गझल

विज्ञानाचे शोध लागण्या आधी आसपासच्या गोष्टींचा मानवाने जमेल तसा तार्किक अर्थ लावून ते काय आहे आणि कसे चालत असेल याचा अंदाज आणि ठोकताळा घेतला आणि त्यावेळेस जे तर्काला पटेल आणि उपलब्ध माहितीवरून अधिक बरोबर वाटेल अशी उत्तरे तयार केली.
.
बरेचदा ही उत्तरे ज्यांना सुचली त्यांना ती कशी सुचली सांगता आले नसेल तेव्हा ती मला स्फुरली, किंवा मला स्वप्नात दिसली, किंवा सरळ मला देवाने सांगितली असे सांगणे सर्वात सोपे असेल म्हणून तसे सांगितले गेले. काही ग्रंथांमध्ये देखील ते लिहिले गेले. तेच मग सिद्धांत्त म्हणून सांगतिले जाऊ लागले शिकवले जाऊ लागले असे आपल्याला दिसते.
.

माझ्यासाठी तुझे ते गाणे असू दे
सांगायास काही गाऱ्हाणे असू दे

तुझ्यासारखे कैक वेडे इथे रे
मज सारखे काही शहाणे असू दे

नवे यमक काही सुचलेच नाही
जुळलेले शब्द जुने पुराणे असू दे

विरहाचे क्षण आहे मनी पण
आठवणीत चोरून पाहणे असू दे

खरे सुख आहे तुझे तुज पाशी
जरा दुःख गोजिरवाणे असू दे

जीवनास या अर्थ नसेल तरीही
जगायास थोडे बहाणे असू दे

इथे काय सारेच कविवर्य नाही
दोन चार श्रोते दिवाणे असू दे
- अमेय
7387674171

तोलले मोजले जवळच्यांनी
लांब मज ठेवले जवळच्यांनी

जोडलेल्या नवीन नात्यांना
साफ नाकारले जवळच्यांनी

संस्कृती आड स्वाभिमानाला
छान संभाळले जवळच्यांनी!

रोज माझ्या नव्या विचारांना
पार धुडकावले जवळच्यांनी

खोल माझ्या मनातले प्रश्न
सारखे टाळले जवळच्यांनी

पान माझ्या कठोर गझलेचे
फाडुनी टाकले जवळच्यांनी

काही दिवाळी अंकांसाठी माझेही लेखन मागवण्यात आले होते यंदा! (ऐकावे ते नवलच)

तर त्यापैकी 'महासागर' या अंकात छापून आलेला माझा 'गझलेतील गेल्या काही वर्षातील वळणे' या विषयावरचा लेख:

=====

स्पर्धकांनी बसू दिले नाही
निंदकांनी हसू दिले नाही

मज कधीही सुखी समाधानी
जीवनाने असू दिले नाही

या समाजात गाव संतांचे
माणसाने वसू दिले नाही

माणसाच्या मनात देवाला
धार्मिकांनी घुसू दिले नाही

भावनांनी मला तुझ्यावरती
एकदाही रुसू दिले नाही

दुखणे जखमेचे खूप होते पण
मी कधी ठसठसू दिले नाही

सज्जता देवदर्शनासाठी
का तयारी प्रदर्शनासाठी?

नेहमी रिक्त राहते ती रांग
असते जी आत्मदर्शनासाठी

प्रेम करतात जाणिवेसाठी
प्रेम नसते निदर्शनासाठी

देव पावेल का कधी त्यांना?
जे झगडतात दर्शनासाठी

चेहरा साधा चांगला आहे
का सजावट सुदर्शनासाठी?

मूल जेथे हसू शकत नाही
ते कुटुंब असू शकत नाही

पुण्य हे एक कर्मफळ आहे
पुण्य हेतू असू शकत नाही

कार्यशक्ती वेडेपणामधली
शाहण्याला दिसू शकत नाही

राहिला जर कृतीत रावण तर
राम हृदयी वसू शकत नाही

आसवांना तरी पुसा, कारण
आठवण तर पुसू शकत नाही

खूप ठरवून शेवटी कळलें
मी तुझ्यावर रुसू शकत नाही

उत्कटता शब्दांची संगत सोडत आहे बहुधा
नाते अपुल्या दोघांमधले बदलत आहे बहुधा

: mahesh more (स्वच्छंदी)

येणाऱ्या जाणाऱ्या रस्त्यावर घुटमळतो आहे
पाय तुझ्या गावाचा रस्ता शोधत आहे बहुधा

टप्प्यामध्ये आला तो तर कळेल त्याला विस्तव
तो माझ्या जगण्यास कोळसा समजत आहे बहुधा

एकेका शेराने उचकी वाढत आहे माझी
ती माझ्या गझलेचे पुस्तक वाचत आहे बहुधा

काल जिथे मी होतो पोहत तिथे आजही आहे
प्रवाहात मी उर्ध्व दिशेने पोहत आहे बहुधा

टिळा लावला पंगतीस अन् बोट सुगंधी झाले
कुणीतरी देहाचे चंदन झिजवत आहे बहुधा

14/14
काट्यांचे गजरे केले

हे वार फुलांनी अमुच्या पाठीत नेमके केले
टाळून फुले मग आम्ही काट्यांचे गजरे केले

तू पुन्हा भेटली अन् ह्या जखमेची खपली निघली
तू मीठ चोळले त्यावर... हे किती चांगले केले

दोघांस भेटले त्याची दोघांत वाटणी केली
ती सुखे घेउनी गेली, मी दुःख आपले केले

बाहुल्या नाचवत होता सत्तेच्या कळसुत्रीने
नियतीने क्षणात एका त्याचेच बाहुले केले

नशिबात दुःख आल्याने घुसमट झालेली त्याची
सांगून कुडीला मग मी आत्म्यास मोकळे केले

#स्वच्छंदी