टेक्सासमध्ये खूप बर्फ पडत नसला तरी ३-४ महिने थंडीचे असतात. त्यामुळे बागेचे काम दरवर्षी वसंत ऋतूत नव्याने करायला घ्यावे लागते. क्वचित हिमवर्षाव असला तरी काही आठवडे थंडीने बाग गारठून जाते. अशा काळात सकाळी लख्ख ऊन पडले की बाहेर एक चक्कर टाकायची निसर्गाची करामत पाहायला.
एका हिवाळ्यात पाणलिलींच्या मोठ्या टबातल्या पाण्यावर बर्फाची जाडसर ताटली तयार झालेली. त्यामध्ये एक रोपाची रिकामी कुंडी आधी पडलेली असावी.
कुंडीत एक वाळकं पान होतं. त्याभोवती कुंडीच्या आकाराने बर्फ झालेल्या तबकडीचा हा नजारा…
कोवळ्या उन्हात चमकणारे हे निसर्ग शिल्प !
~
सायली मोकाटे-जोग
अमेरिका, ब्रिटन आणि ऑस्ट्रेलिया यांनी नुकतीच नव्या त्रिपक्षीय ऑकस संधीची (AUKUS PACT) अचानक घोषणा केली आहे. त्याचवेळी ऑस्ट्रेलियाने 2016 मध्ये फ्रांसबरोबर झालेला पाणबुड्या खरेदीचा करार रद्द केला असून आता तो अमेरिकेकडून अणुपाणबुड्या खरेदी करणार असल्याही घोषणा केली आहे. ऑकस या लष्करी संधीद्वारे अमेरिका ऑस्ट्रेलियाला 12 हल्लेखोर अणुपाणबुड्या विकणार आहे. हा व्यवहार सुमारे 90 अब्ज अमेरिकन डॉलरचा असणार आहे. हे सर्व निर्णय आपल्याला अंधारात ठेवून अचानक घेतले गेले असल्याचे सांगत पॅरिसहून त्या नव्या संधीविरोधात तीव्र शब्दांमध्ये प्रतिक्रिया दिली गेली आहे.
ह्या मालिकेतील आधीचा भाग वाचण्यासाठी कृपया खालील लिंक बघा
भाग सहावा : नेवाडा ते टेक्सास
१० ऑक्टोबर २०१९ : व्हिडोर टेक्सास ते सलीडेल लुईझियाना
४६ वे राष्ट्राध्यक्ष जो बायडन , ११७ वी काँग्रेस (सध्याची काँग्रेस) आणि अमेरिकेतलं राजकारण
मने, उठ ! मार्च चा पहिला पंधरवडा उलटून गेला. नेहेमीच्या शिरस्त्याप्रमाणे तुमच्याइथला जगप्रसिद्ध फ्लावर शो संपल्यालाही आठ दिवस झाले असते. यंदा मार्चच्या पहिल्या आठवड्यात फ्लावर शो नाही. आसपास सगळीकडे फेब्रुवारीच्या अखेरीस झालेल्या हिम वर्षावाचे ढीग दिवसेंदिवस तसेच पडून होते. पण म्हणून हेलेबोअर्स आणि क्रोकसेस फुलायचे थांबले नाहीत. बर्फ वितळला तसे या फुलांच्या बरोबरीने अर्ली स्प्रिंग वीड्स जोमाने हजेरी लावू लागलेत. डॅफोडिलचे कंद माना वर काढतायत. ब्लू बर्ड्स आणि रॉबिन्स दिसायला लागलेत.
सगळी बांधाबांध झाली. मुलाने मला पैंटिंगचे किट, कॅमेरा, सकाळी वॉकसाठी ट्रॅक सूट, बायकोला सुनेने कपडे, अजून कायकाय घेऊन दिले होते. (बायको काय-काय घेतलं नाही सांगत!) सामना पेक्षा आमचे पाय ज्यास्त जड झाले होते. तो सकाळचा गारवा, सुंदर सुरेख वातावरण, फुलांपेक्षाही सुंदर पिवळी पडून गळालेल्या पाईन ऍपलच्या पानांचा सडा, आपली माणसं, सगळंच येथे सोडावं लागणार होत.
डिकीत सामान अन डोळ्यात पाणी घेऊन आम्ही घर सोडलं. नातींनी सोबत येण्यासाठी ठेवणीतले सूर काढले. चार दिवसात माया लागली होती. आज आजून त्यांचं रडणं कानात घुमतय!
वीक एन्ड आला. एक शॉर्ट ट्रिप करण्याचे ठरले. सॅन अँटोनियो.
"किती लांब आहे?" मी विचारले.
"काही नाही, तीन साडेतीन तासाच्या ड्राइव्हवर आहे." मुलगा म्हणाला. या अमेरिकेत प्रवासाचे अंतर मैल किंवा किलोमीटरवर कधीच मोजत नाहीत. किती वेळ लागेल यावर मोजतात!
हल्लीची मुलं खूप छान ट्रिप मॅनेज करतात, याचे प्रत्यंतर या वेळेसही आले.
मुलाने प्रवासासाठी सात सीटर दांडगी गाडी भाड्याने घेतली होती. पेट्रोल टाकी फुल! गाडी परत करताना टाकी फुल करून द्यावी लागती म्हणे.
माझा मित्र, सुधीर, परक्या ठिकाणी गेला कि सवड असेल तर आवर्जून तेथल्या लोकल मार्केटमध्ये एक चक्कर मारतो, मग ते भारतातले एखादे खेडे असो, कि परदेशातला शहर! मी एकदा त्याला कारण विचारले.
"अरे, नगरला आल्यावर लोक किल्ला, नाहीतर चांदबिबीचा महाल पहायला जातात अन तू आधी बाजारात जाऊ म्हणतोय?"
"तेच काय, कि बाजारात चक्कर मारली कि, स्थानिक लोकांची, त्यांच्या आवडीनिवडींची, राहणीमानाची, अशी खूप माहिती मिळते! "
मला त्याचा हा फंडा आवडला. मी बाजार पालथे घालायचो पण हा दृष्टिकोन माझ्या आकलनात आला नव्हता. याचा फायदा मला अमेरिकेत झाला. ऑस्टिनच्या वास्तव्यात मी मॉल आणि दुकान पहिली.