नकळत झालेल्या स्पर्शाचा तो भास माझा होता,
तुझ्या काळजाचा चुकलेला तो श्वास माझा होता.
बांधले किनार्‍यावरी घरटे माझे, माझा काय दोष ?
लाटांवर जडलेला तो विश्वास माझा होता.
हसुनच सारे तुझे नकार सोसलेले,
मुखवट्यातला चेहरा तो उदास माझा होता.
तु माझी... मी तुझा... अन आपल्या स्वप्नांचा पसारा,
क्षणात मोडलेला तो मिजास माझा होता.
तुझ्याच हातावर एक रेष मोठी होती,
तरी मरणाला भेटण्याचा तो कयास माझा होता.
आयुष्य संपले तुझ्या सोबतीवीनाच सखे,
तुजपासुन-तुजपर्यंतचा तो प्रवास माझा होता.
-- मल्लिनाथ
"गोव्याहून तुझ्यासाठी काय आणू? " माझा हा प्रश्न आमच्या नातेवाईकांना, परिचितांना एव्हाना तोंडपाठ झाला होता.
आयुष्यातील पहिलीवहिली शाळेची लांब पल्ल्याची सहल. माझा उत्साह नुसता ओसंडून वाहत होता. जो भेटेल त्याला ह्या आगामी गोवा सहलीचे इत्यंभूत वार्ताकथन होत होते. आम्ही काय काय स्थळे पाहणार, कोणकोणत्या बीचवर जाणार, कसा प्रवास करणार.... एक ना दोन! आणि सर्व स्वयंस्फूर्त माहितीची गाडी "तुझ्यासाठी काय आणू? " ह्या प्रश्नावर येऊन थांबायची.
चल आता सुरु करूत ..
आपला नक्षत्रांचा प्रवास..
सापदलीच तर जिन्कुत सारी ..
आणि करुयात त्यांची आरास..
मग आणखी दोघे चौघे
येतील आपल्यामागे मोहून
कहिजन आपल्यासाठी..
तर काही नक्षत्रांनी वेडावून ..
प्रवासात त्यांना आपल्या
पुढचा स्थान देऊ..
आलीच संकटे सामोरी..
तर त्यांना आपल्या कवेत घेऊ ..
का म्हणुन काय विचारतोस?
या प्रवासाचा एक नियम आहे..
सुरवात करणा-यांनी लाढायचं
तरच मागच्यांचा निर्धार कायम आहे..
हा लढा लढताना आपल्यासाठी आलेले
येतील स्वत:हब लाढायला..
अन नक्षत्रांनी वेडावलेले मागेच रहातील..
हार जीती च सोहळा पाहायला ..
जिंकल्यावर जे सोबत लाधले त्यांना
विविध देशांतील इमिग्रेशन, कस्टम्स वगैरेंच्या नियमाबद्दलची माहिती मिळवण्याकरिता हा धागा उघडलेला आहे. एखाद्या देशात जाताना काय नेता येते, कोणत्या देशात्/विमानतळावर ट्रान्झिट व्हिसा लागतो ई. गोष्टींबद्दल येथे माहिती द्यावी.
''ए बच्ची, अंदर जा, अंदर जा....''
माझ्या बालमूर्तीला उद्देशून लॉजचा मॅनेजर खेकसला तशी मी घाबरून त्या जुनाट लॉजच्या लाकडी दरवाज्यातून आत स्वागतकक्षात गेले आणि आईला घट्ट बिलगून बसले. बाहेर जोरजोरात कानडी भाषेतील घोषणा ऐकू येत होत्या. सकाळच्या रम्य, शांत प्रहरी त्या घोषणांचा असंतुष्ट सूर वातावरण ढवळून काढत होता.
तुमच्यापैकी जे मुंबईकर असतील, ते म्हणतील, “हॅः बसचा प्रवास ही काय लिहिण्यासारखी गोष्ट आहे? एकदा विरार फास्ट लोकलने जाऊन दाखवा. पुणेकर म्हणतील, “आमची पी.एम. टी. लै भारी. बसमधून सगळ्या हाडांसहित नीट चढून किंवा उतरून दाखवा.” पण माझ्या मित्रांनो, तुम्ही कधीच आमच्या गोवेकर खाजगी बसमध्ये बसले नसणार. मुंबैहून बदली होऊन आलेल्या साहेबलोकांनीसुद्धा शरणागती लिहून दिल्ये की “तुमच्या गोव्याच्या बसमधून प्रवास करणे हे येरागबाळ्याचे काम नोहे.”
"ए भाऊ, अरे किती गुटखा खाशील! चांगला नाही बरं तब्येतीला. तू ऐक माझं.. सोडून दे असली वाईट सवय! अरे, तरुण वय आहे तुमचं, ह्या वयात कशी रे अशी व्यसनं करता पोरं तुम्ही! ते काही नाही, तू आजपासून गुटखा कमी करायचास.... " आमच्या अंदाजे वय वर्षे पासष्टच्या प्राध्यापिकाबाई आमच्या कोकणप्रवासासाठी भाड्याने घेतलेल्या ट्रॅक्सच्या चालकाला खडसावत होत्या.
ह्या कथानकावर कोण किती विश्वास ठेवेल हे मला माहीत नाही, आणि ठेवावा असा माझा आग्रहही नाही. पण जे काही घडले ते माझ्या साठी नक्कीच अद्भुत होते. निसर्ग मनकवडा असतो का? Man Desires - Universe Conspires हे जे म्हणतात ते कितपत खरे आहे? अनेक प्रश्न आणि उत्तरे मात्र शून्य. इयत्ता ७ वी पासून मी अव्याहत हिंडतो आहे. पण गेली ५ वर्षे म्हणजे सुवर्णकाळ. गड, किल्ले, डोंगर, घाट हे जीवनातले महत्त्वाचे घटक झाले. रोटी, कपडा, मकान प्रमाणेच बॅकपॅकिंग आणि ट्रेक्स ही जीवनातली मूलभूत गरज झाली. जे मित्र भेटले ते ही सर्व असेच. पायाला सतत भिंगरी लागलेली. मग त्यातूनच Private Wilderness ही संकल्पना उदयास आली.
सहावा दिवसः पुष्कर, रणथम्भोर
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
