कॉलेज

आज कालची तरुण Attraction लाच प्रेम समजत आहेत, त्यांना खरे प्रेम समजावे म्हणुच हा धागा पेश करत आहे.

बंध मैत्रीचे..

मैत्रीच्या ऊक्त्या असतात महान,
अनूभवाची शिदोरी मात्र होती लहान..

तो एक दिवस आला खास,
मिळेल मित्र मैत्रीणी दिलखुलास..

आपला मित्र परिवार आहे कुटुंब समान,
वेळ प्रसंगी कोणी नाही पण मित्रच देतील आधार..

अशीच राहो मैत्री आपली,
एकमेकांना जपणारी...

घेऊ आज वचन सारे,
या बंधातून नाही जाऊ देणार वारे..

मैत्री कॉलेज Canteen मधील
गरमागरम चहाप्रमाणे वाफळणारी असावी..
मैत्री पावसाळ्यात Treking ला गेल्यावर
धबधब्याच्या खाली भिजणारी असावी
मैत्री पावसात ओलीचिंब होणारी असावी..
कधी ती distilled वॉटर सारखी नितळ असावी..
तर कधी ती seawege वॉटर सारखी गढूळ असावी..
मैत्री म्हणजे chemistry लॅब मधील प्रत्येक reaction असावी..
तर मैत्री कधी micro lab च्या autoclave सारखी शिट्टी मारत बसावी..
मैत्री zoology च्या starfish सारखी सुंदर असावी..
मैत्री botany च्या Root सारखी खोलवर रूजावी..

स्टेशन उतरल्यावर अचानक एक पावसाची सर आली नि श्लोक चिंब भिजुन गेला. तो धावत पळत जाऊन स्टेशन च्या बाहेरील एका टपरीवजा हॉटेल च्या आडोशाला जाऊन उभा राहिला.
,"झटक्या भाई ,एक फक्कड चाय आणि 1 क्लोमिक्स"
झटक्याने चमकुन वर पाहिले,

तो आणि ती...

काही दिवसांनी श्रेया बरी झाली.... ती आता कॉलेज ला जायला लागली... रोज ती सार्थक ला पिक करायची व घरी एकत्र जायची.... ते आता तर जास्त वेळ एकत्र असायचे...
"सार्थ्या चल बाय....., उद्या लवकर आवर यार.... रोज तुझ्यामुळे फर्स्ट lecture चुकत..." श्रेया त्याला ड्रॉप करताना बोलली...
"हे काय.... लगेच चाललीस तू?... यार थांब ना थोडा वेळ... घरी जाऊन काय करणार आहेस...", सार्थक तिला थांबवत बोलला...
"इथं थांबून तरी काय करणार आहे", श्रेया बोलली
"ठीक आहे... जा...", सार्थक चिडून च बोलला...

त्या दिवसानंतर सार्थक आणि श्रेयामधील मैत्री खूपच खुलत होती... ते नेहमी एकमेकांसोबत असत.... ते एकमेकांचे खूपच जवळचे मित्र बनले होते.... एकमेकांशी न बोलता त्यांना करमायचे नाही.... त्यांना प्रत्येक गोष्ट एकमेकांना सांगायची असायची... सोबत त्यांची भांडण देखील सुरूच असायची...भांडणाशिवाय मैत्री ती कसली???

तीचा तो राग पाहून सार्थक अवाक झाला.... व श्रेया च्या पाठीपाठी गेला.... श्रेया त्याच जिन्यावर जाऊन बसली जिथे अगोदर सार्थक बसला होता.... श्रेया बाहेरूंन कितीही strong असल्याचं भासवत असली तरीही ती खूपच हळवी होती... तिचा राग अजूनही कमी झाला नव्हता....

"मला आता कळालं कि वेदांत असं का म्हणाला होता कि , हिच्यापासून जपून रहा...खूप danger आहेस तू. ..", सार्थक खाली मान घालत बोलला...

"गप्प रे सार्थ्या....", असं म्हणून ती थोडीशी हसली... सार्थक ने नीट पाहिल्यावर त्याला कळालं कि ती रडत होती...

त्यानंतर देखील पूर्ण ग्रुप च चिडवणं चालूच होत ... सार्थक आणि स्वाती दिसतील तिथं सगळी त्यांना चिडवायची...बघता बघता हि गोष्ट पूर्ण कॉलेजमध्ये झाली ... सगळ्यांना त्यांच्यामध्ये काहीतरी आहे असं वाटू लागलं.... पण श्रेया व तिचा ग्रुप फक्त गंमत म्हणून त्यांना चिडवायचा... त्यांना ह्या गोष्टीची कल्पनादेखील नव्हती...

"अगं श्रेया... सार्थक आणि स्वाती मध्ये खरच काही आहे का ग ?", श्रेयाच्या एका मैत्रिणीने तिला विचारलं.

"कश्याबद्दल ग ??", श्रेयाने माहित नसल्यासारखे करून तीला विचारले....

"गप हा श्रेया ... तू त्या दोघांचीही मैत्रीण आहेस.. उगाच नाटक नको करू ", तिची मैत्रीण बोलली...

श्रेया च्या मनमोकळ्या स्वभावामुळे वेदांत आणि त्याच्या नवीन झालेल्या मित्रांमध्ये लगेच मैत्री झाली..  जसजसे दिवस जात होते, त्यांचा खूप छान ग्रुप बनत होता... सोबतच श्रेया आणि सार्थक चीही मैत्री फुलत होती... 
श्रेयाला वाटला होता तसा सार्थक अजिबात नव्हता... तो खूप समंजस, आणि साधा भोळा होता... दिसायला जरी जेमतेम असला तरी त्याच्या मध्ये एक charm होता...  पण श्रेया चा स्वभाव आणि सार्थक चा स्वभाव ह्यांच्यामध्ये जमीन असमान चा फरक होता...त्यामुळे त्यांच्याकध्ये तसे वारंवार खटके ही उडायचे... पण तेही हे सगळं enjoy करायचेत..