नेहेमीप्रमाणे सकाळी पुरीभाजीचा ब्रेकफास्ट करून आम्ही व्हॅन ने मेकाँग डेल्टा साठी निघालो.आमचे पहिले ठिकाण एक बौद्ध मंदिर होते.
बौद्ध मंदिर दूर असल्यामुळे गाईड आम्हाला फ्रेश होण्यासाठी
एका ठिकाणी घेऊन गेला.पुष्कळ गाड्या आणि लोक येत जात होते. आंम्हीही उतरून आत गेलो.तिथे टॉयलेटची सोय होती.त्याच्या मागच्या बाजूला खाण्यापिण्यासाठी एक हॉटेल होते.त्यात एक सुंदर गार्डन होते.तिथले थोडे फोटो काढून आम्ही पुढे निघालो.
गुलाबी,पांढरी सुंदर वॉटर लिली
तळ्यात गवताच्या बाहुल्या
जेवणानंतर आम्ही हो ची मिन्हच्या उत्तरपश्चिम दिशेला असलेल्या प्रसिद्ध कू ची टनेल्स पहायला निघालो.कू ची ला जाताना छोटी छोटी गावे लागत होती.एक गावातल्या सगळ्या घरांच्या गेट वर दोन्ही बाजूला कुत्र्यांचे पुतळे होते.आम्ही गाईडला त्याबद्दल विचारले,तर तो म्हणाला की ते घराचे रक्षण करतात अशी भावना आहे.कू ची पोचायला जवळजवळ पाऊण तास लागला.जाताना रस्त्यात दोन्ही बाजूला खूप झाडे लावलेली होती,पण अगदी सरळ रेषेत लावली होती,त्यामुळे पाहायला छान वाटत होते.
भारताच्या पश्चिम किनारपट्टीवर जन्म झालेला असल्यामुळे समुद्रात होणारा सूर्यास्त बघायची सवय लहानपणापासून आहे. थोडं मोठं झाल्यावर कन्याकुमारीला सूर्योदय आणि सूर्यास्त दोन्ही समुद्रात होतात ही गंमत कळली आणि समुद्रातून होणारा सूर्योदय बघण्याची इच्छा निर्माण झाली. पुढे एकदा पाँडिचेरीला गेल्यावर सूर्योदय नाही, पण पौर्णिमेचा चंद्र समुद्रातून उगवताना पाहिला आणि उगाचच भारी वाटलं. तरी अजूनही पूर्व किनार्याबद्दल एक आकर्षण मनात आहेच.
एअरपोर्टच्या बाहेर मुख्य रस्त्याला गेल्यावर असे वाटले की भारतात तर परत नाही आलो?रस्त्यात गर्दी खूप होती.ऑफिस मधून घरी परतणाऱया लोकांची गर्दी होती.
सगळीकडे दोन लेन असल्यामुळे दोन्हीकडून वाहनांचे एकमेकांवर आक्रमण होत नाही एव्हढेच.तिथेही स्कूटर हेच जाण्या येण्यासाठीचे मुख्य वाहन आहे.सिटी बसेस दिसल्या नाहीत.त्यामुळे मोटारींच्या मधून शिताफीने आपली स्कुटर बायका,पुरुष काढत होते .आपल्याच सारखे सम्पूर्ण 4 जणांचे कुटुंब बसून जात होते.
सगळ्यांच्या बकेटलिस्ट(आजकाल हा शब्द जास्तच लोकप्रिय झाला आहे)मधली बरीचशी ठिकाणे आमची पण बघून झाली असल्यामुळे आता परदेश प्रवास नको ग बाई(६५ प्लस चा परिणाम असावा)ह्या निष्कर्षाप्रत मी आले होते.नको तो१७,१८ तासांचा प्रवास, एअरपोर्ट वर ७,८ तास ताटकळत बसणे, जाणारी,येणारी विमाने न्याहाळणे, आपल्या पर्सला किंमती झेपणार नाही हे माहीत असून ड्युटी फ्री दुकानातून उगीचच फेरफटका मारणे इत्यादी गोष्टींचा आता कंटाळा यायला लागला.बरे, परदेशात विमाने संध्याकाळी ७,८पर्यंत पोचतात किंवा निघतात.
मल्टीटास्क.
लेखक :सुशांत झाडगांवकर.
काही महिन्यांपूर्वी पिताश्रींनी हसत-हसवत वयाची ७५ वर्षे पूर्ण केलीत. आप्त-मित्र-परिवार आणि त्यांचे प्रियपात्र विद्यार्थी जमले. दृष्ट लागेल असा समारंभ झाला. साखरतुला, सत्कार, ७५ दिव्यांनी ओवाळणी-औक्षण, देणग्या, केक, शॅम्पेन, पार्टी सगळे सगळे झाले. आनंदलेला दिवस मजेत निघून गेला आणि रात्री उशिरा सत्कारमूर्ती म्हणाले - "मला हवे ते गिफ्ट मिळाले नाहीच अजून!"
मी चकित. किंचित ओशाळलेपणाने विचारले - "ते काय?"
"अरे, मला क्रोएशियाला जायचे आहे, तुझ्यासोबत, लवकरात लवकर."
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
