मुंबई

द हिंदु चा लेख वाचला न मनात आल कि, आपले विचार मांडु. म्हणुच थोड कळु बोलतोय...... परंतु सत्य..........
३/२/२०१७ द हिंदु वरुन सुचल........
आपल्या भारताला गरज आहे. सत्य व निर्मळ निसर्गाची. नविन नविन पक्षि येतात न सुंदर असे आपल मन मोहक रुप आपल्या दर्शनाला घेवुन येतात. कोणताहि कर मागत नाहि कि, वाद करत नाहि. असे आकाशात एका ठिकानाहुन दुसरि कडे भ्रमन सतत सुरुच.....
भारतात 'चिमणि' हा पक्षि सुद्धा तसाच.....
परंतु कुठे हरवला आहे तेच समजत नाहिये.
त्याचि चिवचिव कणावर पडलि, का मन कस तृप्त झाल्या सारखच वाटत. सध्या हा आवाज नाहिसा होत आहे. नाहि का?

मि आजच प्रथम एक अभंग share करत आहे
निसर्गाने दिलेली एक सुंदर अशि वास्तु किंवा सौंदर्य.
जणु समुद्राला हि हेवा वाटावा अस आपल जिवन.
त्याला काहि नविन माझे मित्र- मैत्रिनि व्यसन अंगि कारुन स्वत:ला आगेत झोकुन देत आहेत.
आपल शरिर म्हणजे काय exchange offer वाटली काय....
म्हणुन एका अभंगातुन तुम्हाला नविन सुंदर अश्या जगात घेउन जात आहे. जणु रायगडाच्या पाय्थ्याला जसा झुरु झुरु वाहणारा वारा, थंडित शरिराला गरम उब देनारी, मायच्या साडिची गोधडिच. असच वाटेल हि शरिराला मुक्ति देनारा अभंग.......

निसर्गाचि देन अभंग "शरिर"
हात करि कृत्य, पाय करि वाटचाल
ज्याच्या त्याच्या हाती आहे, कर्तवव्याचे माफ!
हात जाइ पुढे पुढे

या राजाचे आगमन, त्या राजाचे आगमन... एक कळेना... देव मोठा की राजा...? अरे प्रेम येतंय ना दाटून? मग प्रेमाने बाप्पा हाक मारा की ... त्यालाही आवडेल ... स्पर्धेत न उतरवल्याचं समाधान त्या वक्रतुंडाच्या चेहऱ्यावरही झळकेल...

बाकी शहाण्याला शब्दांचा मार...

देव हा भावाचा भुकेला... आता त्याचा 'भाव' नका करू ओ...

बघता बघता श्रावण महिना येईल आणि व्रतवैकल्य चालू होतील. मंगळागौर ही त्यातील एक. ही माझी पहिलीच मंगळागौर असल्यामुळे अर्थातच थाटामाटात होणार आणि उखाणे घ्यावेच लागणार. मला मंगळागौरी साठी उखाणे सुचवावेत.

खूप वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. शाळा-कॉलेजच्या वर्षात आम्ही बिल्डींग मधली पोरं गच्चीवर क्रिकेट खेळायचो. त्या वेळेस चे पनवेल म्हणजे उंच इमारती नसलेलं आणि विशेष रहदारी नसलेलं देखील. कमी लोकांकडे गाड्या असल्यामुळे सबंध अवकाशात होर्नचा कोलाहल नसलेलं पनवेल. संध्याकाळी किंवा रात्री तीन मजल्यांच्या इमारतीच्या गच्चीवर देखील वरून जाणाऱ्या विमानाचा स्वछ आवाज ऐकू येणारे पनवेल! त्या वेळेस संध्याकाळी ६:३० च्या सुमारास घरापासून साधारण २० मिनिटे अंतरावर असलेल्या मशिदीतून अझान सुरु होयची.

मध्य कोकणातलं मारळ सारखं एक अतिदुर्गम, जेमतेम तीसेक घरांच खेडेगाव, याच गावातला एक हुशार मुलगा विजय, घरच्या बेताच्या परिस्थितीवर मात करत आपल्या अफाट बुद्धिमत्तेच्या जोरावर रत्नागिरीसारख्या शहरी भागात जाउन स्वतःच शिक्षण उत्तमरीत्या पूर्ण करतो, तिथेचं कॉलेजात त्याच्या बरोबरच शिकत असणाऱ्या वीणाबरोबर अतिशय घनिष्ट मैत्री आहे, वीणा त्याला मनापासून आवडते, तिलाही हि गोष्ट माहित आहे आणी तिची त्याला मूकसंमती सुद्धा आहे, विजय तिच्यावर अगदी मनापासून प्रेम करतो पण त्यावेळची परिस्थिती पाहता प्रेमापेक्षा शिक्षण पूर्ण करण्याची जिद्द आणी गरज ओळखुन विजय आपलं प्रेम तिच्यापुढे व्यक्त करू शकत नाही आणी तेव्हाच तो

लास्ट वीकमध्ये सुरु झालेली ही सिरियल कशी वाटली
मला तर बरी वाटली तुम्हाला कशी वाटली
Titel Song मस्त आहे - म्हणा निलेश मोहरीर Music आहे त्यामुळे छान असणारच.

आश्चर्य वाटले असेल ना? शीर्षक वाचून , अगदी बुचकाळ्यात देखील पडला असाल ना? आज-कालच्या कलीयुगात जो तो आपला आपला मतलब , आपला स्वार्थच पहाण्यात मशगूल असतो, जेथे माणसूकीची चाड देखील राहिलेली नाही अशाही काही किळसवाण्या घटनांनाही आपण सामोरे जातो तर मग ह्या जगात असे स्वत:च्या लाभाशिवाय कोणी तरी प्रेम करू शकेल का? साहजिकच उत्तर वाटते नाही , नाही , छे , छे हे तर केवळ अशक्यच आहे.

मुल जन्माला आल्यावर त्याच्यावर जे संस्कार होतात वा केले जातात ते त्याला आयुष्यभरासाठी असे काही चिकटतात की सोडू म्हणता सुटत नाहीत वा आपण ते बदलूही शकत नाही, अर्थात याला काही अपवाद देखील असतात पण अगदी हाताच्या बोटावर मोजण्याजोगे, लहानपणापासून त्याला प्रत्येक गोष्ट अशीच करायची, तशी करायची नाही अशा सवयी त्याच्या पालकांकडून वा कुटुंबियांकडून अगदी मुद्दाम शिकवल्या जातात, ते मुल शिकवलेल्या गोष्टी अगदी मनापासून आत्मसात करण्याचा प्रयत्न करीत असतं पण बऱ्याचदा नको सांगितलेल्या इतर गोष्टींचाही एक कुतूहल म्हणून स्वतः प्रत्यक्ष अनुभव घेण्याचा प्रयत्न ते करून पहातं किवा समोरच्या इतर व्यक्तींचे अनुकरण करतं