संगीत

बिथोवन(आणि मोझार्ट-३)

सहा वर्षाचा असताना मोझार्टने केलेला तो कार्यक्रम अभूतपूर्व ठरला होता. लोकांनी असे  कौतुक केले की एका रात्रीत मोझार्टचे नाव युरोपभर पसरले. त्यानंतर मोझार्टची कीर्ती अशी पसरली की त्याला चमत्कार असेच लोकांनी म्हंटले. हा कार्यक्रम झाल्यावर त्याला व्हिएन्ना, मग प्राग, पॅरिस, लंडन, म्युनिक, फ्रँकफर्ट, झुरीक आणि रोम इथे बोलावले गेले आणि तो आणि नॅनल आपल्या वडिलांबरोबर सांगीतिक दौरा करू लागले.

पेहला नशा..

तुम्ही जर नीट तयार असाल, तर ह्याचा नुसता सुरूवातीचा ट्रॅकसुद्धा हेडफोन्समधून तुमच्या आत आत जाऊन,
तुमच्या मेंदूतली सगळी धूळभरली रंध्रं मोकळी करायला लागतो..

ग्गोड ग्गोड झिणझिण्यांची कारंजी उसळवू शकतो..

कुठंही आणि कसंही असलात तरी 'ह्या सगळ्याकडं'
बघण्याची एक फ्रेश नजर पुन्हा एकदा मिळवून देऊ शकतो..

प्रेमात तरंगणार्‍यांसाठी तर आहेच हे, अर्थातच..
पण त्यांचा काई विषय नाई..
त्यांचं ते बघून घेतील..
आपल्याला काय करायचंय..!

दुनिया जिसे कहते हैं, जादूका खिलौना है
मिल जाये तो मिट्टी है, खो जाये तो सोना है’

तानसेन बद्दल बर्याच कथा प्रचलित आहेत.
त्याने दीप राग गाइला तेव्हा तो इतका सुंदर आणि प्रभावी होता कि दरबारातल्या दीपकाचे ज्योत त्या प्रभावा मुळे प्र्ज्वलित झाली . मंत्रमुग्ध श्रोते अवाक झाले .
तानसेनला पाण्यात पहाणारेही दरबारात होते. त्यातल्या एकाने या गोश्टीचा फायदा घेऊन तानसेनचा दबदबा कमी करण्याचा कट आखला. अकबराच्या वाढदिवसाच्या दिवशी त्याच्या वयाच्या संख्येइतके दिवे दरबारात पेटविण्याचे आव्हान तानसेनने स्वीकारावे असा प्रस्ताव त्याने मांडला.

होय. बऱ्याच संगीत प्रेमींना ठाऊक नसणार...
आपल्याला फक्त माहीत असेल की रफिजींनी "शोधिसी मानवा" हे मराठी भाषेतील भाव गीत गायले तेही अत्यंत मराठी गायकासारख्च...पण त्यांनी एक पूर्ण अल्बम मराठीत केलंय...त्यात जवळपास दहा बारा गाणी असतील. त्यातली सगळीच गाणी अप्रतिम आहेत. मी तर ती गाणी माझ्या लहानपणापासून ऐकत आलोय. हा छंद जीवाला लावी पिसे, नको भव्य वाडा, हसा मुलांनो हसा, माझ्या विरण हृदयी(ब्रेकअप वल्यांसाठी), नको आरती की नको पुष्पमाला...आणि बरीच...
मला खंत याच गोष्टीची आहे की बर्यांच लोकांना माहीत नाही...कधी आजकालच्या गायकांना सुद्धा ते गाताना पाहिलं नाही...

सैराट प्रदर्शित झाल्याला आज चार वर्षे झाली. त्या निमित्ताने...
(पूर्वप्रकाशित)

खुळखुळ वाजं खिशातऽऽ
भलतंच खुललंया आज...
बायकुचं चुकवून ड्वाळं…
सुमडीत गाठलंया बार

अन् झनानलंऽऽऽ
बाटल्यामंदीऽऽऽ
अन ग्लासातनं व्हटात गेलं जी

तर्राट झालं जीऽऽ...
तर्राट झालं जीऽऽऽऽ...
तर्राट झालं जीऽऽऽऽऽऽ....

झिंगून गेलंया सारंऽऽ
त्वंडाचं सुटलंया घाण
अल्लद झेपावल्यालंऽऽ
आभाळामंदी विमान..

खूप दिवसांपासून लिहायचं म्हणतोय पण बसून लिहायला तसा वेळच मिळेना, क्रूझच्या शेवटच्या दिवसांत सॅम्पल्स घेण्याची एवढी गडबड सुरु आहे. शिवाय आता इंटरनेट आल्यावर सगळी मोबाईलवर गुंग होणार, तेव्हा ते व्हायच्या आत शक्य तेवढा वेळ निव्वळ माणूस म्हणून उघड्या पडलेल्या माझ्या कलिग्ज बरोबर घालवायची ओढ पण होतीच. अशी माणसे फार छान असतात, इंटरनेट आलं कि ज्याची त्याची आभासी व्यक्तित्वे ज्याची त्याला जाऊन चिकटतात! पण सांगायचा मुद्दा असा की हे लिहायला वेळच मिळेना. अर्थात हे लिहायलाच पाहिजे असंही काही नाही, पण मला आलेला शुद्ध श्याम चा अनुभव इतका उत्कट होता कि तो नुसता एकदा अनुभवून समाधान होतंच कुठे?

स्वित्झर्लंडमध्ये तो माझा एक अत्यंत आनंदाचा दिवस होता. दिवसभर युंग्फ्रौ च्या कुशीत मनमुराद फिरलो होतो. स्वच्छ उन्हात वारा थंडीला वाट मोकळी करून देत होता. हिमकण खूळ लागल्यासारखे वाऱ्यावर नाचत होते आणि आणि एखादा हलकेच येऊन माझ्या तोंडावर तंबू ठोकत होता. समोर प्रचंड मोठी हिमनदी होती, आणि युगानुयुगे ती वाहत होती, त्यातुन येणारे हे हिमकण मला आपलं मानत होते हे केवढं मोठं सुख! अनादी काळापासून सुरु असलेल्या जलचक्रातून वाहून आलेले ते कण आणि २४ वर्षांचा मी, तरी सानथोरपणा न मानता ते माझ्याकडे आले हे निसर्गाचं औदार्य! असे विचार नकळत मनात येत होते आजूबाजूच्या शुभ्र-धवलामुळे आणि शहारायला होत होतं.

आजवर अनेक शुद्ध सारंग अनुभवले! माझा अतिशय आवडता राग आहे. खरं तर एकापाठोपाठ एकाच स्वराच्या शुद्ध आणि कोमल श्रुती ज्या रागांत येतात ते सगळेच राग आवडतात, मग तो दोन गंधारांना वापरून रात्रीला जगवणारा जोग असो कि दोन्ही निषादांच्या ढगांवरून बरसणारा मिया मल्हार असो किंवा कोमल गंधाराच दुखणं शुद्ध गंधाराने संहत करणारी शिवरंजनी असो! ती शुद्ध स्वरावरून कोमल स्वरावर येणारी अलगद उतरण काही तरी करते काळजात एवढं नक्की!

नमस्कार,
घरी नवी पाहुणी आली आहे. तिच्या बारश्याची तयारी चालली आहे. माझं जसं सेल्फीविहीन, नॉनप्लास्टिक, घरातल्या एका ऊबदार खोलीत बारसं झालं तसंच माझ्या लेकीचं व्हावं ही इच्छा आहे. माझ्या बारशाला राम कृष्णांचे, विठ्ठलाचे, आणि एका लिंगायत आज्जीकडून बसवेश्वरांचेसुद्धा पारंपारिक पाळणे गायले गेले.