त्या दिवशी माझी फर्स्ट शिफ्ट होती म्हणून काहीसा वैतागून मी सकाळी ७ वाजता हॉस्पिटल ला पोहोचलो. गोव्यातले हे माझे तिसरे वर्ष होते.एम.बी.बी.एस. पूर्ण करून मी गोव्यातल्या एका खाजगी हॉस्पिटल मध्ये इंटर्न म्हणून लागलो पुढे त्यांनी मला पर्मनंट केले. पगार चांगला होता आणि गोवा हे तरुण मुलांसाठी स्वर्गच आहे. एकंदरीत माझी लाईफ मस्त मजेत चालली होती. अर्थात त्या दिवशी सगळं बदलणार होतं. सकाळी बाटोमॅट्री पंचिंग केल्यानंतर मी तसाच कँटीन मध्ये शिरलो. सोमवारची फर्स्ट शिफ्ट दिल्यामुळं मी जाम वैतागलो होतो.
"तसं मी आधीच क्लिअर केलं होतं तुला, तरीही तुला का अशी भीती वाटतेय? मला तुझ्या past बद्दल काहीही हरकत नव्हती तेव्हा सुद्धा, आणि आजही नाहीये.. रावी मी तुला तुझा present मागितला होता, आणि future आपलं सोबतच राहिलं असतं याची खात्री होती..
"मग का घेतलेला तू तो gap?"
"कारण तू लहान होतीस, तुझं शिकायचं वय.. मला वाटलेलं तू कमिट केलंय एकदा तर काय पुन्हा पुन्हा insecure feel करत राहायचं. विश्वास होता माझा, स्वतःवर आणि तुझ्यावर"
कालपासून नारायण धारपांची पुस्तके वाचायला सुरुवात केली आहे. त्याविषयी माझे विचार/परीक्षण या धाग्यात टाकेन.
यात अजून एक सिस्टीम मी वापरेन. एक ते पाच च्या रेटिंगवर मी माझं मत मांडेन.
★ - बिलकुल वाचलं नाही तरी चालेल
★★ - वाचलं न वाचलं काही फरक पडत नाही
★★★ - वाचायला तर हवं
★★★★ - वाचायलाच हवं
★★★★★ - काहीही करा, हे पुस्तक चुकवू नका
(ही फक्त माझी रेटिंग. वाचकांच्याही रेटिंगचं स्वागत आहे.)
मी आतापर्यंत वाचलेली पुस्तके व रेटिंग!
झंटालमन "
यष्टी धुरळा उडवत इश्ट्यांड मदी घुसली अन् वाईला जानारी मानसं दानकन् हुटली. पासिंजरचा योकच गलका सुरू जाला. मी बी गर्दीत घुसलो अन् रेटारेटीत मागं फुडं व्हाय लागलो. माज्या डोल्यावर काळा चष्मा व्हता. टेरीकाटचा बगळ्यावाणी सफेद सदरा आन् सास्किनच्या काळया इजारित माजी पर्शनालीटी लई झकास वाटत व्हती.
" सगळे बाकावर बसा.." कंडाक्टर वराडला, " कुनी बी टिकाट घेतल्या बिगर गाडीत चढायचं नाई.." आन् तंबाकूची येक लांब पिंक टाकीत तो कंटरोलर कॅबिनकडं वळला.
...टाळ्यांचा कडकडाट झाला. कुमारांनी हे सारे आपल्यासाठी अगदी सहज आहे अशा अविर्भावात किंचित हसत हा मान स्विकारला. आणि समोरचा एक कळकट माणूस उठून उभा राहिला.
म्हणाला " मला एक शंका आहे साहेब"
कुमारांनी वर पाहिले. साधे शर्टपँट घातलेला प्रौढ गृहस्थ होता. त्याने त्याची ओळख समाजशास्त्राचा प्राध्यापक म्हणून करून दिली. आडगावच्या का होईना पण कॉलेजचा प्राध्यापक. कुमारांनी त्याला न्याहाळले. प्राध्यापक इतका गबाळा राहतो? त्यानी आपला सारा तिटकारा बाजूला सारला. इथे आता मराठीतच बोलावे लागणार. निश्वास सोडून कुमारांना त्या माणसास बोलण्यास सुचवले.
काल दुपारपासून ती बाथरूमच्या कोपऱ्यात गुडघ्याला मिठी मारून बसली होती. टाईल्सच्या थंडाव्याने हातपाय बधीर होत चालले होते, तरीही घामाने तळवे ओलसर झाले होते.
बाहेर तिचा मोबाईल ठणाणत होता. मुख्य दारावरचे धक्के आणि आरडाओरड अंधूक ऐकू येत होती. "मीरा ss मीरा दार उघड. तुला वाटतंय ते सगळं खोटं आहे. मीराss"
तिने नकारार्थी मान हलवून समोर पाहिलं. काळोखात बिनचेहऱ्याचा तो माणूस अजूनही तिच्याकडे रोखून पहात उभा होता. तो कोणत्याही क्षणी हल्ला करू शकतो. ती तेरा वर्षाची असल्या पासून तो कायम तिच्या मागावर होता...
त्याला संपवण्याचा एकच मार्ग आहे.
प्रा.डॉ. कुमार आज फार खुशीत होते. आंतरराष्ट्रीय पातळीवरील सेमिनारचा आज शेवटचा दिवस होता. समाजशास्त्रात कुमारांचा दराराच इतका होता की त्यांनी बोलावल्यावर अगदी देशोदेशीचे विद्वान रीसर्च पेपर वाचण्यासाठी आले होते. सारे काही सुरळीत पार पडले होते. काल कुमारांनी आपले अलिकडले संशोधन मांडले. त्यावेळी तर तूफान गर्दी झाली होती. मार्क्सवाद आणि अंतोनिओ ग्रामशीच्या हेजेमनीशी तूलना करीत त्यांनी सांस्कृतिक वर्चस्वाविषयी आपले मत दिले. टाळ्यांचा नुसता कडकडाट चालला होता. देशोदेशीचे बुजूर्ग संशोधक पसंतीने माना डोलवत होते. पेपर संपल्यावर प्रकाशनाबद्दलही विचारणा झाली.
---
रहस्य हा विषयच उत्कंठावर्धक आणि रसपूर्ण! मग गीतारहस्य असो अथवा भारत वर्षाच्या एकुलत्या एक नर्मदा नदीचे उलट्या दिशेने वाहण्याचे रहस्य असो. संपूर्ण विश्व कैक रहस्यांनी भरलेलं आहेत.
"मी ब्रिगेडिअर बाबा जाधव बोलतोय."
"या रविवारी आपण सकाळी दहा वाजता नांदुर्णीला आमच्या घरी या. महत्वाचे काम हातावेगळे करणे आहे. हे काम सोमवारपर्यंत लांबण्याची शक्यता आहे, त्यामुळे आपण आपल्या कामाची पर्यायी व्यवस्था करुन यावे. मुक्कामाची सोय आमच्याच घरी केली आहे."
सुस्पष्ट आवाज, तपशीलवार आणि काटेकोर सूचना, आवाजात कमालीची जरब. माझ्या नजरेसमेर एका करड्या शिस्तीच्या सैन्याधिकार्‍याचा चेहेरा यायला लागला.
तसं मला ब्रिगेडिअर बाबा जाधव फक्त ऐकुन माहिती होते. आण्णा आणि आईकडुन समस्त जाधव घराण्याचा
