कबीर

अवधूता मी तर आहे युगायुगांचा योगी
आल्यागेल्या मिटल्या वाचून शब्द अनाहत भोगी
सारे जगत सगेसोयरे सारे जगत हे जत्रा
सारे माझ्यात मी सर्वात तरीही केवळ एकटा
मी सिध्द समाधी मीच मौनी मी अन मी बोले
रूप स्वरूप अरुपी दावून मीच मजशी खेळे
म्हणे कबीर साधू बंधू रे ऐक नाही कुठली इच्छा
कुटीत माझ्या मीच डोले खेळे सहज स्वेच्छा

अनुवाद विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

अलीकडेच कबीराची एक सुंदर कविता वाचनात आली.
(Songs of Kabir, Translated by Arvind Krishna Mehrotra, Everyman Publication,
with a preface by Wendy Doniger)
एका महाकवीचे मरणाचे अप्रतिम डिस्क्रीबशन आहे,
डोळे दिपवणारे आहे. कबीर म्हणतो:

रैनि गई मत दिनु भी जाइ
भंवर उडे बग बैठे आइ

थरहर कंपै बाला जिउ
ना जांनौं क्या करिहै पीउ
कांचै करवै रहै न पानी
हंस उडा काया कुम्हिलांनी
कउवा उडत भुजा पिरांनी
कहै कबीर यहु कथा सिरानी

काही अर्थ सांगतो की ज्याने कविता समजायला सोपी जाइल.
एकतर मत इथे सुध्दा अश्या अर्थाने आलेले दिसतेय.
बग म्हणजे हेरोन.