चित्रपट

१९४२ साल हे 'चले जाव' या ऐतिहासिक आंदोलनासाठी इतिहासात नोंदवलं गेलं, पण ह्यावर्षी अजून एक ऐतिहासिक घटना घडली आणि ती घटना होती महानायक अमिताभ बच्चन यांचा जन्म!

त्यानं काय केलं नाही पडद्यावर? ऍक्शन केली, रोमान्स केला, गाणं म्हटलं, डान्स केला, हसवलं, रडवलंही आणि अन्यायाविरुद्ध लढा देण्याची प्रेरणा दिली. आपल्याला जे आवडतं ते सगळं त्याने केलं आणि एक काळ असा आला की तो जे काही करतोय तेच आवडतंय.

एकदा महाराष्ट्र टाइम्स मध्ये 'दोघी' या चित्रपटाविषयीचा लेख वाचनात आला. सुमित्रा भावे यांनी लिहिलेला. याआधी मी सुमित्रा भावे यांचं नाव ऐकलं नव्हतं. सुमित्रा भावे यांनी मराठीतल्या अनेक उत्कृष्ट संवेदनशील सिनेमांचं लेखन दिग्दर्शन केलं आहे. अस्तु , कासव या सिनेमांची नावं माझ्या कानावरून गेली होती पण यांचं लेखन दिग्दर्शन त्यांनी केलंय हे मला माहीत नव्हतं. लहानपणी टीव्हीला दहावी फ नावाचा सिनेमा अनेकदा लागायचा. तो पण यांचाच आहे हे विकिपीडियावर पाहिल्यावर कळलं. घो मला असला हवा हा राधिका आपटेचा सिनेमा एकदा टीव्हीवर लागला म्हणून सहज पाहिला. ती ही सुमित्रा भावेंचीच एक हलकीफुलकी कलाकृती होती.

२ऑक्टो अर्थात गांधी जयंती ला खास वार चित्रपट प्रदर्शित केला गेला
होता बुधवार आम्ही पण पण बघितला मग वार
तुम्ही बघितला असेल तर कोणी पण मदत करू शकत नाही आणि तिकीट बुक केली असेल तर आत्ताच रिफंड मागा

१) टायगर श्रॉफ ह्याने एक मोठी कमी भरून काढली आहे ,अभिनयाची ची नाही तर आयटम बॉय ची
त्याचा अभिनय बघून म्हणाल टायगर सोड ,चित्रपट करणे नाही तर श्वास घेणे

२) जेव्हा जेव्हा टायगर चे डायलॉग सुरु होतात तुम्ही उभे राहणार
टाळी किंवा शिटी वाजवायला नाही तर समोरच्या माणसाला गप्प करायला जो शिव्या द्याल उभा राहिलेला असणार आहे

हॉलिवूडची कुठलीही सुपरहिरो अथवा कॉमिक बुकवर आधारित मुव्ही म्हटली, की सर्वप्रथम माझ्या डोळ्यासमोर एक ठराविक साचा येतो. एक सुपरहिरो, एक सुपरव्हिलन आणि सुपरहिरोच सामान्य लोकांचं त्यापासून रक्षण करणे. सगळ्या मुविज मध्ये कितीही वैविध्य आणलं, तरी या मुविज याच मार्गाने जातात. म्हणून मीही दोन घटका डोकं बाजूला ठेवून करमणूक म्हणूनच आजपर्यंत या मुविज बघितल्या.
मात्र, जोकरची घोषणा झाल्यापासुनच मी थोडा उत्साही होतो आणि नर्वसदेखील. कारण कितीही झालं तरी 'द डार्क नाईट' मधला जोकर, त्याची फिलॉसॉफी, आणि त्याने बॅटमॅनला दिलेला वैचारिक शह, यांनी मनावर कुठंतरी एक खोल ठसा उमटवलाय.

पेडर रोडवर नॅशनल म्यूझियम ऑफ इंडियन सिनेमाच्या दोन भव्य इमारती आहेत. एकात तळमजल्यावर दोन ऑडिटोरियम आणि वरच्या मजल्यांवर पाहण्यासारखे असे चित्रपट विषयक म्यूझियम आहे. तर दुसर्‍या महाल सदृष इमारतीत दादासाहेब फाळक्यांनी वापरलेली विविध उपकरणे ठेवली आहेत.

आर्टिकल 15 चा प्लॉट 2014 साली उत्तरप्रदेशातल्या एका गावात झालेल्या तीन मुलींच्या गॅंग रेपवर आधारित आहे.

विलक्षणाचा आनंद: दिल ढूँढता है फिर वही.....

मौसम आणि Judas Tree

जेव्हा मी पद्मावत सिनेमा पाहिला तेव्हा मला सहज वाटून गेलं की या सिनेमाचा शेवट जर वेगळा झाला असता तर? अग्नीमध्ये सामूहिक समर्पण करण्याऐवजी जर सगळ्या बायकांनी मिळून खिलजीला चोप दिला असता तर ? पण शेवटी तो इतिहास आहे. इतिहास कोणीही बदलू शकत नाही. पद्मावतसारखे सिनेमे पहिले की मला माझ्या मनात फार पूर्वीपासून घर करून बसलेला एक सिनेमा आठवतो, तो सिनेमा म्हणजे मिर्च मसाला. या सिनेमाच्या नावातच झणझणीतपणा आहे. आणि कथेतही एक वेगळा ठसका आहे.

भारतातल्या एका आदिवासी गावातला आणि आदिवासी कुटुंबातला लहानसा मुलगा चेन्दरू त्याचा एक मित्र वाघ टेंबू. चेन्दरू आणि टेंबू च्या मैत्रीने पूर्ण प्रांतात नाव लौकिक मिळवला. ह्याच मैत्रीने नंतर जगाची सफर केली!

स्वीडन येथील आर्नेस डोर्फ या चित्रपट निर्मात्याने टेंबू आणि चंदरूच्या मैत्रीवर चित्रपट काढून ऑस्कर पुरस्कार मिळवला. जगाने आर्नेस डोर्फ यांना कायम आठवणीत ठेवले. मात्र ज्या चेन्दरूने आर्नेस डोर्फ यांना जागतिक ओळख दिली त्या चेन्दरूला भारतातच कुणी ओळखत नव्हते. चेन्दरूची आठवण भारतीयांना झाली तेंव्हा मात्र चेन्दरू जग सोडून गेला होता.