पाऊस म्हणजे नुस्तच पाणी नव्हे
डबक्यातल्या बेडकांची गाणी नव्हे
पाऊस म्हणजे असते जीवन
आभाळभर सावळे घन
पाऊस म्हणजे गोड गारवा
तुषार, थेंबांचा लाघट शिरवा
पाऊस म्हणजे नवोन्मेश
सार्‍या सृष्टीला करतो हिरवा
पाऊस म्हणजे बरंच काही असतं
ओल्या पाखरासारखं मन थरथरतं
पाऊस असतो थेंब चातकाचा
भिजलेला हरएक क्षण पूर्ततेचा
आतासा नुकताच मृग लागला
मजा येऊ लागलीय भिजायला
इतक्यात नकोस जाऊस
तू, मी आणि पाऊस
तुझ्या विना शर धारांचे
विंधती सर्वांगाला
ये जवळ, अंत नको पाहूस,
तू, मी आणि पाऊस
गारा वारा, अंग शिरशीरे
शिंकून झालीस बेजार, तरी
माझ्या सवे भिजायची हौस
तू, मी आणि पाऊस
तुझ्या सोबतीची उब
हाती वाफ़ाळता चहा, त्यात
स्वाद आल्याचा दिलखुश
तू, मी आणि पाऊस
अमावस्येची अंधारी रात्र, बाहेर मिट्ट काळोख. अचानक कडाडणार्‍या विजा, आपलेच पाऊल वाजले तरीही दचकायला होइल अशी निरव शांतता आणि मग त्या गूढ वातावरणात आणखीनच भर घालत सुरु झालेला पाऊस...
भर दुपारी लागणार्‍या उष्ण झळा, कातडी रापुन टाकणारा आणि घशाला कोरड पाडणारा शुष्क उन्हाळा, माळरानामधे असलेला रखरखाट, प्राणी आणि पक्षी पाण्यासाठी व्याकुळ होवुन दाही दिशांना पाण्याच्या शोधार्थ भटकत आहेत. शेतकरी मोठ्या आशेने आभाळाकडे नजर लावुन बसला आहे. अचानक आभाळ दाटून येते. ढग गडगडायला लागतात. आणि मग सुरु होतो मुसळधार पाऊस....
पुन्हा पाऊस पुन्हा एक कविता.. तशी जुनीच आहे.
आत्ताच पाऊस पडून गेला
त्याचा हवेतील ओलावा अजून जाणवतोय
सर्वस्व देऊन रीता झालेला तो
पांढर्‍या पुंजक्यांतून खुणावतोय
अंग चोरुन बसलेलं रोप
थंडीने शहारलंय
त्याच्या पानात लपवून पाणी
मोत्यांनी बहरलंय
एका ओल्या तारेवर
एकटाच ओला पक्षी
त्याची समाधी न्याहाळतेय
पाण्याची ओघळ नक्षी
पारव्यांच्या जोड्या गेल्या
ओसरीत ओसरीला
माझा राजस गं भला
एक सांगे दुसरीला
एक छोटंसं पिल्लु
रुसून गूपचूप बसलेलं
आता आईला शोधताना
चिंब चिंब भिजलेलं
त्याच्या डोळ्यातील पाऊस
त्याच्या आईला शोधतोय
पाऊस थांबला तरी तो
त्याच्या आसवांत भिजतोय
सृष्टीने बहुधा
पावसालाच कलाकार केलं
दारावरच्या पागोळ्यात
माझं एकटेपण विरुन गेलं!
पुन्हा एकदा बालपण आलं
नकळत पावसात चिंब चिंब भिजणं झालं!
विजेच्या डोळ्यात माझा आनंद उतरला
ढगाने सुद्धा ढोल बडवला
पाऊस अखंड बरसत राहिला
माझ्या साथीने गातच गेला....!
पाऊस मनात
दाटला नभी कधीचा पाऊस पडून गेला
साचला मनी जुनाट पाचोळा झडून गेला
सावळा थवा ढगांचा उतरून खाली आला
डोळ्यातील अश्रूंमध्ये हा रस्ता बुडून गेला
फ़डफ़डून ओले पंख अन पिऊन गारवा ताजा
चित्ताच्या मालिन्याचा हा पारवा उडून गेला
मेदिनीच्या अंगावरती जलधारांची पिचकारी
फ़ुलवीते शहारा हिरवा तो खेळ आवडून गेला
टपटपती कौलावरती अधिर थेंब नर्तना आले
आताच समूह नृत्याचा सोहळा घडून गेला
उमेश वैद्य २०११
नाद घुमु दे
तडतम तडतम नाद घुमु दे
उच्च रवाने जल बरसु दे
गंध मातीचा त्यात मिसळुदे
मातीला पाण्यात घुसळुदे
तरुणाईला जोश मिळुदे
प्रेमाचे नवअंकुर फुटुदे
केसात तिच्या मोती चमकुदे
बेभान होऊनी तो ते पकडुदे
भिजल्या धारा घोंगत वारा
नवप्रणया नवज्वार चढुदे
आठव सखये ते दिस रुपेरी
नवथर लज्जा तव गाली दिसुदे
अशाच एका संध्याकाळी...गर्मीने मी थिजताना,
कृष्णमेघ दाटून आले बंध मातीशी जुळताना!
चाहूल लागे मनास माझ्या आभाळ दाटून येताना,
आला आला पाऊस ओला, ये रे ये रे म्हणताना!
श्रावणाची पहिली सर धावून खाली येताना,
बहरून गेली सृष्टी सारी त्याचे आगमन होताना!
प्रसन्नता दाटून आली मृद्गंध दर्वळताना,
मन उमलून गेले माझे पावसात चिंब भिजताना.
--संचित
एक ओली छत्री,
बस मध्ये चढली
तशीच ओली निथळती
सीट वरती दुमडली
खिडकी बाहेर, दारावर
काचांवरल्या धारांवर
धावत्या तरुंच्या पारांवर
खाबांवरल्या तारांवर...
इथे तिथे रेंगाळल्या नजरा
आल्या होत्या भानावर
सारे पारधी साव़ज झाले...
निवांत बसले सावध झाले
इतके सावध ...
कुणी सांगुन खिसा कापावा इतके (बे) सावध..
पुढच्या माना अचानक
करु लागतात व्यायाम
किमान दोनशे अंशात फिरली नाही
तर मानेच काय काम?
मागचे पुढे, पुढचे मागे
एक ओझरती झलक... आणि उगाच त्रागे..
हा पाऊस काही पहीला नव्हता
तरी इतका मोहक पाहीला नव्हता
बावर्‍या सावळ्या नभांवर
ओघळताना पाहिला नव्हता
ओढणी इतकी सावधान
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
