हॉटेल

ब्लाईंड डेट!
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
आजूबाजूला बहरात आलेले प्रेमी युगुलं काय करताहेत यावर तिने एक नजर टाकली...

आणि कोल्ड कॉफी ऑर्डर केली.

याने पाण्याचा घोट घेऊन बोलायला सुरुवात केली.

नाव-गाव-फळ-फुल

ती मन लावून सँडविच खाताखाता त्याचे बोलणे ऐकत होती.

"धनुष्यबाण की कमळ?" .. त्याने तिचा कल चाचपायला विचारले.

त्यावर तिने "हात" दाखवला....
वेटरला!

"आयपीएल बघतेस?" तो तिची आवड जाणून घ्यायच्या प्रयत्नात..

"इंडिया खेळत असेल तरच..." ती बाटलीत बुडबुडे सोडत उत्तरली.

त्याने डोक्यावर हात मारला

जव्हारला मी पहिल्यांदा ऑगस्ट मध्ये वयम् संस्थेचे काम समजून घ्यायला आलो. दिवस धावपळीचा होता. संध्याकाळी सर्व भेटी संपल्या की, दिपाली ताई मला या हॉटेल मध्ये घेऊन गेल्या. जव्हार गावाबाहेर (तो भाग आता चांगलाच डेव्हलप झाला आहे सध्या) असणाऱ्या मोर्चा अर्थात एका क्लॉक टॉवर – मनोऱ्या शेजारी असणाऱ्या या हॉटेल मध्ये घेऊन गेल्या. मी इथे असले की ‘इकडे नेहमीच चहा साठी येते,’ असं म्हणाल्या. त्याचं कारण लवकरच कळलं. ते म्हंजे इथला फक्कड चहा आणि इतर मिळणारे एकदम टेस्टी, घराची थेट आठवण करून देणारे नाश्त्याच्या पदार्थ!
1000098865.png (514 KB)

भेळेमध्ये चिरलेला पालक आणि सॅलड कसं लागेल? आमच्याकडे असे प्रश्न नुसते पडत नाहीत. भेळेचा साग्रसंगीत घाट घालून संशोधनाचा प्राथमिक प्रयोग लगेच अंमलात आणला जातो. मटकी भेळ, कॉर्न भेळ हे भेळेचे उपप्रकार म्हटले तरी खरी भेळ चुरमुऱ्याचीच. चुरमुरे थोडे फोडणीला टाकलेले असले की काम झालं, फक्त त्यात परतलेले तेलावरचे भाजके शेंगदाणे पाहिजेत. बारिक कापलेला कांदा, टोमॅटो, कैरी त्यावर फरसाण, चाट मसाल्यासह पुदिन्याची झणझणीत आणि चिंचगुळाची आंबटगोड चटणी टाकल्यावर चुरचुरणारे चुरमुरे कालवत होणारी भेळ… मग त्या भेळेचं पौष्टिकत्व वाढवण्याच्या हेतूने त्यात घातलेली काकडी, लाल मुळा, उकडलेला बटाटा ही मंडळी.

बृह्मुंबई म्हणजे जी स्थानके लोकल ने जोडली आहेत ती.
चर्चगेट ते विरार आणि CST to खोपोली, झालच तर नवी मुंबई आणि हार्बर त्याला जोडा ( मला स्टेशने माहीत नाहीत).
पुण्यासारख मुंबईत जगप्रसिद्ध अस काही नसतं पण प्रचंड लोकप्रिय आणि रात्री उशिरापर्यंत चालणार्या आणि रोजच्या रोज हजारो लोकांना चविष्ट अन्न पूर्वीणाऱ्या हजारो जागा आहेत..

त्यातल्या मला माहित असलेल्या स्टेशन किंवा एरिया प्रमाणे मी.लिहिते. ज्यांना अजून माहीत असतील त्यांनी भर टाकत जा.. .वाहता धागा आहे

चर्चगेट -
Uderground स्टेशन / सब वे मधील शेव पुरी ( नाव नाही आठवत)

इमॅन्युएल?"

"येस? इमॅन्युएल हियर. कोण बोलतंय?"

" मी रेवती बेवूर . रिमेंबर मी तुझं गेस्ट हाऊस बुक केलं होतं तिरुपतीमध्ये तीन दिवसापूर्वी चार नोव्हेंबरच्या रात्रीसाठी? एअरबीएनबी ॲप वरून?"

" अं.... येस येस.. रेवती मॅडम.. राईट."

" अरे मी तुला गेल्या तीन दिवसात तीस वेळा फोन केला असेल, यु डिडन्ट रिप्लाय."

" मी बाहेर गावी गेलो होतो मॅडम. सो व्हॉट कॅन आय डू फॉर यू माम? टेल मी."

" तू काही करायचं नाहीये. एअरबीएनबी वांट्स रिव्ह्यू. मला गेस्ट हाऊस कसं वाटलं त्याबद्दल फीडबॅक पाठवा असा त्यांचा इमेल आलाय."

अमेरिकेला पहिल्यांदा जिथे राहायचो त्याच्या बरोबर समोरच्या कॉर्नरला McDonalds होत. अगदी इतक्या जवळ असूनही कधी जायचा प्रसंग आला नाही. "तिकडे veg काहीच नाही मिळत" पासून "अत्यंत सुमार दर्जाचे meat वापरतात, आरोग्याला हानिकारकच म्हणा ना !" पर्यंत अनेक सबबी समोर आल्या आणि दर्शन टळले .

अगदी काही दिवसांपूर्वीच मुंबईला गेलो असताना तिथे एका नव्या रेस्टॉरंटमध्ये जाऊन पदार्थ चाखण्याचा आनंद घेता आला. यंदाच्या दिवाळीच्या निमित्ताने मुंबईतील त्याच माझ्या वेगळ्या अनुभवाविषयी...

छत्रपती शिवाजी महाराज टर्मिनसच्या 18 क्रमांकाच्या फलाटाच्या बाजूला Bogie-Wogie हे अनोखे रेस्टॉरंट ऑन व्हिल्स सुरू झालेले आहे. छत्रपती शिवाजी महाराज टर्मिनसवर सुरू झालेले हे मध्य रेल्वेवरील पहिलेच चाकांवरील रेस्टॉरंट आहे. हे रेस्टॉरंट चालवण्याचे कंत्राट Bogie-Wogie या रेस्टॉरंट चालकाला मिळाले आहे. हे रेस्टॉरंट लोकांच्या सेवेत 24x7 सुरू असते.

"आपली ऑर्डर काय आहे सर?"

"एक चहा."

"ओके सर. कसला चहा सर?"

"म्हणजे?"

"म्हणजे आसाम टी की दार्जिलिंग टी सर?"

"अं.... मेक इट आसाम."

"ओके सर. सर लिप्टन की ब्रुक बॉण्ड?"

"जेम्स बॉण्ड आहे काय?"

"नो सर. त्याचा भाऊच आहे. ब्रुक बॉण्ड."

बर बर.. आणि तो शेन बॉण्ड?

तो व्हॅगाबॉण्डचा नातू आहे सर.

"ओके ओके.. बर.. लिप्टन घे."

"चहा कोरा की दूधवाला सर?"

"ऑफकोर्स दूध घातलेला! हा हा!"

"ओके सर. सर दूध गायीचं की म्हशीचं सर?"

"अं? गायीचं चांगलं लागतं?"

"यूअर चॉईस सर."

"ओके. गायीचं."

“कोरोना जगातून हद्दपार” “ओल्ड नॅार्मल कडे वाटचाल शक्य”

भारतातल्या एका आळसावलेल्या सकाळी ही बातमी ईडियट बाॅक्स, थोबाडपुस्तक, टिवटिव, कायप्पा, ई-पत्रे या सर्वांमधून लोकांच्या कानावर आदळायला लागली आणि आळसावलेली माणसे खडबडून जागी झाली.

मग सगळीकडे पोस्टींचा, प्रश्नांचा एकच पाऊस पडला. ओल्ड नॅार्मल म्हणजे काय यावर चर्चा-चर्वणं सुरू झाली.जवळजवळ एक आठवडा झाला तरी ही मतांची धुमश्चक्री थांबेना. सगळीकडे गोंधळाचे वातावरण पसरले. ई-आर्मी बोलवायची वेळ येते की काय ही भीती वाटायला लागली.

कानाला खडा: भाग १ - मुंबईचे डांस बार

१९९६ मधली गोष्ट आहे. हिंदुस्तान सीबा गायगी कंपनीत निवड होऊन ट्रेनिंग साठी गोरेगावात (हे मुंबईचे एक उपनगर आहे) मुक्कामी होतो. ट्रेनिंग साठी संपूर्ण भारतातून निवडक ३० जण आले होते. त्यापैकी काही जण जरा ‘रसिक’ होते. त्यांना प्रत्यक्ष नाचणार्‍या ‘बार गर्ल’ असणारे डान्स बार बघायचे होते. ते म्हणायचे

“तू तो महाराष्ट्र का हैना, तेरेकु तो मालूमच होंगी सब बंबई?”