पाऊस

पडू द्या सरिवर सरी

(चालीसाठी शिर्षकावर क्लिक करा.)

वीज कन्यका तळपत पाहुनी,
मेघ गर्जना करी ।
पडू द्या सरिवर सरी हो सरी,
पडू द्या सरिवर सरी हो सरी ॥धृ॥

आकाशाशी नाते जोडी धरतीशी हो सरी,
पर्जन्याच्या सरी ।
पर्जन्याचे तांडव मांडी कृष्णमेघ अंबरी,
पडू द्या सरिवर सरी हो सरी ॥१॥

घेऊनी तांडा मेघांचा हो आला शिरावरी,
भरुनी पाण्याच्या घागरी
सह्याद्रीचा कृष्ण अडवितो, धो धो पडती सरी,
पडू द्या सरिवर सरी हो सरी ॥२॥

पावसाचे महिने
कवितांचा पूर
सरी, बरसतात
मेघ, दाटतात
डोळे, भरतात
पालवी, कोंब, फुटतात
नवचैतन्य, संचारते
आसंमंत, धुंद
पाणी, रोंरावते
शहर, ठप्प
स्पिरीट स्पिरीट
हृदय, द्रवते
इत्यादी
मागे-पुढे-पुढे-मागे-वर-खाली-खाली-वर
भावना नुसत्या चिंब चिंब
टपक टपक
कविता टिपटिप
जागतिक कंटाळा

स्वस्त, गुळगुळीत, भडक पावसाचे अस्तित्व
खर्‍या पावसात विरघळून नाहीसे होते.
मनाला स्वच्छ, बरे वाटते

-नी

सजुन आला वेशीवरती
थेंबनाचरा पाऊस..
गोजिरवाण्या गिरक्यांची
छुमछुमणारी पैंजणहौस..

गडबड झाली, सर आली,
ओल-ओल ही जमीन न्हाली...

सरसर ओली ध्यानी-मनी,
आठवणींचीच खोड जुनी,
वाहत जाती कुठे कुठे की,
सरी सयींचे खेळ जसेकी...

झरझर ओल्या नयनांना,
सावर पाऊस झेलतांना...

दारी पडल्या गारांमधूनी,
अवखळ नाचे तू अजूनी,
अल्लड अल्लड बालपण,
हसू लागले नवजीवन...

गरगर गिरकी फसलेली,
पाऊस पाहून हसलेली...

आपण दोघे भिजलेलोही,
भरीस याच्या थिजलेलोही,
पाऊस मला तेव्हा गमला,
हात तुझा मी जेव्हा धरला...

आता पाऊस पडतो पण,
आजही तो आवडतो पण...

पाऊस आज हरवलेला,
तुझ्यापासुनी दुरावलेला,
पाऊस पाऊस आठवण,
ओंजळ ओंजळ साठवण...

नवलाई ती तशीच आणि,
पाऊस माझा; तुझी कहाणी...

ती खिडकीतुन बघता पाऊस
पाऊस काचेवर रेंगाळला
नभ गुरगुरता त्याचे वरती
पाऊस किती बरं ओशाळला

नभास दिसते नुसती खिडकी
अन दिसते ना काही
स्पर्शावे तिने थेंबास म्हणोनी
पाऊस रेंगाळत राही

कोपे नभ ओढी पाठीवर
लकलकता आसूड
लखलखली ती विजेहून
पाऊस वेडा अल्लड हूड

नभास आले कळोनी सारे
तिरक्या केल्या धारा
काचेवरुनी थेंब झटकण्या
घोंगावत ये वारा

फरफटले ते काचे वरती
तरी न सोडला धीर
वादळात त्या उभे ठाकले
ईवलेसे प्रेम वीर

काचेवरती आर्त थाप
पण तिला कसे कळावे?
थेंबांचे न दिसती अश्रू
मग कोणी कसे पुसावे?

काय भासले तिला कळे ना
ठेवले अधर काचेवरती
गहिवरला कोसळला पाऊस
पुलकित झाली धरती

मी बघतो रोज तिला, असा जगण्यासाठी ।
नि जगतो रोज असा, तिला बघण्यासाठी ॥

लावून आग गेला तो पाऊस आठवांचा ।
सर एक पुरे डोळ्यांना सुलगण्यासाठी ॥

बघते मला अशी ती बघण्याचसाठी आता ।
अन माझ्याचपासूनी मी विलगण्यासाठी ॥

शापीत या जिण्याला उःशाप हाच व्हावा ।
अंती तिने असावे, मला बिलगण्यासाठी ॥

मिठीत विद्युल्लतेच्या लाभे काय वटाला ।
खुशाल राख व्हावे कुणी उमगण्यासाठी ॥