दिवाळी त्यांचीही.,.
दिवाळी अगदी तोंडावर येऊन ठेपली, सगळीकडे एकच उत्साह संचारलेला- दिवे, पणत्या, रोषणाईचे सामान, भरजरी, रंगीबिरंगी कपडे, नानाविविध मिठाया ह्यांनी सजेलेली दुकाने आणि त्यात करंजीत सारण दाबून भरावे तशी खचाखच भरलेली माणसे!
त्या उत्साही वातावरणातही दिवसेंदिवर हिची बेचैनी, हृदयातील धडधड वाढत चाललेली.
आज तर कळस झाला होता, पोटातला गोळा इतका मोठा झालेला, डोकं तर फुटतंय की काय असंच वाटायला लागलेलं.
कारणही तसचं होतं,
आज पगाराचा आणि (अर्थात) बोनसचा दिवस..
मात्र तिच्या नाही तर तिच्या घरातल्या सर्व मदतनिसांच्या…!
***
दशकानुदशकं मायबोलीवरील गणेशोत्सव
गवसलेले काही स्पर्धा \उपक्रम अभिनव.
कथासाखळी, स्वरचित आरत्या फुलविती प्रतिभा,
मुलाखती, चित्रचारोळ्या वाढविती शोभा.
फोटोंना नाव, कवितेवरून चित्र, एकपानी कथा आवडती सकळां,
हास्य चित्र, आमंत्रण लेखन यांतून खुलती नाना कळां.
ठो - उपमा, अतरंगी जाहिराती, ‘उंदीरमामा टोपी हरवली’ हे विषय आगळे,
माझी युक्ती, कथापूर्ति, बकेट लिस्ट अन् हस्तलेखनाने रमती सगळे.
अप्रसिद्ध गणपती मंदिरे, लॉकडाऊनचे अनुभव अनिवार्य,
लेकरांसाठी खास उपक्रम, पाककृतींचे फोटो नसती अपरिहार्य.
स्थळ : बँक, अमेरिका
काउंटरवरच्या बाईने हसून हिंदीत त्याच गाव विचारलं, स्वतःच सागितलं.
साहजिकच त्यालाही जरा आपलेपणा वाटला.
म्हणूनच चेक देताना तो अवघडत बोलून गेला, “आकडा तसा छोटा आहे पण बऱ्याच अवधीने पगाराचा चेक मिळालाय.”
मंदसं हसली आणि तिने विस्मयचकित नजरेने त्याच्याकडे पाहिलं.
“आकडा असू दे, पण पगाराचा चेक मिळालाय,नोकरी आहे ते जास्त महत्वाचं. गुडलक!”
तिच्या धीराच्या शब्दांनी सुखावलेला तो ही “गुडलक” म्हणत वळला.
ज्यासाठी सगळा अट्टाहास केला होता तो 'पुनर्मिलनाचा' क्षण समीप येऊन ठाकला.... कर्तव्यपूर्तीचे समाधान, पराक्रमाची विजयगाथा, सत्धर्माचं राज्य सारं काही मिळालं.
सर्वत्र विजयोत्सव जल्लोशात साजरा होत होता. दोघांच्या जयजयकाराने आसमंत दुमदुमत होता...... हो, तिच्याही जयजयकाराने.....नुकतीच तिने 'सत्वपरीक्षा' यशस्वीरित्या पार पाडली होती ना !
त्या परीक्षेने तिला देवी बनवून मखरात सजवले. तोच आदर्श मानून तिच्या कित्येक लेकी, सुनांनाही निमुटपणे तीच वाट चालावी लागली....पुढची कित्येक वर्षे......
तो धिम्या गतीने पावले उचलत तिच्या समोर ठाकला....
मात्र
ढोलताशाच्या कार्यक्रमावरून मंडळी घरी परतताना:
त्या नादातच ती पुटपुटली, “मलाही जावसं वाटतं, पण नाही जमणार..”
लेकाच्या तीक्ष्ण कानांनी ते ऐकलेच,”पुढच्या वर्षी तू पण ये. जमेल तुला. तुझ्यापेक्षा म्हातारी लोकही येतात..”
विचारशृंखला तुटली आणि विस्मयाचकित नजरेने तिने त्याच्याकडे बघितले,
“म्हातारी..?? माझ्यापेक्षा??”
चाणाक्षपणे नवरा पुटपुटला,” अरे, असं नाही बोलू.”
“अगं म्हणजे people older than you.. तुमच्यापेक्षा वयाने मोठे लोकंही येतात..” तत्काळ दुसऱ्याने बाबाची टिप ऐकून सुधारणा केली.
मुझे वाट्या नही था, कि तुम ऐसा वागोगे, प्लम्बर भैया. तुमको परवा आने को सांग्या था और तुम आज उगवे हो. मेरी बायको म्हणती है कि पक्या को काम दो, पक्या मराठी माणूस है. लेकिन पक्या अव्वा के सव्वा पैसे घेता है. म्हणून हमने तुमको काम दिया. परंतु तुम तो आळशी निकले. वो बेसिन का नळ बिघड गया है. उद्या मेरा सासरा आनेवाला है. वो म्हातारा पान खाके बेसिन मे थुंकता है. अगर पाणी नही होंगा तो उसकी थुंकी वाळ जायेगी. अब तुम लवकर नळ दुरुस्त करो, सूर्य मावळणे के अगोदर. कारण लाईट गई है. अंधार पड गया तो तुमको दिसेगा नही.
शशक १ – निवड – प्राचीन
ती सकाळपासून अस्वस्थ होती.
कोण तो गावचा पाहुणा, त्यानं तिला झिडकारलं होतं...
कडवट मनानं तिनं स्वतःला न्याहाळलं. “नसेन मी उजळ, पण म्ह्णून असं रंगावरून हिणवायचं की काय !
स्नेहमय साथ मिळाली, तर मीही उजळपणे मिरवू शकतेच की..” तिच्या मनाची ग्वाही.
नकळत ‘त्याचा’ हेवा वाटला.
“कसा बरं हा आबालवृद्धांचा लाडका! आहे खरा मनमिळाऊ, त्यामुळे उन्हांपावसांत त्याची सोबत हवीशी..
आपण मात्र उच्चभ्रू वातावरणात जास्त रमतो, रमवतो. पण आपले फार नखरे नाहीत, एखादा जायफळी वळसा पुरेसा. त्याला मात्र मसाल्यांचा सोस..”.
मायलेक भाग १
पुढे ...
मायलेक भाग २
आणि तिने विस्मयचकित नजरेने त्याच्याकडे पाहिले..
“थांब गणू… मला वाटलं नव्हतं, तू कधी असा वागशील.
अरे राजा, हे तुंदील तनु, गोजिरवाणे गोड रूपडे हीच तर तुझी खरी ओळख आहे. दहा दिवसांसाठी जातोस आणि नको ती खुळं घेऊन येतोस.. ”
“माते, चिंता नसावी! ते तर उगाच #trending म्हणून सांगायला. मला माझ्या दिसण्याची काळजी नाही पण खरा मुद्दा फक्त तुला म्हणून सांगतो. काम कर इकडे.”
जरी सगळीकडे दिवाळीची धांदल सुरू होती तरी ती शांतपणे त्या पुस्तकांच्या ढिगाऱ्यात बसून नोट्स वाचत होती.
दोन वर्षांपासून घरच्यांना आणि तिलाही ह्याची आता सवय झाली होती दिवाळीची सुट्टी आणि PL एकदम असण्याची.
त्याने चिडून धाडकन लॅपटॉप बंद केला आणि तिने विस्मयचकीत नजरेने त्याच्याकडे बघितले
“हे माबो गणेशोत्सवाचे संयोजक जरा अतीच करतात, नाही?” तिच्याकडे बघत तो वैतागाने म्हणाला . “इन मिन १०० शब्दांची कथा , त्यातले पाचापेक्षा जास्त शब्द तर त्यांनीच खाल्लेत. कसे पुरतील मला एवढेसे शब्द माझी सगळी गोष्ट सांगायला?”
“मला वाटले नव्हते, तू कधी असा वागशील. स्पेशली तुझ्यासाठीच आहे असं वाटावा असा सुद्धा एक उपक्रम ठेवलाय ना त्यांनी ? ”
