चहा

एक चहा वाफाळलेला
लघुकथा
.........................................
"आज चहा दिवस आहे, फेसबुकवर post होती कुणाचीतरी"
"What rubbish!"
"अरे खरं सांगतेय "
"प्रश्न तुझ्या सांगण्याचा नाही "
"मग? तुला नेहमीच माझ्या सांगण्यावर शंका असते, किंवा सरळ दुर्लक्ष करतोस. तेच कोणा मित्राने सांगितलं तर तासभर त्याविषयावर बोलत राहशील. मी सांगितलं तर त्या ध्वनीलहरी सोयीस्करपणे कानाच्या बाहेरून परततील "
"अगं तसं नाही काही, एक मिनिट, तुला खरंच असं वाटतं?"
"वाटायला कशाला हवंय, सत्य आहे ते, #fact, you know "
"बरं ते सोड,चहाचं काय म्हणत होतीस?"

आज ताम्हिणी घाटातून कोकणात जाऊन आलो. रस्त्याला कुठेही फक्कड किंवा झटका चहा मिळाला नाही. वरंधा घाट मार्गे गेलो असतो तर भजी आणि वाफाळलेला तरतरी येणारा चहा मिळाला असता. तिथेही एक दोन ठिकाणचा चहा चांगला नसतो.
रस्त्याला चहाचे ठिकाण माहिती असेल तरच बरे. नाहीतर चहाच्या पत्तीचे उकळलेले पाणी प्यावे लागते. इथे वेगवेगळ्या रस्त्याला प्रसिद्ध असणा-या चहाच्या ठिकाणांबद्दल हितगूज करूयात.

"आपली ऑर्डर काय आहे सर?"

"एक चहा."

"ओके सर. कसला चहा सर?"

"म्हणजे?"

"म्हणजे आसाम टी की दार्जिलिंग टी सर?"

"अं.... मेक इट आसाम."

"ओके सर. सर लिप्टन की ब्रुक बॉण्ड?"

"जेम्स बॉण्ड आहे काय?"

"नो सर. त्याचा भाऊच आहे. ब्रुक बॉण्ड."

बर बर.. आणि तो शेन बॉण्ड?

तो व्हॅगाबॉण्डचा नातू आहे सर.

"ओके ओके.. बर.. लिप्टन घे."

"चहा कोरा की दूधवाला सर?"

"ऑफकोर्स दूध घातलेला! हा हा!"

"ओके सर. सर दूध गायीचं की म्हशीचं सर?"

"अं? गायीचं चांगलं लागतं?"

"यूअर चॉईस सर."

"ओके. गायीचं."

चामुंडराय ह्यांचा "तुम्ही चहा / कॉफी कशी पिता" हा धागा आणि त्यावरील प्रतिसाद वाचले आणि माझा हा लेख आठवला. मायबोलीकरांसाठी पेश करीत आहे. मायबोलीवरचा माझा पहिलाच लेख आहे, तेव्हा मंडळी सांभाळून घ्या.
______________________________________________________________________________________________________________________________

एक नाते
Dear Friends
सगळे जन कॉलेज कॅन्टीन ला बसलेले असतात तेवढ्यात ओर्डर येते किती चहा? कुणाला माहित असत की आज बळी का बकरा कोण बनणार आहे ते, तेवढ्यात जो बळी का बकरा बनणार असतो तो सांगतो "आम्ही सगळे ऐवढे आहोत तर एवढया चहा लागतील "मग कुठ चहा येतो...
चहा घेऊन झाल्यावर सगळे तिथुन निघुन जातात तेवढयात चहावाला पैसे?
सगळे ओर्डर घेणार्याकड बघुन हसतात आणि निघुन जातात.......
अस कुणीतरी रोजच ठरलेलच असायच बकरा बनवण्यासाठी.पण आता सोबत ते चहा बिस्कीट तर आहे पण ते मित्र नाही ज्यांच्यासोबत खरी चहा पिण्याची काही वेगळीच मज्जा असायची.......

चहा पिणे अन पाजणे हे काही आपल्याकडे पुर्वी नव्हते. पुर्वी चहा नव्हताच. लोक गुळपाणी देवून स्वागत करायचे. नंतर कधीतरी बोस्टन टी पार्टी झाली. अमेरीका स्वातंत्र्य झाली. ब्रिटीश भारतात आले. चीन मधल्या चहाला शह देण्यासाठी त्यांनी चहाची भारतात लागवड केली अन त्यानंतर चहा भारतात उत्पादीत होत गेला. चीन नंतर भारत चहा उत्पादनात दोन क्रमांकावर गेला. दुसर्‍या महायुद्धाच्या काळात रेल्वेस्थानकांवर चहा विकला जावू लागला. चहाची विक्री जाहीरात करून केली गेली. चहा पिणे कसे चांगले हे जाहिरात करून सांगितले जायचे. नंतर लोक चहाचे चाहते झाले.

चारचा चहा touch screen असतो!
कपाच्या कानाला गुदगुल्या केल्या कि
आतल्याआत मस्तसे हसतो,
How's the day? म्हणून
मिश्कीलपणे विचारतो!

चारचा चहा screen saver असतो!
शरीराचा tab refresh करतो
मनाचे software update करतो,
What's on your mind? म्हणून
खोडीलपणे विचारतो!

चारचा चहा google map असतो !
मनाचा cursor global होतो
पण हातातला mouse local च राहतो
...... ............. ............ .......
............ हळूहळू चारचा चहा धूसर होतो
अरबी समुद्रापार दिसेनासा होतो......... !

- शिवकन्या शशी

शनिवारची संध्याकाळ, सात-साडेसातचा सुमार, नेहमीपेक्षा बरीच रिकामी ट्रेन. हा थंडीचा प्रताप म्हणून ट्रेन रिकामी, की ट्रेन रिकामी असल्याने वारा अंगाला येऊन जास्तच झोंबत होता माहीत नाही. पण खिडक्या बंद करूनही सुरसुरत आत शिरत होता. किंबहुना बारीकश्या फटीतून तीरासारखा अंगावर झेपावत होता. कसलाही आवाज न करता. जे चार चौदा सहप्रवासी होते त्यांची वार्‍याचा विरुद्ध दिशेला बसायला मारामारी चालू होती. कसलेही भांडण न करता. निदान उबेसाठी म्हणून कोणाच्या तरी सोबतीची गरज यावेळी भासते तसे माझ्याबरोबर कोणी नव्हते.

काल आमच्या ऑफिसच्या चायवाल्याने गोंधळ घातला. घाबरला बावरला, डोळ्यात पाणीही आले बिचार्‍याच्या. २२-२४ वर्षांचा मुलगा म्हणजे अगदीच काही लहान नाही, आपला तर खास फंटर ! कधी आपण जागेवर नसलो तरी आठवणीने चहा ठेवतो.. बघावे तर तसे हे एकच कारण, खास असण्याचे. पण ज्या आपुलकीने चहा पाजतो त्याने स्वताला खास झाल्यासारखे वाटते. म्हटलं तर कुठलीही देवाणघेवाण हा एक धंदाच, पण त्यात थोडा भावनांचा ओलावा आला की त्याचे आपलेच एक नाते बनते. काल कदाचित त्याच नात्याने त्याला तारले.