गजानन यांचे रंगीबेरंगी पान

तुम्हा सर्वांना ही दिवाळी आरोग्यदायी, आनंददायी आणि समृद्धीची भरभराट करणारी ठरो!

आज आमच्या कंपनीतर्फे आम्ही २०/२५ स्वयंसेवकांनी एका NGO ला भेट दिली. वृक्षारोपण, सौरदिव्यांचं रोपण, तिथल्या मुलींसाठी घेतल्या गेलेल्या मेहंदीवर्ग, सौंदर्य प्रसाधन, संगणक वर्ग, इ. वर्गांमध्ये सहभाग घेतला. कंपनीने त्यांच्या सध्या चालू असलेल्या/ नजीकच्या काळात सुरू होऊ घातलेल्या नियोजित प्रकल्पांकरताच्या खर्चाचा काही वाटा उचलला.

मुलीच्या शाळेतल्या स्नेहसंम्मेलनात शिवाजीच्या आयुष्यातील ठळक घटना दाखवणार आहेत. त्यात प्रत्येक इयत्तेतल्या मुलांनी शिवाजीच्या आयुष्यातला काही भाग रंगमंचावर सादर करायचा, अशी संकल्पना आहे. त्याकरता रंगमंचावर मांडण्यासाठी बाईंनी एक घर करून द्याल का असे विचारले. आणि शाळेतले शिक्षक विचारतायत म्हटल्यावर काय विचारतायत ते मेंदूत घुसायच्या आधीच मानेनं 'हो हो' केलं.

आणि हे घर बनवलं. (म्हणजे ते हे असं बनलंय..)

साहित्य:

पुठ्ठे :
७२ सेमी x ४८ सेमी (रंग पांढरा, नग दोन)
३६ सेमी x २४ सेमी (रंग पांढरा, नग दोन)
तळाशी ठेवायला एक खाका पुठ्ठा

(स्मितागद्रे यांनी टाकलेली क्लेपासून बनवलेल्या सांताक्लॉजची प्रकाशचित्रं बघितल्यावर आम्हालापण स्फुरण चढले!
आकाराचा अंदाज येण्यासाठी - डोळे मंगळसूत्रात असतात त्या मण्यांच्या आकाराचे आहेत.)

एके दिवशी त्याच्या गावात आली विजय सर्कस.
करकचून बांधलेल्या बोचक्यांवर टांग टाकून बसलेल्या मालकांचा आणि भरतकाम केलेल्या रंगीबेरंगी पण कळकट-मळकट कपड्यांतील मालकीणींचा भार सांभाळत कसेबसे पाऊल टाकू शकतील अशी तीस-पस्तीस तांबडी घोडी.
आपल्या मालकांची वीस-पंचवीस नागडी-उघडी बारकी बारकी पोरं वाहणारी दहा-बारा गाढवं.
त्यांच्या आसपास चालणार्‍या काही पाऊलजोड्या.
गावात पारालगत मधोमध मोठ्ठं पटांगण आणि त्या पटांगणाला लागून उपटसूंभासारखं एक मोठ्ठं पडीक वावर.
हा भरगच्च तांडा गावात शिरला आणि वावरात जमा झाला.

कुमारांचं निर्गुणी भजन ऐकत होतो.
कुमारांनी ते शब्द इतक्या आर्ततेने आळवलेत की काही केल्या ते शब्द विसरेनात. पण त्याचा अर्थ मात्र तितकासा कळला नाही.

शब्द असे आहेत -

हिरना...
समझ बूझ बन चरना
एक बन चरना
दूजे बन चरना
तीजे बन पग नही धरना

तीजे बन में पाँच पारधी
उन के नजर नही पडना
पाँच हिरना पच्चीस हिरनी
उन में एक चतुर ना

तोए मार तेरे मास विकावे
तेरे खाल का करेंगे बिछोना

कहे कबीरा जो सुन भइ साधो
गुरू के चरन चित धरना

इथून थोडा-फार अर्थ कळला. http://kabir-bani.blogspot.com/2009/10/5-hirana.html

हे हरिणा, या अरण्यात समजून-उमजून चर. अतिशय सावधगिरीने वावर.

घरी जुन्या संगणकाच्या पडद्याचे सुरक्षाकवच पडून होते. तेव्हा म्हटले ही गंमत करून बघूया.

एक पाऊण फुटाची पी.व्ही.सी. नळी आणि रिकामी हिंगाची डबी घेतली.

त्या काचेची बाजूची चौकट काढून टाकली.

"नारळाच्या आत पाणी" म्हैतंय. पण ससा पण?

चित्रपटात शास्त्रीय अंगाने एखादे गाणे असेल तर पडद्यावर ते तितक्याच बारकाव्याने साकारणारे कलावंत किती असतील? बर्‍याचदा अशा गाण्यांना पडद्यावर योग्य न्याय मिळत नाही. आज अचानक हा दुवा गवसला. तीनचार वेळा बारकाईने बघूनही हे ती स्वतःच गातेय असे वाटले. (तिच्यासारख्यांचा काय भरोसा नाय, एखाद्या पंधरा-वीस सेकंदाच्या सीनमध्येही जिवंतपणा आणण्यासाठी वाटेल ती मेहनत घेतील.)

पळतोस कुठं? थांब, नखं दाखव बघू.

.
.
.