मुंबई

दक्षिण भारतीयांच्या एका समुहावर एका लेखासाठी थोडी मदत हवी आहे. _/\_
बृहन्मुंबई/ठाणे शहर/पनवेल शहर या ठिकाणी दक्षिण भारतीयांमार्फत(तमिऴ/तेलुगू/कन्नड/केरळी)लोकांकडून चालवली जाणारी हिंदू मंदिरे/धार्मिक संस्था कोणत्या?

आज सायंकाळी गर्लफ्रेंडला भेटायची वेळ दिली होती. ऑफिसमधून निघालो, ट्रेनमधून उतरलो, स्टेशनबाहेर पडलो, हातातून मोबाईल काढला, वेळ चेक केली, व्हॉटसप चाळायला घेतले. आणि अचानक वरून थेंबथेंब पाऊस बरसायला लागला. मोबाईल भिजू नये म्हणून मी पटकन छत्री उघडली. उजव्या हातात छत्री आणि डाव्या हातात मोबाईल. चार मिनिटांचाच रस्ता चालायचा होता आणि समोरच्या नाक्यावर गर्लफ्रेंड भेटणार होती. ती तिथे आधीच पोहोचून माझी वाट बघत होती. रमतगमत यथावकाश मी सुद्धा तिथे पोहोचलो, तसे ती मला म्हणाली. "गेल्या तीन चार मिनिटांत मी ईथून शेकडो लोकांना जाताना पाहिले. कोणीही मला या रिमझिम पावसात छत्री उघडलेली दिसली नाही.

मला बऱ्याच वाचकांकडून मी जुन्या मुंबईचे लिहिलेले वर्णन कोणत्या सालातील आहे, याची विचारणा होत होती. मी आपणांस सांगू इच्छितो, की हे सर्व वर्णन अंदाजे १९७५-७७ सालाच्या दरम्यानचे आहे.

हे सांगण्याकरिता मी मूळ धाग्यावर उत्साहाने प्रतिसाद लिहावयास सुरवात केली. पण माझा प्रतिसादच एवढा मोठा झाला, की मला त्याचा हा पुरवणी धागा काढण्याचा विचार करावा लागला.

माझी बालपणीची पंचवीसएक वर्षे मुंबईत गेली. आता नोकरी आणि वास्तव्य उपनगरात असल्याने वाट वाकडी करून मुंबईत जाणे सहसा होत नाही. बऱ्याच वर्षांनी काल सकाळी काही कामानिमित्त कुर्ला ते कफ परेड येथे बसने दीड दोन तासाचा प्रवास करणे झाले. प्रवास मेनरोडवर सायन, दादर, भायखळा, सीएसटी असा सरळसोट होता. बसचा लांबचा प्रवास असल्याने मी मस्त खिडकितली जागा पटकावली होती.

मुंबई-पुणे-मुंबई हा 'आयकॉनिक' प्रवास बटाट्याच्या चाळीतल्या भ्रमणमंडळाने केला, त्याला आता बरीच युगे लोटली. सध्या तो इतका 'आयकॉनिक' राहिलेला नाही, हे इतिहासाचार्य बाबूकाका खर्‍यांचे सध्याचे मत चिंत्य आहे. (साला एक्प्रेस वे काय पटापट घेऊन जातो साला! उगाच नाय! - इति सोकाजीराव त्रिलोकेकर.) पण 'आयकॉनिक' नसलेला हा प्रवास 'आय कॉमिक' असे मधूनमधून उभे राहून हजेरी लावल्यागत म्हणतो, हे खरे. (खरे म्हणजे सत्य, बाबूकाका नव्हे.) ``मानवजातीने आजपर्यंत बरेच चिरंतन प्रवास पाहिले आहेत. मुंबई-पुणे हा त्यातील महत्वाचा होय.'' असे प्रसिद्ध तत्वज्ञ `प्ले. अ. टो' ह्याने आपल्या `लॉज' ह्या पुस्तकात लिहून ठेवले आहे.

कोल्डप्ले ह्या गॄपचे भारतात मुंबई येथे कॉ न्सर्ट होणार आहे. त्याच्या तिकीटा साठी झुंबड उडाली आहे.

जे झी पण येणार आहे. वहिनी येणार नाहीत बहुतेक. तर ह्या इवेंट ची चर्चा करण्या साठी धागा.
जगातील गरीबी दूर करण्यासाठी झटणार्‍या इनिशिएटिव्हतर्फे हा काँसर्ट होणार आहे. तिकीटी ५००० रु. पासून सुरू आहेत.

जसजशी माहिती मिळेल तसे इथे अपडेट करत जाईन.

शोध पुस्तक वाचले का? मला तर खूप छान वाटले. इतिहास आणि तंत्रज्ञानाची जोड चांगली घातली आहे. केतकी व शौनक जोडी, तसेच तो गोंदाजी आणि ते गावातले वातावरण, तो भायाचा सण सर्व अगदी मनोरंजक आहे. ह्या पुस्तकावर चर्चे साठी धागा.

ह्याची खरे तर फिल्म बनवली पाहिजे. खूप मस्त होईल. असे पाने उलटताना वाटत होते. पोस्टी लिहीताना फार रहस्य भेद होनार नाही ह्याची कृपया काळजी घ्यावी. ह्या पुस्तकावर आधारित काही मर्चं डाइज उपलब्ध असते तरी मी ते घेतले असते. उदा. पहिला तो श्लोक मोडीत लिहीलेले सुलेखन असलेला मग, भूदेवीची मूर्ती, मॅप चे चित्र असलेला टीशर्ट वगैरे.

नमस्कार! ह्या वर्षी सप्टेंबर महिन्यात दक्षिण-मुंबईच्या NCPA ला जाउन एक अनोखी मैफल आणि त्याची पूर्व-तयारी अनुभवण्याचा योग आला. कलाकार होते उस्ताद झाकीर हुसैन आणि पाश्चात्य ऑर्केस्ट्रा कंडक्टर झेन दलाल.

त्याबद्दल डायरीच्या थाटात लिहिलेले हे अनुभव:

दिवस पहिला - २२ सप्टेंबर

काय परीक्षण लिहू.... थिएटरमधील दिवे लागले तरी काही काळ दिसेनासे झालेले. ईतके अश्रूंचे थेंब पापण्यात साठलेले. तरी काही निरीक्षणे नोंदवतो, तेच परीक्षण समजा.

१) या वर्षातला "मी पाहिलेला" सर्वात उत्कृष्ट चित्रपट.

२) स्वप्निल जोशी आणि मुक्ता बर्वेची जोडी पुन्हा एकदा हिट.

३) चित्रपट हसवतो, चित्रपट रडवतो, क्लायमॅक्सला अशी काही उंची गाठतो की पुन्हा पुन्हा पाहावे आणि पुन्हा पुन्हा डोळ्यात पाणी यावे.

४) मुन्नाभाईच्या सिक्वेलसारखी करामत मुंबई पुणे मुंबईच्या सिक्वेलनेही केली आहे.

" परंपरा जपणारे गणेशोत्सव "

मुंबईचा पहिला गणपती : केशवजी नाईकचाळ १२३ वे वर्ष (स्थापना : १८९३)
मुंबईचा दुसरा गणपती : जितेकरवाडी १२२ वे वर्ष (स्थापना : १८९४)
मुंबईचा तिसरा गणपती : कामतचाळ १२० वे वर्ष (स्थापना : १८९६)

कालचा दिवस एक विलक्षण क्षण होता . सकाळी ऑफिस ला निघातांनाच ठरवले होते . संपूर्ण दिवस सार्थकी घालवायचा . दुपारी ऑफिस मधील मैत्रीनीसोबत गिरगावात आलो . गिरगाव म्हणजे हक्काची जागा खुप काही नात या गिरगावाशी आणि येथील लोकांशी जोडले आहे .
खेतवाडीच्या १०व्या गल्लीत गौरी गणपती निम्मित नैवद्या वर ताव मारून पुढे आलो .