साहित्य

अन्यत्र पूर्वप्रकाशित -

आनंदाचे डोही.. आनंद तरंग...!!
__________________________________________

" तू इस तरह से मेरी जिंदगी मे शामिल है.....!!
जहाँ भी जाऊँ ये लगता है , तेरी महफिल है....!!

घराच्या बाल्कनीत तन्मयतेने गाणं ऐकत बसलेल्या उन्नतीचे लक्ष रस्त्यावरून चालणाऱ्या पांढऱ्या रंगाच्या मांजरीकडे गेलं. जडावलेल्या शरीराने चालणाऱ्या त्या मांजरीकडे उन्नती एकटक पाहत राहिली. लवकरच हिची सुटका होईल असं दिसतयं , मांजरीकडे पाहत असताना तिच्या मनात विचार आला.

मराठी साहित्य संमेलन

आजपासून मराठी साहित्य संमेलन नाशिकमध्ये सुरु होत आहे .
संमेलन हा आपल्यासाठी मोठाच आनंदाचा क्षण असतो . एकमेवाद्वितीय !
त्याला खूप खूप शुभेच्छा !

या संमेलनामुळे मराठी साहित्यप्रेमी , लेखक , प्रकाशक या साऱ्यांना यामुळे यापासून काय मिळतं ?
सामान्य वाचकांपर्यंत याचे पडसाद शेवटपर्यंत पोचून त्याला यापासून काय प्राप्त होतं ?
या चर्चेसाठी हा धागा .

अकांशाचा भुंगा पोखरी मनास
नश्वर असे सर्वकाही आठवी मनास
परी चालताना मार्गावरून सत्याच्या
खेचेल गोडी ऐहिक सुखाची मनास

वासना उठाठेव करिती मनास
उरेल का सत्य चिंता जाळसी मनास
मनाचेच हाल होती मनाच्याच हातून
दुसरा कोण विरोध करिसी मनास

अस्मितेचा मृत्यू रडवी मनास
दुःख काय असते जाणवी मनास
"मी" पणा सोडाया मन धाजावत नसे
तेव्हा मिथ्या अहंकार फासी देई मनास

काय काय करावे, संभ्रम आडवी मनास
गृहीत धरले सारे, चूक आकळी मनास
नश्वर वस्तूंचा मोहापाश सुटणार नाही
सत्य जाणून गल्यानी मारे मिठी मनास

- अक्षय समेळ

जे जे तुला बोलायचे राहून गेले होते
ते ते कागदावर आपसूक मांडले गेले
एक एक शब्द अश्रूंनी भिजला होता
विरहाच्या अग्नीत कागद ही जळाला

राख होऊन कागदाची विभूती झाली
अनेकांच्या भाळी श्रद्धापूर्वक सजली
भक्तगणांची आता ना भासते उणीव
तरी मनात उरते तुझी अक्षय जाणीव

- अक्षय समेळ

आजची कविता भुजंगप्रयाग ह्या मध्ये लिहण्याचा प्रयत्न केलाय... बघा! जमलंय का आणि काही त्रुटी आढल्यास सांगायला विसरू नका.

एकांतात माझ्यासवे चंद्र जागा
नक्षत्रे असे सोबतीला तयाच्या
उदासी नभांची जमा होत गर्दी
उरावा जसा मंद अंती उसासा

दुरावा मनाचा अता खोल झाला
तुलाही मलाही दुभंगून गेला
कधी भेट होई? अता कोण जाणे
उरावी तरी ही जराशी अपेक्षा

- अक्षय समेळ

जाणिवांचा मृत्यू अन्
पुरता गांजला देह
काल होती तशी नाही
ही मावळणारी सांज

झोळी साऱ्या ह्या ऋतूंची
वाटते आज निकामी
रंग रंग वितळले
काळोखाच्या गर्द दोही

विझते ज्योत क्षणात
वाऱ्याच्या मंद स्पर्शाने
केले असता प्रयत्न
पेटेल पुन्हा नव्याने

जिद्द असेल अंतरी
झुकेल ते आकाशही
दुःखाला मरण नाही
खंत जर बाळगली

- अक्षय समेळ.