चिन्नु

बाजाराचा दिवस

हणम्याssss

छंद! या विषयावर माझ्या पेक्षा मातेकडे जास्त असेल सांगायला! माझी माता- अतिशय गुणसंपन्न. कुठं काही ओझरतं पाहीलं तरी हुबेहूब किंवा कांकणभर जास्त चांगले करायचा तिचा हातखंडा! शिवण, embroidery, knitting, crochet, drawing, हस्तकला, रांगोळ्या, पाकसिद्धी, लेखन, वाचन, teaching... म्हणजे you name it and she has it! तर अशा मातेचे आम्ही शेंडेफळ. यातील बरंच काही तिनं शिकवण्याचे प्रयत्न केले पण आस्मादिकांनी बर्याच वेळा यू टर्न करून तिचे सगळे बेत यशस्वी रित्या हाणून पाडले!

(जनता curfew विशेष)
"हॅलो.. हं आई. हो मीच बोलतेय. एवढ्या रात्री म्हणजे काय? अगं, तुला तर माहितेय ना कोरोनाच्या सुट्ट्या सुरू आहेत ते. नाही सण नाहीये हा पण सुट्टी तर आहे बै.
आता उद्या नाही का तो जनता curfew करायचा आहे. नाही उपवास नाही गं, असता तर बरं झालं असतं खरं, पण ते कुठं नशिबी! मलाही तुझ्या जावयाने curfew म्हणजे दिवसभर काहीही न बोलता कामं करायची असं सांगितलं. पण मग कामवाल्या मावशीने सांगितले-

स्त्री जन्मा-

अंगावर फुलतात तिच्या
घामाचीच फुले
व्यथा जरी गं पोटात,
ओठी वात्सल्यच उले

पडझड तन मनी,
वाट जाहली दुर्गम,
रक्ताळले कण कण- ती चालतीबोलती जखम!

प्रेम-माया अगणित-असंख्य उधळूनही ती धनी!
जोडे करी कातड्याचे, तरी जग तिचेच ऋणी ...

शोभाताईंनी अनुला बळेच उठवून बसवलं तशी मघापासून खुसुखुसु हसणार्या मुग्धाला त्याने तोंडावर बोट ठेवून गप्प बसायला सांगितले. पण नीलू आणि मुग्धा अधिकच हसायला लागल्या. आता मात्र अनु चिडला. पण सर्वांसमोर त्याला काही बोलता येईना. तसा त्याने मोर्चा त्याच्या सुमाक्का कडे वळवला-
"जेवायला मिळणार आहे का आज?"
त्याच्या प्रश्नाने गडबडून उठली सुमा.
"अगं बाई, हो हो" म्हणाणार्या सुमाला नीलुने पुढे होऊन खाली बसवलं.
"रात्रभर डोळ्याला डोळा लागला नाहीये तुमच्या. मी आणि मुग्धा बघतो काय ते. तुम्ही बसा", अशी ताकीद देत ती आणि मुग्धा कामाला लागल्या.

'कागद? कुठले कागद रे? मला नाही माहित'
सुमाच्या चेहर्यावरचे प्रश्नार्थक भाव पाहिल्याबरोबर तीरासारखा उठला अनु. जवळ जवळ उडी मारून तो काॅटखाली आणि आजुबाजूला शोधू लागला. कोनाड्यात, दप्तरात, काॅटच्या वर, चादरीखाली शोध शोध शोधलं. सर्वांनी त्याला थांबवण्याचा अयशस्वी प्रयत्न केला.
अनु इरेला पेटून काॅटखाली शिरला शोधायला. परत काही सापडलं नाही म्हणून तो दातओठ खात बाहेर यायच्या प्रयत्नात कुठल्याश्या टोकाला अडकून त्याचा खिसा फाटला. त्यातून भाजलेले शेंगदाणे बाहेर पडायला आणि जयंत आत यायला एकच गाठ पडली! सगळे जण ते पाहून हसायला लागले.

चिठ्ठी भाग 7 - https://www.maayboli.com/node/72952

चिठ्ठी भाग 6:
https://www.maayboli.com/node/72947

चिठ्ठी भाग 5: https://www.maayboli.com/node/72891

चिठ्ठी भाग 4 -
https://www.maayboli.com/node/72860