त्या लग्नसोहळ्यात गेल्यापासून सारंगची नजर भिरभिरत होती. त्याला माहित होते की संगीता या लग्नाला नक्की येईल. काॅलेज ग्रूप मधल्या एका मित्राच्या मुलीचे लग्न होते. संगीता ह्या ग्रूपमधे सक्रीय आहे हे त्याला माहित होते. ग्रूपच्या एकदोनदा भेटीगाठी, संमेलन वगैरे झाले होते. पण तेव्हा तो जाऊ शकला नव्हता. पण आजच्या ह्या सोहळ्यात तिची भेट होणे जवळजवळ नक्की होते. आणि अचानक ती त्याच्या समोर आली. अठ्ठावीस वर्षांनंतर. एकेकाळच्या अनुपम सौंदर्याच्या खाणाखुणा अजुनही तिच्या चेहर्यावर दिसत होत्या. तेच सुंदर, भावपूर्ण डोळे. तेच लोभस हास्य. तीच खळाळती ऊर्जा व आत्मविश्वास.
"कुठे भेटतोय? मला उद्या दुपारी जमेल. अगदी थोडा वेळ."
त्याच्या इ-मेलला जवळपास दोन आठवड्यांनी आलेला तिचा रिप्लाय वाचून त्याच्या मनात चाललेली चलबिचल थोडी कमी झाली.
"ट्रॅव्हल कॅफे. एस बी रोड. दुपारी तीन ?"
"मी आलेय."
त्यानं धावत रस्ता क्रॉस केला आणि तो आत शिरला. एका कोपऱ्यातल्या बेंचवर ती पाठमोरी बसली होती. तो तिच्या समोर जाऊन बसला.
"का बोलावलंयस मला ?"
"मी बोलावलं, आणि तू आलीस.. का आलीस?"
"काय बोलायचंय तुला?"
तुझी आठवण
किती विलक्षण
मजला सोडून
जात नाही ॥
मनी भरलेले
झुकलेले डोळे
स्मरणी भिजले
येत राही ॥
तुझे बोलावणे
तुझे थांबवणे
तुझे ओढावणे
मुग्ध किती ॥
धुक्यात दडले
दवात सजले
अर्थ नसले
वेडे गाणे ॥
तरीही म्हटले
देही आसावले
अतृप्ती सजले
पुन्हा पुन्हा ॥
जरी आता नाही
घेणे गाठी भेटी
मन तळवटी
फुलांची तू ॥
००००००
© डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.in
. . .ना चि
**********
त्याचे प्रश्न तिला
तिचे प्रश्न त्याला
उत्तर कोणाला
सुचेनाचि
आवडला खेळ
निसटली वेळ
परी ताळमेळ
लागेनाचि
काही देहावरी
काही मनावरही
सुखाच्या लहरी
थांबेनाचि
कळेल जगाला
घराला दाराला
शब्द बोलण्याला
धजेनाचि
इतकाच काळ
इतकाच वेळ
मन रानोमाळ
थांबेनाचि
निरोपी भिजले
शब्द ओठातले
हात हातातले
सुटेनाचि
आजचा उद्याला
देऊन हवाला
प्रश्न जडावला
मिटेनाचि
द्वंद्व..(सुधारित)
द्वंद्व..
www.maayboli.com/node/71219
होकार नकाराच्या
खेळात; नकाराचा
विजय झाला
बुद्धी आणि मनाच्या
द्वंद्वात; बुद्धीचा
विजय झाला
विजय झाला असला
तरी मन घायाळ
झाले; आठवांरुपी
मनावर आज
ओरखडे उमटुन गेले
होते घुसमट
या मनाची
कोणी ठेवेल का
कधी जाण याची?
अपेक्षांचा बोजवारा
वाहताना
किती द्यायची ती
उत्तरे त्या छळणार्या
विखारी नजरांना
द्वंद्व..
होकार-नकाराच्या
खेळात नकाराचा
विजय झाला
बुद्धी आणि मनाच्या
द्वंद्वात बुद्धीचा
विजय झाला
विजय झाला असला
तरी मन घायाळ
झाले; आठवांरुपी
मनावर आज
ओरखडे उमटुन गेले
विजय नसे तो बुद्धीचा
विजय आहे तो
लोकांच्या विचित्र
नजरेचा-त्यांच्या
विकृत मनोवृत्तीचा..
(Dipti Bhagat)
अबोला..
अबोला होताच मुळी
दोघांचा जीवघेणा छंद
तरी प्रेमज्योत
तेवत होती मंद
तुझ्या आठवणींनी
गर्दीतही एकटी होते
तुझ्या आठवणींनी
एकटी असुनही
एकटी नव्हते
वादातुन साधले
नवे चांगले
प्रेमाच्या रोपाला
फुटले नवे धुमारे
शब्दाशब्दांत झाले
आज प्रेम साजरे
माझ्या-तुझ्या
वादातले प्रेम गहरे
(Dipti Bhagat)
इथे मरण साजिरे
***************
मोह मधुर मदिर
कुण्या डोळ्यात शिरला
जीव बुडाला हरला
शब्द सुगंधीत झाला
आले सावज हातात
रानी आरोळ्या उठल्या
दाट हिरव्या झाडीत
कुणी जिभल्या चाटल्या
कोण मरून जगले
काय ठाव या जगाला
देशोधडीला लागून
कुणी भेटले कुणाला
डोह डोळ्यांचा गहिरा
कुण्या जीवास कळतो
जन्म सांडून पतंग
कैसा आगीला भिडतो
जा रे जा रे वाटसरा
इथे नकोच रेंगाळू
इथे मरण साजिरे
कोणा क्वचित ये कळू
आज अजून एक बायोडेटा तिच्या हाती पडला. विकेंड आला की ठरलेल्या मुलाला भेटायचं. फुकटची कॉफी प्यायची आणि मग "कळवते" असं म्हणून निघायचं. नकार द्यायला नवीन नवीन कारणं शोधायची.
कित्येक विकेंड तिचं हेच सुरू होतं.
आज पुण्याचं स्थळ होतं.
"सावकाश जा. काही लागलं तर लगेच कळव. आणि छान बातमी घेऊन ये. माझं बोलणं झालय त्याच्या घरच्यांशी.. खूप चांगलं घर आहे.." - आई
"क्लिक व्हायला पाहिजे गं आई... किती वेळा सांगू तुला....जाऊदे चल बाय .."