पाऊस

कालचा पाऊस खिडकीशी थडकला, गालावर ओघळला
तसे त्याचे येणे जाणे नित्याचे, कधी भरतीचे, कधी सरतीचे

वीज कडाडली, काच तडकली,आवाजही झाला
ढगांचा गडगडाट, तुटण्याचा आवाज मीच ऐकला

त्याला पर्वा नव्हती कशाची,कोसळत होता
आडवा तिडवा, बेभरवशी अन सैरावैरा

मेघ आटले, तोही थकला अन मग थांबला
आता मला कळले तो मला आरपार भिडला

तो मोकळा झाला आणि मी कोसळत राहिले
तडकलेल्या त्या काचेबरोबर तुटत राहिले

ती अन् पाऊस..

खूप दिवस झाले
आता पावसात
चिंब चिंब भिजुन
भरलेल सावळ ते आभाळ
नजरेत साठवणारी ती

भिजावं का थोडंतरी?
ह्या येत्या पावसात
चिंब चिंब घेऊ न्हाऊन
असा विचार करणारी ती

गेले कित्येक दिवस
दिवस? छे! कित्येक वर्ष
रिमझिम पावसाकडे बघतीये
छत्रीबाहेर हात काढुन
भिजण्याचा प्रयत्न करतीये

हा पाऊस मात्र
द्वाडच फार
भिजवले मलाच फक्त
मन मात्र तसेच कोरडे

मेघांचे कमंडलू लवंडले आणि कोरडी ठीक्कुर पडलेली काळी माती जराशी ओलवली.
पावसाचे ते काही थेंब अंगणात खाट टाकून झोपलेल्या दगडोबा च्या ही अंगावर पडले आणि त्याला जाग आली. तो तडक उठला नी झपाझप पावले टाकीत तांब्याच्या माळाकडे जाऊ लागला. पहाटे चे तीन वाजले होते. मागून त्याच्या कारभारणी ने आवाज दिला," आव धनी अाव कुठं निघालास इतक्या रातीचं?".
मागे वळुन दगडोबा यावढच बोलला की.." आलोच तांब्याच्या माळावरून"..

पाऊस दारी येता
मी कवाडं तिरपी करते
तो टपटप वाजत रहातो
मी पाठमोरीशी होते

तो घेऊन येतो सा-या
हरविल्या सप्त सूरांना
मी विसरु पाहते सारे
तो जगवितो पुन्हा क्षणांना

तो बधत नाही मजला
अन कवाड वाजवित बसतो
मी हिरमुसली होत्साती
तो ओल्या नजरेनं पहातो

मी टाळून जेव्हा त्याला
ती बंद कवाडे करते
खिडकीवर पागोळ्यांची
सर ओघळून बरसते

वाटते मलाही तेव्हा
कवेत त्याला घ्यावे
उघडावे दार मनाचे
अन चिंब सरींत भिजावे

पहिला पाऊस

घनदाट मेघ हे आज दाटले,
नभी जमला रम्य देखावा.
अलगद चमके विद्युल्लता,
वाऱ्यासही का सुटला हेवा.

धरतीलाही ओढ सरींची,
आसमंत का अजाण सारा.
कुठे उडाली फुलपाखरे,
थुईथुई नाचे मोरपिसारा.

शीतल वारा मनी शहारा,
मातीलाही सुवास न्यारा.
मी मग मजला कसा सावरू,
का मी दवडू एक नजारा.

नव तरुणीसम सजली धरती ,
नेसून शालू गर्द हिरवा.
उठ उठ ते बळीराजा तू ,
गात आहे गोड पारवा.

गजानन बाठे

पावसाचा देव आहे इंद्र. इंद्राकडे पाऊस पाडणारे अनेक सरदार असतात. ते सरदार पृथ्वीवर पाऊस पाडत असतात. हे सरदार म्हणजे मोठे मोठे काळे ढग असतात. ते पाणी साठवतात आणि पाऊस पृथ्वीवर पाडतात.

मी म्हणाले पावसाला तू येतोस कधी
ब-याच दिवसात भेटला नाही
तो म्हणाला मी तर येतच असतो नेहमीसारखा
पण तूच माझ्याशी बोलत नाही

मग मी त्याचे स्वागत करायचे ठरविले
अगदी जवळ गेल्यासारखे भासविले
पण त्याचे मनात काही वेगळेच असेल
जवळ येवून त्याने सा-यांनाच कवेत घेतले

केस ओले न्हालेते
आले प्रेमाचे भरते

(पावसात केस ओले
प्रेमाचे भरते आले) ( आपआपल्या मगदुराप्रमाणे केस ओले करावेत!)

शिडकावा ओल्या थेंबांचा
चिंब भिजवून देण्याचा

गोरी काया ओलेती
तुझे लावण्य दाखवती

गाली लाज आलेली
शृंगाराविना सजलेली

अशी सामोरी ललना
मन हरखले ना !

साडी लपेटून उभी
येते कवेत कधी?

- पाषाणभेद
२६/०९/२०१९