लॉजींग
पुढील वर्षी जान-फेब्रुवारी मध्ये वाराणसी ला जाण्याचा बेत करत आहे. सोबत आई-वडील (वय ५५-६०) आहेत ज्यांनी यापूर्वी कधीही महाराष्ट्र बाहेर प्रवास केला नाही.
आम्हाला साधारणतः ४-५ दिवस राहायचं आहे.
वाराणसीत राहण्यासाठी योग्य हॉटेल/धर्मशाळा जिथे मराठी जेवण मिळू शकेल.
काशी आणि गया व्यतिरिक्त अन्य भेट देण्यायोग्य स्थळे जी जास्त प्रसिद्ध नाहीत.
प्रवासातील इतर काळजी.
'मेतकुट जमलं!' हा लेख हॉटेल सुरु करतानाचे अनुभव आणि सुरु झाल्यावर पहिल्या काही दिवसांमधले अनुभव यावर आधारित होता. 'अंतर्नाद' मासिकाचे संपादक श्री भानू काळे यांनी हा प्रवास जवळून पाहिला होता. त्यामुळे त्यांच्या आग्रहाने तो लेख मी 'अंतर्नाद' साठी लिहिला होता. खालील लेख लोकसत्ता च्या आरती कदम यांनी हॉटेल सुरु झाल्यावर साधारण दोन वर्षांनी माझ्याकडून लिहून घेतला. चतुरंग पुरवणीत हा लेख यापूर्वी म्हणजे २०१७ जानेवारीत येऊन गेलाय. 'मायबोली' च्या वाचकांसाठी पुनश्च देत आहे...
’’आई, अगं केवढ्या पुरणपोळ्या केल्या आहेस या ?अख्ख्या बिल्डिंगला वाटायच्यात की काय ?’’
‘‘गप रे! समोरच्या मेनन काकूंकडे द्यायच्यात यातल्या दहा. त्यांचा मुलगा सूनपण येणारेत आज त्यांच्याकडे. उद्या चार शाळेत पण घेऊन जाईन. स्टाफरूममध्ये परवाच विचारत होते, भिडे मॅडम बर्‍याच दिवसात पुरणपोळ्या नाही खाल्ल्या तुमच्या हातच्या.‘‘
‘‘आई अगं तुला लोक चढवतात हरभर्‍याच्या झाडावर आणि तू पण किलो किलोच्या पुरणपोळ्यांचा घाट घातलास. धन्य आहे तुझी. आपल्या पुरत्या करायच्या तर.....’’
माझं वाक्य अर्ध तोडत, ’’असू दे रे. तेवढ्याच चार जणांच्या तोंडी लागतात.’’ असं म्हणून आईने विषय संपवला.
फोटोग्राफ सौजन्य -वेदांत भुसारी
उदर भरण नोहे ….
आपले आयुष्य किती गमतीचे आहे पहा. आयुष्यभर राब राब राबायचे. पैसा कमवायचा. मुलाबाळासाठी साठवायचा. आपले आबाळ करायचे. अन एक दिवस अनपेक्षितपणे मरुन जायचे. याला काय आयुष्य म्हणायचे. मला तर हे मुळीच पटत नाही. माणसाने कसे खाऊन पिऊन मजेत रहावे. काय पटतय ना तुम्हाला. हो बरे झाले खाण्यावरुन आठवले. तर मित्रहो खरे तर खाणे हा माझा विक पाईँटच समजा ना. मला नाष्टा जेवण वेळेवरच व पुरेसे लागते. नाही तर रूद्रावतार धारण होतो. माझ्या प्रेमळ बायकोला हे माहीत असल्याने तिची नजर स्वयपाकावर व घड्याळाच्या काट्यावर सारखीच असते.
15 डिसेंबर. आंतरराष्ट्रीय जागतिक चहा दिन. मध्यंतरी एक जाहिरात पाहण्यात होती. त्यात म्हटले होते की बाईने कुंकवाला अन मर्दाने चहाला नाही कधी म्हणू नये. मी तर चहाचा पहिल्या पासून चाहता आहे. दिवसातून मला किमान दोन तीन वेळा तरी चहा लागतोच. एक परी जेवण मागे पुढे झाले तरी चालेल मात्र चहाची वेळ चुकता कामा नये. मला शुगर असल्याने डॉक्टर नी गोड खाणे सोडण्याचा सल्ला दिला. मी त्यांचा सल्ला काही अंशी मानला मात्र चहाच्या बाबतीत मानला नाही. काही लोक चहा पेक्षा काँफी, कोको, दूध पिणे चांगले असा सल्ला देतात. माझ्या मते चहा तो चहाच. त्याची सर अन्य कोणत्याही पेयाला येत नाही.
तीन मराठी मित्र एकत्र येऊन बूक माय हॉटेलच्या धर्तीवर महाराष्ट्रात फिरायला जाणार्‍यांसाठी छोट्यामोठ्या छानश्या घरगुती हॉटेलची व्यवस्था करून देण्याचा व्यवसाय सुरु करत आहेत.
मला त्यांनी अत्यंत घाईघाईत ईतकीच रूपरेषा सांगितली आहे.
पण त्यांना माझ्याकडून पटकन एखादे छानसे मराठी नाव हवे आहे.
आता माझ्याकडूनच का? तर आहेत काही गैरसमज..
पण मला दिवसभरात फार फार तर "विसावा" असेच एखादे हलकेफुलके पण जुनेपुराणे नाव सुचले.
प्लीज तुम्हाला कोणाला या प्रकारच्या उद्योगाला आणखी काही छानसे नावीन्यपुर्ण पण चटकन आवडणारे नाव सुचत असेल तर प्लीज प्लीज लवकरात लवकर सुचवा...
पंख पसरून उडणारी डुकरे
तू माझे काय झाले याची पर्वा केली नाहीस
आणि मी हि तुझी
कंटाळा आणि वेदनांशी सामना करीत आपण चाललो आहोत वेड्यावाकड्या मार्गावर
कधीतरी पावसाकढे बघत
कोणत्या नालायकाला दोष दयावा याचा विचार करीत
आणि बघत ती पंख पसरून उडणारी डुकरे
-उडता डुक्कर
(रूपांतरित / आधारित / प्रचोरीत)
बाहेर धुंवाधार पाऊस पडत असताना बटरमधे हलकेच शॅलो फ्राय केलेला साधा पाव जरी खाल्ला तरीदेखील मजा येते. मग अशा बहारदार वातावरणात तुम्हाला जर का व्हेज फिंगर,चीज के टुकडे खायला मिळाले तर काय मजा येईल ते बघायलाच नको. आणि वर कसूरी कबाब देखील 'उडवायला' मिळाले म्हंजे तर चक्क 'सोने पे सुहागा!'
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
