ती

- अहो, बघा ना.... माझ्या चेहेऱ्यावर सुरकुत्या वाढायला लागलेत... म्हातारी झाले मी आता....

मी - अगं असू दे . छान दिसतेस .... अनुभवाची निशाणी म्हणजे सुरकुत्या. ! मला तर मस्त वाटतायत. आठवतंय तुला? मी बऱ्याचदा निराश व्हायचो, हताश व्हायचो, तेंव्हां तू खळखळून हसायचीस आणि मनावरचे मळभ क्षणात दूर करायचीस. काही वेळा तर तू मला बरं वाटावं म्हणून माझ्या शिळ्या आणि त्याच त्याच विनोदांवर मनापासून हसायचीस. म्हणून त्या सुरकुत्या पडल्यायत. मला अशीच आवडतेस तू.

इथे कसं बरं वाटतंय. शांत,निवांत. इथे कोणी ओरडायला नाही की लाथ घालून हाकलायला नाही. जागाच तशी आहे इतकी दाट झाडी की दिवसासुद्धा माणसं इकडं यायला घाबरतात आणि रात्री तर म्हणे इथल्या झाडांवर भुतं लटकलेली असतात, मला अजून तरी दिसली नाहीत ती. जाऊद्या त्यामुळं का होईना पण इकडे कोणी फिरकत तर नाही. इथं मी एकटाच असतो. पाचोळ्यावर पाठ टेकवली की शांतपणे पडता येतं. असं शांत पडून डोळे बंद केले की ती आठवते, खरं तर आठवायला अगोदर तिला विसरायला तर हवं ना! जेव्हापासून ती भेटली होती तेव्हापासून असा एकही क्षण गेला नाही की मी तिला विसरलो असेल.

ती अन् पाऊस..

खूप दिवस झाले
आता पावसात
चिंब चिंब भिजुन
भरलेल सावळ ते आभाळ
नजरेत साठवणारी ती

भिजावं का थोडंतरी?
ह्या येत्या पावसात
चिंब चिंब घेऊ न्हाऊन
असा विचार करणारी ती

गेले कित्येक दिवस
दिवस? छे! कित्येक वर्ष
रिमझिम पावसाकडे बघतीये
छत्रीबाहेर हात काढुन
भिजण्याचा प्रयत्न करतीये

हा पाऊस मात्र
द्वाडच फार
भिजवले मलाच फक्त
मन मात्र तसेच कोरडे

ती,मी आणि बरंच काही : ७

कॉलेजला जायचं म्हणून जात होतो, तिचं कॉलेज संपल्यापासून आम्ही बसायचो त्या जागी मी एकटाच तिच्या आठवणी आठवत बसून राहायला लागलो.
हालत अतिशय भयंकर झाली होती, जेवायची इच्छा होत नव्हती, जगावंसं वाटत नव्हतं. आमचं बोलणं पूर्णपणे बंद झालं होतं.
तिची काय स्थिती झाली असेल ह्या विचाराने तर मी कासावीस व्हायचो.

ती,मी आणि बरंच काही :६ . . .

त्या नकार देतील हे मी मनात बिंबवून आलो होतोच, पण त्या पेक्षा अजून काय वाईट होईल ह्याची देखील तयारी करून आलो होतो म्हणजे कसं वेळेवर मनाला धक्का बसायला नको.
मला हाकलवून लावणार, आधी एक कानाखाली वाजवणार, किंवा जास्तीत जास्त दोन लोकांना बोलावून माझी चांगलीच इज्जत वैगेरे काढणार.

ती,मी आणि बरंच काही : ५ . . .

"कैसे सुख सोवे निंदरिया श्याम मुरत चित्त चढी"

इथे रचानाकराच्या चित्ती त्या कृष्ण सावळ्याची मूर्ती तर माझ्या चित्ती समोर डोळे मिटून बसलेल्या ह्या सावलीची मूर्ती रूढ होती.

ती, मी आणि बरंच काही : ४ . . .

ह्या एकतर्फी पूर्णपणे एकतर्फी प्रेमाला चारच महिन्यात दुतर्फी साथ लाभणार होती हे जर मला माहित असतं तर ते चार महिने मी अतीव विरहाच्या वेदनेने रडत कुढत घालवले नसते. . .

कोणाच्या होकाराने किंवा नकाराने मनात खोलवर रुजलेलं प्रेम आतल्या आत कधीच मरत नसतं, एकदाका मनापासून रुजलं मग ते रोपटं होऊन मनात वाढत राहतंच.
तिचा नकार मला आधीपासूनच माहित होता तरीही दुखलं मनात, हेलावलं काहीतरी व्याकुळ होतं राहिलं.

ती, मी आणि बरंच काही : 3 . . .

ती, मी आणि बरंच काही :२ . . .

दुपारी १.३२च्या झपाझप येणाऱ्या ट्रेनच्या आवाजाने ती पुन्हा भानावर आली. बॅग उचलून घरी निघून गेली.
मी मात्र विचारात तिथेच हरवून बसलो.

ती, मी आणि बरंच काही . . .