रंगात रंग सारा बेरंग करून गेला
या जीवनाचा सारंग करून गेला
**
कुठून कसा आला हा कोरोना
समृध्द जीवनाला भणंग करून गेला
**
का नाही करीत धिक्कार चायनाचा
जगणाऱ्या श्वासाचा सुरुंग करून गेला
**
गर्दी म्हणू नका ही दर्दी च होती
बेछूट हासून हा तुरुंग करून गेला
**
जरा कुठे तो बाहेर आलो म्हणूनी
ताल लावला बांबूंनी मृदुंग करून गेला
**
प्रकाश साळवी
बदलापूर - ठाणे
२२ एप्रिल २०२०
यालाच सुख समजून मी सुगंधीत राहीलो
यालाच मुख समजून मी गोंजारीत राहीलो
**
का कळ्यांनो आज तुम्हाला भास झाला
यालाच श्वास समजूनी मी जिवंत राहीलो
**
सुरवंटाचे आयुष्य किती असते सांगा ना !
तरीही सुखाने पंखांना फिरवित राहिलो
**
जे बापजाद्यांनी केले तेच पुढे कित्ते गिरविले
आणि पुढच्या पिढीलाही गिरवित राहिलो
**
काय सुखाची परीभाषा कुणास ठाऊक
अखेर श्वासातही तेच ते शोधीत राहीलो
**
भेट तुझी माझी ती अद्भुत अशी जाहली
अन् पुढेही एकसारखे कसे भेटीत राहीलो
**
उगवतो नभी तो मित्र आणि मावळतो ही
हुमान..कोडे आहे का ?
- महेश मोरे (स्वच्छंदी)
सामान्याला सहजासहजी सुटण्याजोगे आहे का ?
जीवन म्हणजे चकवा, गुंता, हुमान..कोडे आहे का ?
ऐन तिशीतच देह येथला किती लागला वाकाया
जगण्यावर इच्छांचे सांगा इतके ओझे आहे का ?
नजर पेरण्याच्या आधी बस् हवे मला हे बघायला
तिच्या पापण्यांइतके ती'चे मनही ओले आहे का ?
फक्त एकदा फसले होते तिला दिलेल्या शब्दाने
पुन्हापुन्हा हे फसायला मन साधेभोळे आहे का ?
दोन चुंबने दिली मला अन् विचारते की, "भरले का ?"
भरायला सांगा माझे मन म्हणजे पोते आहे का ?
बोलली नाहीस तू............!
- महेश मोरे (स्वच्छंदी)
घालुनी डोळ्यात डोळे अंतरी भिडलीस तू
पण हवे होते मला ते बोलली नाहीस तू
वय गुलाबाचे म्हणू की मी तुझी जादू म्हणू
ऐन चाळीशीतसुद्धा वाटते बावीस तू
मोगऱ्याची वेल जेव्हा लोंबताना पाहतो
पाकळ्यांआडून पडते नेमकी दृष्टीस तू
सर्वकाही द्यायचा देतेस मजला शब्द पण
ऐनवेळेला किती करतेस घासाघीस तू
हक्क नाही एवढाही आज माझ्यावर तुझा
शेर विरहाचा कसा मग लावते छातीस तू
नाव माझे टाळले तेव्हाच कळले हे मला
आजही पाहून मज होतेस कासावीस तू
चार जखमा काळजावर गोंदल्या
- महेश मोरे (स्वच्छंदी)
चार......ओठांवर खुबीने पेरल्या
चार जखमा काळजावर गोंदल्या
बोलले नाही कुणी दोघांतले
पापण्या.. पण आसवांनी बोलल्या
वेळ आली एवढी काट्यावरी
पाकळ्यासुद्धा छळाया लागल्या
मी तुझ्या चौकात जेव्हा थांबलो
चालणाऱ्या चार वाटा थांबल्या
वादळाला त्रास होतो ना ? म्हणुन
मीच उघड्या दोन खिडक्या ठेवल्या
बाप लेकींना जसा सांभाळतो
मी तशा सल-वेदना सांभाळल्या
शेवटी आला तुझा आवाज अन्
मिट्ट काळोखात पणत्या पेटल्या
लोग जालीम है हर इक बात का ताना देंगे।
आज१० ऑक्टोबरला प्रख्यात गझल गायक जगजीत सिंग यांची पुण्यतिथी. कविता आणि संगीत या विषयातील रसिक, आणि विशेषतः गझल कानसेन यांना जगजीतसिंग यांची नव्याने ओळख करून देण्याची आवश्यकता नाही. सिर्फ नाम ही काफ़ी है।
उम्र जलवोमे बसर हो.
प्रख्यात गजल गायक स्व. जगजीतसिंग यांची १० आँक्टोबर रोजी पुण्यतिथी असल्याने त्यांना श्रद्धांजली वाहण्यासाठी हा छोटासा लेख.
___________
शब्द गुंफले ओळींमध्ये, अर्थ तयांचे कैक हजार
रदिफ़ काफिया गणिते जुळता, एक शायरी झाली तयार
तर स्पर्धा आहे गझल लिहिण्याची.
अत्यंत सोप्पे नियम खालीलप्रमाणे:
चातकरूपी रसिक मने, गझलांचा पाऊस पाडा हो!
हृदयसागरी मंथन करुनी अमृत शब्दी जोडा हो!
आज त्याची पावले उंबऱ्याला लागली
- महेश मोरे (स्वच्छंदी)
आस ज्याची नेमकी जीवनाला लागली
आज त्याची पावले उंबऱ्याला लागली
बाण नव्हता एकही काळजाला लागला
पण शिकाऱ्याची नजर पाखराला लागली
एकदाही भेटली, बोलली नाहीच पण
वाट बघण्याची सवय अंगणाला लागली
पावसाशी काल तर बाप होता भांडला
आज त्याची एक झळ वावराला लागली
'प्रेम'..असताना तसा रोग होता चांगला
त्यात झुरण्याची चटक माणसाला लागली
ती मजेने बोलली, "मी तुझी आहे कुठे ?"
हाय त्याची मग तिच्या काळजाला लागली
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.