फोनची रिंग वाजली, रियाने फोन उचलला पलीकडून हाय रिया शब्द ऐकले आणि रियाचे मन भूतकाळात गेले.अमित, कसे विसरू शकेन हा आवाज. कॉलेज ची सगळी वर्षे मित्र होता, त्याच्या डोळ्यातून कळायचे की त्याला मी किती आवडायचे ते.मलाही तो आवडायला लागला होता. दिसायला देखणा, हुशार आणि कमावलेले शरीर. कोणाला नाही आवडणार. दिवसच असे होते, कोणीच पुढाकार घेतला नाही. नंतर माझे लग्न झाले आणि संपर्कच तुटला.आज इतक्या दिवसांनी फोन?
हॅलो.. आहेस का.. या वाक्यांनी ती परत वर्तमान काळात आली.
हो अमित, आहे मी. आज इतक्या दिवसांनी, मी थोडी शॉक झाले आवाज ऐकून.
शहर बरेच मागे पडले होते पण तो व्यक्ती अजूनही पळत होता . त्याच्या अंगातून घामाच्या धारा वाहत होत्या , धाप लागत होती पण पोलिस त्याच्या मागावर होते ,त्याचामुळे तो पुढे जातंच राहिला .जवळच्या शेतामध्ये त्याला एक झोपडि दिसली कुणीच नव्ह्ते आजूबाजूला ,त्याने झोपडित काही वेळ लपायचे ठरवले . झोपडिमधे एक पलंग , चूल व शेतीचे काही सामान होते .अचानक तो रडू लागला .कालपासूनचा घटनाक्रम त्याच्या डोळ्यासमोर येऊ लागला.......
वर्ष संपत आलं होतं. एग्झामच्या प्रिपरेशनचं ओझं डोक्यावर पडायला लागलं होतं. आमची नोट्स पुर्ण करायची धडपड चालू झाली होती. त्यात इकोचे प्रोजेक्ट डोकं खात होतं. वेळेत पुर्ण केलं तर ठीक. नाहीतर त्याचे मार्क्स कट! त्यामुळे लायब्रेरित बसून अभ्यास करायचं प्रमाण वाढलं होतं. निदान दीड तास तरी लायब्रेरित घालवायचाच असा अलिखित नियम बनला होता. याच दरम्यान आमचा क्लासमेट्सचा एक कंपू तयार झाला होता. आणि याच कंपुत भर पडली होती ती एका नव्या मुलीची- मितालीची!
हो- तीच ती गोरी-गोरी पान..!!
काल मी "द सर्कल" (The Circle) चित्रपट पाहिला. भारतात हा चित्रपट प्रदर्शित झाला आहे कि नाही ते मला माहिती नाही. पण अमेरिकेत थिएटरांमधे येऊन गेला आणि आता नेटफ्लिकस इ. ठिकाणी उपलब्ध झाला आहे. हा चित्रपट आहे "द सर्कल" ह्या सोशल नेटवर्किंग कंपनी / वेबसाईट बद्दल आणि चित्रपटाचा विषय आहे अशा वेबसाईट्स नी घेतलेला आपल्या जीवनाचा ताबा. समाजात डोळे (आणि बुद्धी) उघडी ठेऊन वावरणार्‍या अनेकांच्या डोक्यात हा विचार चाललेला असेलच! "द सर्कल" फक्त तो विचार विस्तृतपणे दाखवतो आणि आपले डोळे अजून उघडतात. फेसबूक, व्हॉट्स अ‍ॅप चे नाव न घेता हा चित्रपट त्याबद्दल थेट भाष्य करतो.
सुखन ... एक अविस्मरणीय मैफिल
काल "सुखन" नावाचा एक सर्वांगसुंदर , भारावून टाकणारा उर्दू शेरोशायरीचा कार्यक्रम पाहिला .. शेरोशायरीच्या कार्यक्रमासाठी एवढे तिकिट असुनही, फुकट कार्यक्रमाची सवय झालेल्या पुणेकरांनी हाऊसफुल गर्दी केली होती हे विशेष . (आम्ही काही कवीसंमेलनांना जातो तेव्हा अगदी उलट चित्र दिसते. म्हणजे मी पण तशी पुणेकरच आहे पण असो, तो विषय वेगळा )
सुखन ... एक अविस्मरणीय मैफिल
काल "सुखन" नावाचा एक सर्वांगसुंदर , भारावून टाकणारा उर्दू शेरोशायरीचा कार्यक्रम पाहिला .. शेरोशायरीच्या कार्यक्रमासाठी एवढे तिकिट असुनही, फुकट कार्यक्रमाची सवय झालेल्या पुणेकरांनी हाऊसफुल गर्दी केली होती हे विशेष . (आम्ही काही कवीसंमेलनांना जातो तेव्हा अगदी उलट चित्र दिसते. म्हणजे मी पण तशी पुणेकरच आहे पण असो, तो विषय वेगळा )
तिचा सूड....... भाग १
प्रीती आणि रिया...... एकविसाव्या शतकातील आणि आजच्या आधुनिक युगाला साजेश्या (प्रातिनिधिक म्हणू शकतो) अशा जिवलग मैत्रिणी. एकाच कॉलेजमध्ये शिकणाऱ्या. प्रीती नावाप्रमाणेच प्रेमळ आणि रिया तितकीच बिनधास्त.
.....................................................................................................................................
"रिया लवकर यार.... किती स्लो चालवतेस. सगळे एव्हाना पोहोचले सुद्धा असतील आणि आपण, ६ वाजत आले तरी अजून वाईला सुद्धा पोहोचलो नाही. काय करतेयस. चल ना, पळव ना गाडी."
३ मुलं जी वस्तीगृहात रहात असतात सकाळी उठून तयारीला लागतात. एक होता जाडा जो जरा जास्तच खादाड असतो. दुसरा होता लुकडा जो खूप खट्याळ असतो. आणि शेवटचा होता साधा भोळा जो त्या दोघांनी सांगितलेल्या प्रत्येक गोष्टीवर विश्वास ठेवायचा. सकाळी सकाळी त्यांची पार शर्यत लागत असे की पहीले आंघोळ कोण करणार. कसे बसे प्रत्येकजण आपापली आंघोळ आटपत तयारी करून कामाला जातात. दिवसभर काम केल्यावर संध्याकाळी थकून भागुन सगळे घरी परततात.
मायबोलीचे मोबाईल अ‍ॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
