पाऊस

गडबड झाली, सर आली,
ओल-ओल ही जमीन न्हाली...

सरसर ओली ध्यानी-मनी,
आठवणींचीच खोड जुनी,
वाहत जाती कुठे कुठे की,
सरी सयींचे खेळ जसेकी...

झरझर ओल्या नयनांना,
सावर पाऊस झेलतांना...

दारी पडल्या गारांमधूनी,
अवखळ नाचे तू अजूनी,
अल्लड अल्लड बालपण,
हसू लागले नवजीवन...

गरगर गिरकी फसलेली,
पाऊस पाहून हसलेली...

आपण दोघे भिजलेलोही,
भरीस याच्या थिजलेलोही,
पाऊस मला तेव्हा गमला,
हात तुझा मी जेव्हा धरला...

आता पाऊस पडतो पण,
आजही तो आवडतो पण...

पाऊस आज हरवलेला,
तुझ्यापासुनी दुरावलेला,
पाऊस पाऊस आठवण,
ओंजळ ओंजळ साठवण...

नवलाई ती तशीच आणि,
पाऊस माझा; तुझी कहाणी...

ती खिडकीतुन बघता पाऊस
पाऊस काचेवर रेंगाळला
नभ गुरगुरता त्याचे वरती
पाऊस किती बरं ओशाळला

नभास दिसते नुसती खिडकी
अन दिसते ना काही
स्पर्शावे तिने थेंबास म्हणोनी
पाऊस रेंगाळत राही

कोपे नभ ओढी पाठीवर
लकलकता आसूड
लखलखली ती विजेहून
पाऊस वेडा अल्लड हूड

नभास आले कळोनी सारे
तिरक्या केल्या धारा
काचेवरुनी थेंब झटकण्या
घोंगावत ये वारा

फरफटले ते काचे वरती
तरी न सोडला धीर
वादळात त्या उभे ठाकले
ईवलेसे प्रेम वीर

काचेवरती आर्त थाप
पण तिला कसे कळावे?
थेंबांचे न दिसती अश्रू
मग कोणी कसे पुसावे?

काय भासले तिला कळे ना
ठेवले अधर काचेवरती
गहिवरला कोसळला पाऊस
पुलकित झाली धरती

मी बघतो रोज तिला, असा जगण्यासाठी ।
नि जगतो रोज असा, तिला बघण्यासाठी ॥

लावून आग गेला तो पाऊस आठवांचा ।
सर एक पुरे डोळ्यांना सुलगण्यासाठी ॥

बघते मला अशी ती बघण्याचसाठी आता ।
अन माझ्याचपासूनी मी विलगण्यासाठी ॥

शापीत या जिण्याला उःशाप हाच व्हावा ।
अंती तिने असावे, मला बिलगण्यासाठी ॥

मिठीत विद्युल्लतेच्या लाभे काय वटाला ।
खुशाल राख व्हावे कुणी उमगण्यासाठी ॥

पाऊस

'पाऊस' त्याच्यासाठी कोसळतो,
तिच्यासाठी बागडतो
त्या दोघांच्याही विश्वात
तो वेगवेगळा बरसतो

'पाऊस' म्हणलं की तिला आठवतात
त्यांच्या चोरून झालेल्या गाठीभेटी
त्याच्या प्रत्येक अबोल प्रश्नांची
असलेली उत्तरं तिच्या ओठी

त्याला मात्र आठवतात
रंगलेल्या फूटबॉल matches
अन् भज्यांसोबत जीरवलेले
बंक केलेले college classes

तिला आठवतं याच पावसात
त्यांनी पहिल्यांदा propose केलेलं
त्याला आठवत याच पावसामुळे
तिन उत्तरं देण टाळलेलं

तिला आठवतो तो गारवा
पहिल्या भेटीत जाणवलेला
त्याला आठवत त्याच्याच नंतर
तिच्या अंगी ताप भरलेला

तिला आठवते bike drive
याच पावसात केलेली

आला पाऊस

गर्जत वर्षत आला पाऊस
हर्षत नाचत आला पाऊस
कुंद नभ मोकळे करूनी
धरेवरती कोसळला पाऊस

विद्यूल्लता तेजाने चमके
कडकड करूनी झळके
सवेत येवूनी थेंब जलाच्या
आक्रंदून पडला पाऊस

अतीवेगाने तुफान वाहते
तरूवेलींचे पर्ण हालते
भांग शाखीय शिस्तीचा
विस्कटून गेला पाऊस

झरे नद्या तलाव सागर
जलाशयांची रुपे अगाध
एकात दुसरे दुसरे एकात
मिसळूनी गेला पाऊस

कोठे पडला छतावरी
कोठे आला माळरानी
कोठे पडूनी शेतामध्ये
धान्य पिकवूनी गेला पाऊस

उष्णउसासे देवूनी अंगी
शहार्‍यांची टोचूनी नांगी
अमृतमय जीवन

".....निघू आता?"
कितींदा सांगते, येतो म्हणावं...

"अगं हो... येऊ?"
हम्म...
चल मी येते, फाटकापर्यंत सोबत..
".....तुला करमेल कसं?, ए आणि असा उदास निरोप देणार आहेस? खूप प्रवास करायचाय इथून पुढे मला, हसरे डोळे बघून जाऊ देत.."

हो.. माहितीये! पुढची भेट?
"येतोच, फार- फार तर सात-आठ महिने... बास!"
बास???

थांब जरा... आई मी आलेच गं ह्याला जरा सोडून...
"बरं, अंधार पडण्याआधी ये, त्याला सांग पुढल्या वर्षी वेळेत यायला..."- आई
हो गं, आलेच- मी

"अगं तू कुठे येते आहेस सोबत? तुझ्या घराचं फाटक पडलं मागे...."
येते ना ... वेशीपर्यंत... तेवढीच सोबत मला तुझी...

ह्या पावसानं

ह्या पावसानं
ह्या ह्या पावसानं असा कसा हा खेळ केला
माझा भरला संसार त्यानं पाण्यात सांडला ||धृ||

रोहीणी आल्यात तेव्हा तो पडलाच नाही
मृग लागला तेव्हा थोडाफार येवून जाई
पहीली पेरणी खरीपाची कोरडी करून गेला
ह्या ह्या पावसानं असा कसा हा खेळ केला ||१||

आर्द्रा, पुनर्वसु, पुष्य; कोरडी गेली सारी नक्षत्र
इथे पडला तिथे पडला, पडला नाही सर्वत्र
भरणी, आश्लेषात मग पडून काय कामाचा
तो तर दुबार पेरणी करण्याच्या लायकीचा
पुन्हा कुठून आणायचं पैसा बी बियाण्याला

पावसाचा दरोडा

आला सोसाट्याचा वारा
उठलं धुळीचं रिंगण
झाडझाडोरे हालता
गेल सारं रान पिंजून ||

बांधावर आम्ही उभे
आधार एकमेकांना दोघे
तवाच ढग आले दाटून
गेलं आभाळ फाटून ||

थेंब पावसाचे मोठे द्वाड
अंगावर बसे वादीचा चाबूक
जवा पाहिजे तवा नाही
जवा नको तवा यायची खोड ||

विजा चमकून भिती घालती
काही आगाव भुईला टेकती
वंगाळ भिती मनाला खायी
जिवासाठी आसरा शोधू पाही ||

उघडा सारा रानमाळ
नव्हतं कुणाचं छप्पर
ठिपक्यावानी झाड लिंबांच
सावली देत उभं र्‍हातं ||

तेवढा तोच आधार
तेचा आडोसा घेतला
त्याखाली वल्ले होतो

पावसाचं कौतुक मला नाही फारसं
पण पहिला पाऊस आल्यावर येणारा
ओल्या मातीचा गंध नेहमीच मला सुखावतो
एका श्वासासरशी माझ्या गात्रागात्रांना कुरवाळतो
नकळत माझं मन
शोधू लागलंय साम्य त्याच्यात
आणि तुझ्या केसांच्या गंधात

या मातीच्या गंधासारखाच
तुझ्या केसांचा गंधही
जाणीव करुन देतो मला
की रोजच्या रहाटगाडग्यात
दमलला, पिचलेला, हरवलेला, माझ्यातला "मी"
अजून पुरता जिवंत आहे
वैतागलेला, कंटाळलेला, सरावलेला रोजचाच "मी"
त्याच्याचमुळे श्रीमंत आहे

देशील का तुझ्या केसांचा गंध, कायमचा?
ओल्या मातीच्या सुगंधाला
बंद करुन ठेवलंय आधीच,
माझ्या हृदयाच्या कुपीत
त्याच्या जोडीला हवाय मला "तो"

जुलै महिना सुरु झालाय आणि पाऊस आता मुक्तहस्ताने बरसू लागलाय. उन्हाळ्याची तहान भागवणारा, धरतीस तृप्त करणारा, सगळ्यांना वेड लावणारा असा पाऊस आभाळातून खाली उतरला आणि मग पावसाच्या निमित्ताने सगळीकडे आनंदसोहळा सुरु झाला. पावसाच्या ओघानेच मग पाऊसगाणीही साऱ्यांच्या ओठी मृदगंधाप्रमाणे दरवळू लागली. कधी पावसात भिजताना तर कधी खिडकीतून बाहेर पडणाऱ्या पावसाच्या सरी पाहून नकळत ही गाणी आपण गुणगुणायला लागतो. म्हणूनच पाऊसगाण्यांनी भिजलेला हा ओला लेख.