रंगाची. लहानपणी जेव्हा आईनी तिच्या शालूचं वर्णन करून सांगितलेलं, तेव्हापासूनच तिनं ठरवलेलं की तिचं जेव्हा केव्हा लग्न ठरेल तेव्हा चक्क आधी मेंदी काढायची, ती गडद रंगली की मग खरेदी करायची - अगदी हुबेहूब त्याच रंगाची पैठणी घ्यायची! कोणी हसलं, तऱ्हेवाईक म्हंटलं तरीही...
त्या दिवशीची लांबलचक पसरलेली दुपार संपवायला एखादा चांगला मूव्ही मिळतोय का, ते शोधत शोधत
शेवटी तो 'जैत रे जैत'पाशी थांबतो..!
मग बेडवर अस्ताव्यस्त लोळत पडून बघत असतानाच,
पुढे त्यात एक असा सीन येतो की स्मिता पाटील मोहन आगाशेंच्या दंडाला चावते आणि विचारते,
"माशी चावलेली चालती आन् मी चावलेली चालत नाय व्हय?"
तर त्या सीनमध्ये स्मिता पाटील जो एक मिश्किलीत भिजून आर्द्र झालेला, मऊ सूर लावते,
त्यामुळे इकडे त्याच्याही आत कसलीतरी ओळखीची
सळसळ नकळत निर्माण व्हायला लागते..!
कुत्र्याचं पिल्लू त्याच्या आईकडं दुडूदुडू धावत येतं आणि
पिल्लाची आई त्याच्यावर पाखर घालते,
असं काही दिसलं की त्याच्या पोटात तुटतं..!
आपल्यालाही आई आहेे, हे त्याला आठवतं.. आणि काही दिवस तो विस्कटून जातो..!
मग त्याला सांगावं लागतं की असं करू नये अरे...
एवढं तोडू नये..बोलावं अधूनमधून घरी..
विचारपूस करावी सगळ्यांची...
स्वतःबद्दल काही सांगण्यासारखं नाही, असं वाटत असेल, तरीही ठीक आहे..
पण किमान एवढं तरी सांगू शकतोसच की बरा आहे मी,.. काळजी करू नकोस.. होईल माझं सगळं व्यवस्थित...!
एवढंही खूप असतं आयांना..!!
मध्यंतरी एका सिनेमात सॅन अँटॉनिओचा उल्लेख आला आणि नवरा म्हणाला - सॅन अँटॉनिओ! तुझं घर. मी त्याला उत्तर दिलं - तुम्ही दोघं जिथे आहात ते माझं घर. बाकी ठिकाणचं नाईलाजाचं वास्तव्य. आपणच आपल्याला चकित करतो असे काही क्षण असतात. हा क्षण त्यातलाच एक. मला घराचा तो मुद्दा माहीतच नव्हता ... निदान मूर्त मनाने तसा कधी विचार बोलून दाखवला नव्हता. अमूर्त मनातूनही काही उद्गार उमटतात का? फ्रॉईडने म्हटलेले आहे - स्लिप ऑफ टंग असे काही नसते. पटकन निघणारे चूकीचे उद्गारही - अमूर्त मनाच्या पातळीवरील काही वैशिष्ट्ये बरोबर घेउन येतात.
शब्द दाराजवळी येऊनि वाट विसरले काही ।
हरवलेल्या शब्दांचा तो गाव दूरच राही ।
गावामध्ये सगळे होते सोडूनि शब्द काही ।
त्या गावाची खासियत त्या गावाच्या लोकांमध्येच येई ।
सुख दुःख होते सोबती शेजारीच घर त्यांचे ।
मध्ये येऊनि वसली नियती दोघांवर हुकूम जिचे ।
जय पराजय एकामागे एक वसले होते ।
गर्वाचे घर आडवे येता घर पराजयाचे भासे मोठे ।
आपले सगळे सोबती आनंदाने नांदती ।
अहंकार शिरता मध्ये मी आणि ते आपल्यातून वेगळे होती ।
माया मोह यांचे घर गावात उठून दिसे ।
आपुलकी मात्र त्या घरासमोरी तळ ठोकून बसे ।
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
