पुणे

अविनाश धर्माधिकारी -

नव्या वैभवाचीच स्वप्ने सजावी,
मनी हास्य लेवुन मुक्ति जगवी,
हवी फक्त उन्मुक्त निर्माण शक्ती,
नवी धेय्य आसक्त प्रल्हाद भक्ती |

अहंता गळावी अभंगास म्हणता,
तपस्येत तल्लिन आतुन होता,
प्रतिभेस मस्तीत आकार यावे,
उरी उत्तमाचेच ओमकार गावे,

हवी फक्त उन्मुक्त निर्माण शक्ती,
नवी धेय्य आसक्त प्रल्हाद भक्ती |

जरी एक अश्रु पुसायास आला,
तरी जन्म काहिच कामास आला,
जरी अश्रु विस्फोट होवुन सजला,
तरी मुक्त ज्वलामुखी जन्म झाला,

नमस्कार मंडळी
नुकतीच एक अ‍ॅड पाहण्यात आली. सहकार तत्वावर शेती करण्याबद्दल, त्याविषयी जरा जाणकारांचे मत
घ्यावे, म्हणुन हे नविन पान.
मला वाट्लेले लाभदायक मुद्दे:
१. शेती असण्याची हौस भागणार आहे.
२. ४०% उत्पन्न मिळण्याची कागदोपत्री खात्री अहे.
३. फार्म हाऊस सारखा विले़ज रिसोर्ट हा ही पर्याय आहे.
४. उत्पन्न taxfree असणार आहे.
आता काही शंका:
१.ही शेती सहकार तत्वावर म्हण्जे इतरही गुंतवणुक दार आहेतच, तेव्हा कुठल्याही व्यवहारात hsg society साठी असते, तशी रितसर परवानगी लागणार. आणि तरीही ज्या कंपनी ला ही शेती करायला देणार आहोत, त्यांचा करार संपवता येणार नाही.

कुठेतरी ऐकलेली कथा आहे....

एकदा यम (म्रुत्यु देवता) कामासाठी एका वनात फिरत होते. फिरता फिरता खूप उशीर झाला.
यम देवता दमून विश्रन्ती साठी एका गुहेमध्ये गेले. झोपण्या आधी त्यानी आपला धनुष्य बाण काढून ठेवला. आणि ते झोपी गेले.

योगायोगानी त्याच वेळी मदन (प्रेम देवता) त्या गुहेत आल्या. अन्धार असल्यामुळे झोपलेले यम महाराज मदनाला दिसले नाहीत. मदनाने सुद्धा आपले धनुष्य बाण काढून ठेवले.

दुसर्‍या दिवशी सकाळी यम घाईघाईनी गुहेतून बाहेर पडले. आणि चुकुन जाताना आपले काही बाण गुहेत विसरले आणि त्याऐवजी काही बाण मदनाचे घेतले.

काही वेळानी मदन सुद्धा उठले आणि शिल्लक राहीलेले बाण घेउन बाहेर पडले..

माझीया मना, बोलणा असा ...
असा कसा तू, तुझा रंग कसा ?
कोणता आकार, वेश कसा,
माझीया मना बोलणा असा. . . !

रंग भक्तिचा, आकार मूर्तीचा,
मूर्त, अमूर्त, निर्गुण, कि निराकार.
साधा, भोळा, कि कपटी सैतान,
आध्यत्मिक मी असा.
मग तुझा रंग कसा … ?

माझीया मना बोलणा असा. . . !

माझा रंग प्रेमाचा …. असा,
तिच्यासाठी हसणारा, रडणारा,
झुरणारा, मरणारा, अन मारणारा ही,
बिलगणारा, कवटाळणारा,
मदमस्त होऊन तिला मंदधुंद करणारा,
…. असा प्रेमळ 'मी'.
मग तेव्हा तू कसा … ?

माझीया मना बोलणा असा. . . !

उदास, भकास, मलिन मी,
तुसडा, भगवा अन उजाड मी,

पुर्वी ग्रामीण भागात दसर्‍याचा एकुण थाट मोठा असायचा,त्यातही कर्नाटक सीमा लगत असणार्‍या आपल्या राज्यातील गावात तर दसरा जोरात साजरा केलेला बघायला मिळायचा, त्या दिवशी सगळा गाव गोळा व्हायचा, आम्हा मुलांना आकर्षण म्हणजे वर्षातुन एकदाच बघायला मिळणार्‍या त्या बंदुकीच्या फैरी,मग ते सोनं लुटणं,साध्या आपट्याच्या पानासाठी होणारी गर्दी,चेंगरा-चेंगरी. त्या गर्दीत आम्हा मुलांना एखादा आपट्याची फांदी मिळाली कि खरं सोनं मिळाल्याचा आनंद व्हायचा.बहुतेक वेळा पानेच मिळाली.
दरवर्षी दसर्‍याला आम्हा मुलांकडुन मग गावातील सगळी ८-१० मंदीरे आणि ओळखीच्या १०० एक घरात जाऊन हे सोनं (फ्री मध्ये) वाटलं जायचं.

संगीत …. राग, आलाप, चढ उतार, ताल, सूर, मात्रा, वेळा, वाद्य, या सगळ्या सोबत प्रचंड साधना, प्रचंड
रियाज, स्व:तचं भान विसरून सात स्वरामध्ये विलीन व्हायचं. स्वत: चा आवाज स्वत: मधून काढायचा. समोरच्याला जाणवला पाहिजे. त्याच्या मनाशी गुंज घातली पाहिजे. त्यात भ्रमारच गुंजारव आलं. फुलपाखराच नाजूक प्रेम आलं. नदीचं शांत घनदाट वनातलं अल्लड खळखळणं ही आलं, खोल दरी आली. प्रचंड पर्वताची विशालता आली. समुद्राचा प्रचंड आक्रोश आला.एका गळयातून ऐवढे आवाज.