लेखन

ती त्याच्या कुशीत शिरली. आसुसून. ऐसपैस डबलबेडवर.
शेजारी आडव्या पडलेल्या तिच्याकडे त्याने आडव्याच अवस्थेत डोळे भरून पाहिलं. त्याला खरंच वाटत नव्हतं की ती आता या क्षणाला त्याच्या शेजारी आहे म्हणून. तेही ...
ती मादक तर होतीच अन हसलीही तशीच. त्याच्या मऊ केसांतून हात फिरवत ती म्हणाली ,'मला तुझ्याबरोबर एन्जॉय करायचंच होतं... '
'अरे वा ! ते का म्हणून ? '
'कारण तू एकदम एक्सपर्ट आहेस म्हणे या बाबतीत !'
'अच्छा ? अन तुला ही माहिती सांगितली कोणी ? '
तो विचारात पडला.
ती पुढे म्हणाली.'ज्या व्यक्तीला कुठे आणि काय बोलावं ते कळत नाही, तिने .'

याला जीवन ऐसे नाव - भाग २

व्यसन

ग्राऊंड च्या कडेला एकटाच शिक्षा म्हणून तो उभा होता.

“आधीच वेळ दिलेली होती आणि गटातले सगळे खेळाच्या सरावासाठी बरोबर आले, तू वेळेवर का आला नाहीस?”, कर्कश्य आवाजात ओरडत सरांचा तिसऱ्यांदा विचारलेला प्रश्न, तरी तो गप्पच होता.

“तुझ्या बाबांना फोन केला तेव्हा तू वेळेवर निघाला हे त्यांनी सांगितले, अरे मग तरीही उशीर कसा झाला? कुठे घालवलास हा वेळ?”, सरांचा थयथयाट शब्दात मावत नसल्याने डोळ्यांवाटे पण प्रकटत होता.

खोटे त्याला बोलायचे नव्हते, जे घडले त्या आनंदासमोर ही शिक्षा काहीच नव्हती.

तो पठ्ठा गप्पच होता.

साक्षात समुद्रमंथनातून निघालेल्या चौदा रत्नांपैकी एक - पारिजात वृक्ष. साहजिकच इंद्राने तो त्याच्या बागेत लावला. पुढे नारदमुनींनी त्याचे रसभरीत वर्णन केल्यावर रुक्मिणीला त्या फुलांचा मोह झाला. त्यावर कृष्णाने तिला ती फुले आणून दिली परंतु सवतीमत्सराने सत्यभामेला देखील त्या फुलांचा मोह झाला. मग सत्यभामेने "हा स्वर्गीय वृक्ष मला माझ्या बागेत हवाच" असा हट्ट धरला. आता झाली का पंचाईत? मोठा कठीण प्रश्न. शेवटी स्त्रीहट्टच तो, पण कृष्णाने एक युक्ती केली. पारिजातकाचे झाड त्याने सत्यभामेच्या अंगणात असे लावले की त्याच्या फांद्या रुक्मिणीच्या अंगणात वाकत होत्या. सडा पडायचा तो रुक्मिणीच्या अंगणात.

माझ्या दोन मनांमध्ये संघर्ष सुरु होता.
सर्व सत्ता त्याला मिळेल आणि मग तुझा मुलगा त्याचा दास बनून राहील.
नाही, माझा राघव असा नाही. त्याचे माझ्या भरतवर जीवापाड प्रेम आहे.
सत्ता आल्यावर माणसे बदलतात, सर्व नाती संपतात.
खरंच असे होईल? माझा राघव बदलेल?
नाही, राघव माझ्या भरतला अंतर देणे शक्य नाही.
पण कोणी सांगावे उद्या काहीही होऊ शकेल.
पण महाराजांनाही राघवच त्यांचा उत्तराधिकारी व्हावा असे वाटते.
मग मला असे काहीतरी करावे लागेल कि ज्यामुळे राघव हे राज्य सोडून निघून जाईल.

मी त्याच्यापाशी पोचलो तेंव्हा तो डाराडूर झोपला होता. त्याला उठवावे का? माझे मन म्हणाले, हो, तेच योग्य आहे. पण माझे दुसरे मन म्हणाले, नको. त्याच्याजागी तू असतास तर त्याने तुला मदत केली असती का?

शेवटी मी त्याला उठवायचे ठरविले. पण मी त्याला उठवणार इतक्यात मला त्याचे दर्पोक्तीपूर्ण शब्द आठवले. “तू? अन माझी बरोबरी करतोस? तू यत्किंचित मंदगती आहेस, तर मी वाऱ्याशी स्पर्धा करणारा.”

त्याला धडा शिकविणे गरजेचे होते.

मी त्याला तसाच सोडून पुढे निघालो. मी अंतिम ठिकाणापाशी पोचलो तेंव्हा तो अजूनही तिथे आला नव्हता.

एक्सचेंज- भाग १

काम करता करता केबिनमध्ये अंधारल्यासारखं वाटल्यामुळे ती थांबली. समोरच्या लॅपटॉपवरून नजर वळवून तिने खिडकीबाहेर बघितलं. सूर्य मावळतीला आला होता, आजूबाजूच्या उंच इमारतीच्या ऑफिसात लाईटचा उजेड, तर इमारतीच्या काचांवर मावळत्या सूर्याच्या छटा उमटल्या होत्या. क्षणभर त्या दृशात हरवून गेली.

पण क्षणभरच..

तिने नजर पुन्हा लॅपटॉपकडे वळवली, इनबॉक्समधल्या न वाचलेल्या ईमेल्स, दिवसभर मीटिंगच्या गडबडीत बाजूला पडलेली ‘टू-डू लिस्ट’ तिला एका झटक्यात वास्तवात घेऊन आले.

आज बऱ्याच दिवसांनी मला बक्षिस मिळाले होते. ते घट्ट पकडून मी लगबगीने घरी चाललो होतो.
वाटेत विश्रांतीसाठी मी क्षणभर थांबलो. इतक्यात माझे लक्ष खाली गेले. आणि मला “तो” दिसला. तो माझ्याकडेच रोखून पाहत होता.
त्याच्याकडे असलेली गोष्ट पाहून माझ्या तोंडाला पाणी सुटले. ती मला मिळाली तर? पण त्यासाठी मला त्याच्याशी दोन हात करावे लागणार होते.
क्षणभर वाटले, त्याच्याकडे दुर्लक्ष करावे आणि आपल्या वाटेने निघून जावे. पण अशी संधी सोडायचे माझे मन होईना.
तो अंगापिंडाने माझ्याएवढाच होता. पण मी त्याला सहज लोळवू शकेन. हि संधी मी सोडता काम नये.

याला जीवन ऐसे नाव - भाग १
सन २०९८ एकविसाव्या शतकाचा पूर्वार्ध ऑटोमेशेन आणि रोबोटिक्स मुळे गाजला होता. उत्तरार्ध सायबोर्ग , स्पेस हायपर जंम्प टेकनॉलॉजि, टाईम वाररपींग, कॉम्युनिकेशन फोर्स टेकनॉलॉजि आणि यामुळे झालेल्या चंद्र , मंगळ , गुरु यांच्या वसाहतीमुळे गाजला आहे. याचे इतर फायदे म्हणजे हॉलो टेलिफोन सारख्या उपयुक्त वस्तूत झालेला आहे. एकविसाव्या शतकात या गोष्टी जरी उदयास आल्या तरी त्यांची किंमत अफाट आहे.