चित्रपट

काल " मला काहीच प्रॉब्लेम नाही " बघितला . सिनेमा अजिबातच समजला नाही हाच आम्हाला प्रॉब्लेम झाला. नायक नायिका दोघंही आईवडिंलाच्या मनाविरुद्ध जाऊन कोर्टात लग्न करतात. दोन्ही पालकांना समजावून सांगण्याचा खूप प्रयत्न करतात पण समजाऊ शकत नाहीत. मग काय लग्न करतात आणि स्वतःच घरकुल उभारतात . कष्ट चालूच असतात आणि काहीतरी बिनसतं अस नायिकेला जाणवत पण ते काय आहे ते प्रेक्षकांना समजतच नाही कारण काही प्रॉब्लेमच दाखवला नाहीये . बिनसण्याकरता काय प्रॉब्लेम असतो तो सशक्तपणे अधोरेखितच होत नाही . सगळं वरवरचं वाटत राहत. नायक सरळ मार्गी आहे . तो ऑफिस मध्ये काही अफरातफर/झोलझाल करत नाही .

अतिशय हुशार माणसातही एखादा मठ्ठपणा असतो. कितीही विचारी, परिपक्व मनुष्य असला तरी त्याच्या आत कुठे तरी एका लहान मुलाचं पोरकटपण दडलेलं असतं. स्थितप्रज्ञ म्हणवल्या जाणाऱ्या व्यक्तीमध्येसुद्धा लपवून ठेवलेला थिल्लरपणा असतो. आणि शहाण्यातल्या शहाण्यातही एक वेडेपणाचं अंग असतंच असतं. ह्या सगळ्यांना ती-ती व्यक्ती कधी न कधी वाट करून देत असते. गुपचूप, खाजगीत, बंद दरवाज्याच्या आड किंवा मुखवटा ओढून वगैरे. हे मठ्ठपणा, पोरकटपणा, थिल्लरपणा आणि सोबतीला वेडेपणा फार क्वचितच एकत्र येतात.

मी: काय भाऊ सिनेमा पहिला म्हणे?
भाऊ: अज्जीबात बोलू नका तुम्ही
मी: का बरं?
भाऊ: लै राग यायलाय मला
मी: अरे सिनेमा पाहून राग?
भाऊ: हो
मी: का बरं?
भाऊ: अहो मला कळलाच नाही ना सिनेमा
मी: का?
भाऊ: लैच अवघड गणित
मी: असं? कुठला पहिला?
भाऊ: हरिभाऊ भेटला शीलाला
मी: अब्बा!
भाऊ: हौ
मी: काये स्टोरी?
भाऊ: एक बाई असते ती लाल पिवळे स्कर्ट घालून एकच शब्द म्हणते
मी: कुठला
भाऊ: रिंग
मी: आं?
भाऊ: हो.. कानात रिंग रिंग व्हायलंय माझ्या
मी: बरं अजून

ऐलान-ए-जंग या अजरामर चित्रपटाबद्दल आपली मते येथे लिहा. हा रिव्यू क्राउडसोर्सिंग सारखा लिहू. म्हणजे सर्वांना त्यात लिहीता येइल. गेल्या २-३ दिवसांत इतर बाफ वर अनेकांनी तुकड्या तुकड्यांत या चित्रपटातील सीन्स बद्दल लिहीले आहे. त्यांनी ते इथे परत लिहा, आणि इतरांनाही त्यात भर घालता यावे म्हणून असा बाफ उघडत आहे.

इतर चित्रपटांबद्दल स्वतंत्र बाफ आहेत तेव्हा त्याबद्दल इथे लिहून हे डायल्यूट करू नका

मी: काय भाऊ इंग्रजी शिनेमा पहिला म्हणे?
भाऊ: हौ ना राव!
मी: काय नाव?
भाऊ: डंका तीर्थ
मी: अब्बा
भाऊ: हौ
मी: काय स्टोरी?
भाऊ: एक सैनिक असते लै चाब्रा दाखवले त्याला
मी: कामून चाब्रा म्हणते तेला?
भाऊ: बाकीचे सैनिक लायनीत घरी जायला उभे तर ह्यो पठ्ठा आयडियाने जवा तवा बँकेतल्या लाईनी सारखं शॉर्टकट मारायला बघतो
मी: मंग?
भाऊ: येते मंग ते जवा तवा अडचणीत ... पण नशीब बघा .. वाचतेच ते मरता मरता...
मी: असं अजून काय दाखवले?
भाऊ: अन एक पायलट बाबा अख्खा सिनेमा आकाशात कोलांट्या मारीत दुसऱ्या विमानावर गोळ्या धडा धडा मारते...

फाईव्ह स्टार हॉटेल उभारण्याच्या इराद्याने " तुर्कमान गेट " या वस्तीवर बुलडोझर फिरवला जातो. वस्तीला आग लावली जाते /जाळपोळ केली जाते या सगळ्या गदारोळात आपली नायिका सापडते आणि अचानक तिला दोन लहान मुलं दिसतात. भेदरलेली/घाबरलेली . एकटीच . त्या जाळपोळीत त्यांचं रक्षण करण्यासाठी नायिका धावून जाते आणि त्या छोट्या मुलांच्या चक्रव्ह्यूहात जी काही अडकते आणि खऱ्या खुऱ्या चित्रपटाला सुरवात होते. नायिकेचा नवरा सरकारी ऑफिसर असतो . त्याने मुलांना घरात ठेऊन घेण्यासाठी नायिकेवर बंदी घालणं.

नुकताच 'डंकर्क' बघितला. दुसरे महायुद्ध आणि त्याच्याशी संबंधित पात्रं व घटना ह्यांच्यावर आधारित कित्येक परदेशी सिनेमे बनत असतात. अगदी कृष्ण-धवल कालापासून ते आत्ताच्या अत्यंत प्रगत तंत्रज्ञानाच्या काळापर्यंत ह्या एका विषयाने अनेक लोकांना प्रेरित केलं आहे.

डिस्क्लेमर: लिहिताना माणूस कुठल्या टोन मध्ये बोलत आहे हे कळत नसल्याने अनेक गैरसमज होऊ शकतात. तसे झाले तरी ते स्वतःजवळच ठेवावेत. या पोस्टमधून कुणालाही दुखवण्याचा काडीमात्रही हेतू नाहीये. माझ्या चिकित्सक स्वभावामुळे पडणारे प्रश्न मोठया व्यासपीठावर मांडण्याचा हा छोटा प्रयत्न आहे इतकंच.

कालच जग्गा जासूस पाहिला. इथे आलेला रिव्ह्यू मुद्दामच वाचला नव्हता.

आता डिस्क्लेमर : मला रणबीर कपूर काही फार आवडत नाही, अरिजीत तर अजिबात आवडत नाही. प्रितम चाल ढाप्या असला तरी तो आवडतो.