सैराट

सैराट प्रदर्शित झाल्याला आज चार वर्षे झाली. त्या निमित्ताने...
(पूर्वप्रकाशित)

खुळखुळ वाजं खिशातऽऽ
भलतंच खुललंया आज...
बायकुचं चुकवून ड्वाळं…
सुमडीत गाठलंया बार

अन् झनानलंऽऽऽ
बाटल्यामंदीऽऽऽ
अन ग्लासातनं व्हटात गेलं जी

तर्राट झालं जीऽऽ...
तर्राट झालं जीऽऽऽऽ...
तर्राट झालं जीऽऽऽऽऽऽ....

झिंगून गेलंया सारंऽऽ
त्वंडाचं सुटलंया घाण
अल्लद झेपावल्यालंऽऽ
आभाळामंदी विमान..

नेमाड्यांच्या एका पुस्तकात एक सारंग नावाचे पात्र आहे. अतिशय चळवळे , उत्साही, सर्जन शील, आग्रही असे नवतरूण व्यक्तिमत्व. ह्याच्याकडे एक जबरदस्त कादंबरीची रूप रेषा तयार असते व अर्धा कच्चा खर्डा लिहूनही तयार असतो. एक पुणेरी प्रकाशक त्याच्या कथेतील वेगळेपण हेरतात व त्याला लिखाण पक्के करायला आपल्या घरीच घेउन जातात. तिथे त्याची संपूर्ण बड दास्त राखतात, लिहायला एकांत व सर्व सुखसोई पुरवतात. लागेल तितका वेळ घे असे सुचवतात. पुस्तक विक्रीची हमी घेतात. त्याला कसलेसे बक्षिसही मिळू शकेल हे सुचवतात.

सैराट चित्रपटावर बरेच धागे आले. त्या धाग्यांच्या गर्दीत हाही एक धागा. आणखी चित्र काढायचा विचार आहे. ईतर चित्रे ही ह्याच ठिकाणी पोस्ट करीन.

वैद्यबुवांनी काढलेल्या सैराट धाग्यावर हे चित्र पोस्ट केले होते. तेथे बर्‍याच जणांनी सजेस्ट केल्यामूळे हे चित्र येथे पोस्ट करतो आहे. चित्र आवडल्यास जरूर सान्गा

प्रदिप (बाळ्या)

पाहिला बॉ एकदाचा! अंमळ उशिरच झाला म्हणायचा बघायला. खरं तर बघायचा प्लन पण नव्हता आजिबात, असच टिपिकल स्टोरी असेल जरा चांगली गाणी असलेली म्हणून फार लक्ष नाही दिलं. पुढे थेट्रात पुढे जाऊन पबलिक नाचतय वगैरेचे व्हॉट्स अ‍ॅप विडियो यायला लागले आणि मसालाच आयटम दिसतोय असं मनोमन अधोरेखित झालं आणि नाद सोडून दिला.

२०१४ च्या फँड्रीनंतर 'त्या' एकाच गाण्यासाठी साठी धागा काढावा म्हणता म्हणता सैराट ऊजाडला आणि अजय -अतुल फॅन क्ल्ब जमवणे नेसेसिटीच झाली.

https://www.youtube.com/watch?v=O_R0Sx6bggI

खरं तर अजय- अतुल फॅन क्लब काढण्यासाठी फँड्रीतली ऊरूस स्टाईल म्युझिक कंपोझिशन, नटरंग मधला गण किंवा जीव रंगला, किंवा मोरया सुद्धा असं एखादंच गाणं पुरेसं आहे. चित्रपटांची जंत्रीच्या जंत्री देण्याची काही गरजंच नाही, पण तरी फॅन म्हंटलं की ऊदो ऊदो करणं हक्कंच आहे आमचा.
अगं बाई अरेच्याचं एकंदर मुझिक पॅकेज मस्तं होतं.मला कोंबडी वगैरे सारखी गाणी फार अपील झाली नाहीत पण नटरंग च्या गाण्यांनी पुन्हा वेड लावलं.

मलाबी वाटतय सैराट व्हावं
प्रेमात पडूम सुसाट पळावं
झिंग झिंग झिंग झिंग
झिंग झिंग झिंगाट करावं

चिठ्ठी द्यायच डेअरींग करावं
विहरीमंदी उंच उडी मारावं
तिने खुशाल नाही म्हणावं
पावशेर ढकलुन तर्राट व्हावं

तिला नजरबंदीत असं खिळवाव
डोळ्याच्या पातीला हळूच लवाव
तिने हवं तर नाही हसावं
डोळ्यातलं बारीक कसपट काढावं

तिच्या बापाल एकदा भेटावं
भावाशीही तीच्या सलगी करावं
थोडासा अंदाज घेवुन ठरवाव
धूम ठोकुनी बुंगाट पळावं

पिक्चरमंदी काय पण दाखवावं
अभ्यास सोडून लफडी करावं
सुरळीत झालं जरी सगळं
ट्रॅजडी दाखवून अचाट करावं

आंथरुण पांहून पाय पसरावं
गुमान शिकून मोठ्ठ व्हावं

अचानक दाणकन कानाखाली बसल्यावर जो एक सुन्नपणा येतो, बधीरता येऊन कान बंद होऊन आकस्मिक आणि क्षणिक बहिरेपणा येतो, तो कधी अनुभवलाय? मी नुकताच अनुभवला...सैराट बघितला तेव्हा!

खरंतर त्या 'उपट्या'चं चुकलंच म्हणा, एक 'आळापणं' जन्माला घातलं, वरुन त्याला शिकवलबी. आन खुशाल दिलं सोडून तुमच्यावर उडायला. ते पण तुमच्यावर आसं काय उडालं की तुमाला उपटायला काय शिल्लक ठेवलं न्हाय. मग तुमी बसलात त्याच्या घराबाराचीच उपटत.

पण त्या लंगड्याला तुमी का सोडलं कळलं नाय, पाय काढायचा कनाय गुडग्यातनं, आन त्या 'सल्या'ला कापून फेकायचा उसात. तेवढंच जिवाला बरं वाटलं असतं.

आन आर्ची, कुणाला इचरुन बुलट न्हीलती तिनं, माज आलाय आयघालीला, घरादारावरनं नांगुर फिरवून, पोरांना पळवून घीऊन गेली.