चित्रपट

चित्रपट आणि चिवचिव!

Submitted by राफा on 24 January, 2015 - 02:11

तर, प्रसंग नेहमीचाच.. कारण ‘पात्रं’ तीच!

जवळचे चित्रपटगृह... ब-यापैकी चांगला चित्रपट... मी..

आणि आजूबाजूला निवांत बोलणारी लोकं!

लक्षात घ्या, सामान्य प्रेक्षक म्हणून (इथे काही मित्र ‘अतिसामान्य!’ असे 'धुमधडाका'तल्या अशोक सराफ सारखे ओरडतील! सच्चे मित्र हे असेच असतात) मला चित्रपट (व पॉपकॉर्न, सामोसे इत्यादी) चा आस्वाद घ्यायला आवडते/आवडले असते. मी काय तिथे पोलीसगिरी करायला जात नाही की संस्कृतीरक्षणही. पण दोन चार वेळा दुर्लक्ष केल्यावरही दोन रांगापर्यंत ऐकू जाईल एव्हढ्या मोठ्या आवाजात कुणी बोलत असेल तर कवटी सरकतेच.

विषय: 

'पिफ-२०१५' मधले चित्रपट

Submitted by साजिरा on 19 January, 2015 - 02:31

नुकत्याच पार पडलेल्या पुणे आंतरराष्ट्रीय चित्रपट महोत्सवात बघितलेल्या सिनेम्यांबद्दल माहिती, परीक्षणे, प्रतिसाद, मते इ. बद्दल कृपया इथं लिहा.

विषय: 

चित्रपटातील मला खटकलेली आक्षेपार्ह द्रुष्ये.

Submitted by ऋन्मेऽऽष on 15 January, 2015 - 13:06

आज माझ्या या धाग्यावर,
http://www.maayboli.com/node/52037?page=9

बेफिकीर यांचा हा प्रतिसाद वाचण्यात आला,
<<<
आज चुकून कुछ कुछ होता है चित्रपटातील एक सुरुवातीचा प्रसंग बघितला गेला. त्यात प्राचार्य अनुपम खेर स्वतःही अपरिपक्वपणे वागत होता आणि विद्यार्थी शाहरुख त्याच्या खांद्यावर हात ठेवून वगैरे त्याला पट्टी पढवत होता. ह्या दृष्यात शाहरुखचा दोष काहीच नाही. हा कथा, पटकथा आणि दिग्दर्शनाचा विषय आहे. पण एकुणात ते दृष्य पटले नाही. एखाद्या (सुपरस्टार म्हणवणार्‍या) अभिनेत्याने येथे हरकत घ्यायला हवी होती असे वाटले.
>>>

आणि, हा धागा सुचला.

सुरुवात मीच करतो,

विषय: 

अग्ली..? पण कोण ? - चित्रपट

Submitted by ऋग्वेद on 27 December, 2014 - 07:37

अग्ली म्हणजे विकृत, ओंगाळवाणा. हा चित्रपट मानवी वृत्तीच्या अत्यंत खालच्या थराचे वास्तव दाखवुन देतो. माणुस स्वार्थासाठी कोणत्याही थरावर जायला तयार होतो. इतका की आपल्याच पोटाच्या गोळ्याला देखील कचर्यात फेकुन द्यायला तयार होतो. मनाच्या तनाच्या सुखाकरीता कशाचाही बळी घेण्याची लालसा जागृत होते. बस मी माझे माझ्याकरीता. अजुन काहीच नाही. प्रत्येक मनुष्याच्या मनाच्या एका काळ्या कोपर्‍यात लालसा स्वार्थ नावाचा दैत्य लपुन बसलेला असतो. संधी मिळताच आपल्यावर तो हावी होउन मनुष्याकडुन नको ते कृत्य करुन घेतो. आणि त्यात जर पैसा असेल तर मग बघायलाच नको. तो दैत्य आपल्या छाताड्यावर नंगानाच करतो.

विषय: 

अंगूरी विनोद-बहाद्दूर - देवेन वर्मा

Submitted by महेश on 10 December, 2014 - 04:20

Deven_Verma.jpg

देवेन वर्मा यांच्या निधनाने अभिनयाच्या वेलीवरचे एक टपोरे द्राक्ष (अंगूर) गळून पडले.

कधीही स्टारडमचे वलय नसलेल्या आणि अतिशय निवडून अभिजात विनोदी भुमिका केलेल्या देवेन यांना सलाम.

लोकमत मधे त्यांच्यावर आलेल्या लेखातला खालील परिच्छेद वाचला आणि या कलाकाराबद्दल आधीच मनात असलेला आदर आणखीनच दुणावला.

विषय: 

हैदर : टू से ऑर नॉट .....

Submitted by झंप्या दामले on 23 November, 2014 - 14:36

उशीराच लिहितोय 'हैदर'वर ... पण चांगल्या चित्रपटाबद्दल सगळ्यांना सांगायला काळवेळ काही असू नये , नाही का ?

(वि. सू. : Spoiler वाटू शकेल असा मजकूर यात आहे हे लक्षात ठेवून वाचावे. मागाहून तक्रार चालणार नाही Happy Happy )

शब्दखुणा: 

चित्रपटातील अजरामर संवाद !!

Submitted by ऋन्मेऽऽष on 22 November, 2014 - 06:07

बडे बडे देशो मे ऐसी छोटी छोटी बाते होती रेहती है सेनोरीटा..

राहुल!.. नाम तो सुना ही होगा?

विजय दिनानाथ चौहान, पुरा नाम!.., हाईंग्

डॉन को पकडना मुश्कील हि नही,.. नामुमकीन है!..

तुझी माझी यारी .. त् भोकात गेली दुनियादारी !

येऊ द्या .....
आठवतील तसे Happy

विषय: 

माननीय ख्रिस्तोफर नोलन यांस,

Submitted by अश्विनीमामी on 9 November, 2014 - 20:13

हत्या: द मर्डर

Submitted by मंदार on 1 November, 2014 - 12:40

थ्री इडीयटस मधे वीरु सहस्रबुद्धे एके ठिकाणी म्हणतो, की चंद्रावर गेलेल्या पहील्या माणसाचं नाव सर्व जगाला माहीतीय, पण त्याच्या मागोमाग गेलेल्या दुसर्‍या माणसाचं नाव मात्र कोणालाच माहीत नाही. तसाच काहीसा प्रकार 'हत्या: द मर्डर' या चित्रपटाबाबत घडलेला आहे. निर्मीतीस ११ वर्षे लागलेला 'मुघल-ए-आझम' सगळ्यांना माहीत आहे, पण १९९२ ते २००३ अशी तब्बल ११ वर्षे अविरत कष्ट करुन बनलेली उत्तुंग कलाकृती म्हणजेच 'हत्या: द मर्डर' मात्र फारशा लोकांना माहीत नाही. या भव्य चित्रपटाची ओळख व्हावी म्हणून हा रिव्हूप्रपंच!

विषय: 

चित्रपट ओळख - लाइव्ह्ज ऑफ अदर्स

Submitted by बिपिन कार्यकर्ते on 22 July, 2014 - 09:55

लहानपणी शाळेत असताना संस्कृतमधे, 'स्त्रियश्चरित्रं, पुरुषस्य भाग्यम् | देवो न जानाति, कुतो मनुष्यः||' असे एक सुभाषित आम्हाला शिकवले गेले होते. त्याचा अर्थ अगदी सहज समजेल असा आहे. पण तेव्हा त्या वयात त्यावर फारसा विचार केला नव्हता. ५० मार्कापैकी सुभाषितं आणि त्यांची भाषांतरं फारतर ४-५ मार्कांपुरती असतील. तेवढाच उपयोग. पण हे सुभाषित कायम आठवायचं. अगदी कधीही. पुढे पुढे मोठं होत असताना मला नेहमी आजूबाजूला काय चाललंय, कोण कसं वागतंय, कसं बोलतंय अशा गोष्टी निरीक्षण करायची सवयच लागली. त्यावरून एक गोष्ट पटली...

विषय: 

Pages

Subscribe to RSS - चित्रपट