पायातली साखळी.
"ऋषि उठला का गं ?" माईनी विचारलं
"नाही अजून माई."
अरे तुम्हाला लवकर निघायला हवं गुरुवायुरला पोचायचं असेल तर."
"तो म्हणाला आपण सहा वाजता निघालो तरी संध्याकाळी सहा वाजता पोचतो."
"हा असाच आहे लहानपणापासून. रात्री नुसतं जागायचं. दोन दोन वेळा अंगाई गीत गायचं तरच हे महाशय झोपणार."
" कुठलं लल्ला बाय माई?" मी विचारलं.
" सांगते गं, पण त्याला तुला मांडीवर घेऊन म्हणता येणार नाही त्याचं काय?!"माईनी माझी फिरकी घेतली.
" मला सांगा माई, पुढच्या वर्षी उपयोगी पडेल ना..!" मी ही गुगली टाकली.
दख्खनची राणी लॉकडाऊनमुळे यार्डातच अडकून पडल्यामुळे तिचा यंदाचा वाढदिवस नेहमीप्रमाणे साजरा होऊ शकला नाही. गेल्या 90 वर्षांत वाढदिवशी राणी धावली नाही असे पहिल्यांदाच घडले असेल. या वर्षी वाढदिवसापासून राणी नव्या रुपात प्रवाशांच्या सेवेत दाखल करण्याचे नियोजन होते. मात्र लॉकडाऊन वाढल्यामुळे तेही अपूर्णच राहिले असले तरी सध्या या गाडीच्या नव्या डब्यांचे काम सुरू आहे.
दुसर्‍या एका धाग्यावर विषय निघाला तेव्हा या विषयावर अनेक सुंदर व्हिडिओज, टिव्ही शोज वगैरे आहेत हे लक्षात आलं. या सगळ्यांची इथे नोंद करू.
भारत अथवा भारताबाहेरील विविध प्रेक्षणीय स्थळं, किल्ले, समुद्रकिनारे, प्राचीन शहरं, आधुनिक आणि नेहमीची लाडकी शहरं, म्युझियम्स, नद्या, जंगलं, हॉटेल्स, हटके ठिकाणं आणि हॉटेल्स ...... सर्व काही येऊ द्या.
सध्या काही काळापुरती तरी भटकंती फार फार मर्यादित असेल तर आपण घरीच बसून नेत्रसुख घेऊयात.
घड्याळात बघितल्यावर लक्षात आले की साडे आठ वाजले, म्हणून तो गडबडीतच उठला, मेस बंद होण्यास पंधरा मिनिटे बाकी होते, म्हणून गडबडीनेच तो मेस च्या दिशेने निघाला. तेथे पोहोचल्यावर त्याच्या लक्षात आले की मोबाईल रूमवरच विसरला आहे, म्हणून पाच मिनिटे इकडे तिकडे बघत बसला. जवळच त्याच्या मेसची मालकीन जी गुजराती होती ती तिच्या मुलाला तिथेच जेवू घालत होती, प्रत्येक घास भरवल्यावर ती आपल्या मुलाच्या तोंडावरून हात फिरवत होती, हे पाहून त्याला त्याच्या आईची आठवण झाली. आजही ज्या बाईचा तेलकट व बेचव जेवण देते म्हणून राग येत होता, त्या बाईचे आईसारखे रूप बघून तो भारावून गेला .
६ मार्च २०२०. मी अमेरिकेहून विमानाने भारतात चाललो होतो. अमेरिकेत आणि सगळ्या जगातच कोरोनाची लागण सुरु झाली होती. खरं तर प्रवास करणं धोक्याचं होतं, पण आईची तब्येत बिघडल्यामुळे भारतात जाण्याला पर्याय नव्हता. विमानात कुणी खोकला, शिंकला की ‘अरे बापरे, याला कोरोनाची लागण नसेल ना?’ एवढा एकच प्रश्न मनात येत होता. विमान मुंबईला उतारण्याआधीच वैमानिकाने कल्पना दिली होती. आरोग्य तपासणीचे दोन फॉर्म भरून घेतले होते. त्या फॉर्मवर भारतातला पत्ता, फोन नंबर, ई-पत्ता इत्यादी माहिती होती. विमानतळावर उतरताच प्रत्येक प्रवाशाचे तापमान पाहून, त्याच्या फॉर्म वर शिक्के मारून जाऊ दिले होते.
काही व्यक्तींना जन्मजात कलाकार होण्यासाठी आवश्यक असलेल्या गुणांची देणगी मिळालेली असते। अशा व्यक्तींना कला शिकवावी लागत नाही. दूध पित्या वयातल्या आणि बोबडे शब्द बोलायला लागलेल्या लहानशा मुलाला गाणं ऐकून तंद्री कशी लागते, याचा विज्ञान आणि तंत्रज्ञानाच्या माध्यमातून शोध घेणं मला तरी अशक्य वाटतं. कुठल्याशा पूर्वजन्मीच्या ऋणानुबंधातून जन्मजात बरोबर आलेली ही शिदोरी ज्याच्याजवळ असते, ती व्यक्ती माझ्या मते विधात्याने केवळ सर्वसामान्य मनुष्यप्राण्यांच्या आयुष्यात चार आनंदाचे क्षण निर्माण करण्यासाठीच गंधर्वलोकातून खास या पृथ्वीतलावर पाठवलेली असते.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
