भाषा : शब्दखूण | Page 2

आशा बगे यांच्या' गोष्ट आदिलची' या कथेत आदिल म्हणजे पहिला असा अर्थ दिला आहे.
ज्ञानेश्वरीतल्या ओवीनुसार
जैसां दीपें दीप लाविजे। तेथ आदील कोण हे नोळखिजे।
तैसा सर्वस्वें जो मज भजे। तो मीचि होऊनि ठाकें।

तेव्हा आदिल शब्द ,संस्कृत आदि / आद्य या शब्दावरुन आला आहे का?
गुगलवर आदिल शब्द इस्लामिक मूळ दर्शवित आहे.
जाणकारांनी यावर प्रकाश टाकावा ही विनंती.आगाऊ धन्यवाद!

शेअर करा

कथा - उंटांची खोड मोडली

Submitted by अभिगंधशाली on 17 February, 2018 - 07:43

एकदा वाळवंटातील सोन्या उंट फिरत फिरत आनंदवनात आला.

त्याला सगळ्या गोष्टींना नाव ठेवायची वाईट खोड होती.

त्याने या आधी जंगल, प्राणी, पक्षी काहीसुध्दा बघितले नव्हते.

सिंह महाराजांनी त्याचे स्वागत केले आणि आनंदवन बघण्यासाठी बरोबर वाघ्या कुत्रा पाठवला.

खर तर इतकी झाडे, गार हवा बघून त्याला खूप छान वाटतं होते पण कशाला चांगल न म्हणण्याची खोड त्याला शांत बसू देईना.

फिरता फिरता सोन्याला रानगाय दिसली. तिला बघून सोन्या मोठ्याने हसत म्हणाला," तू कोण आहेस? , कोणी का असेना पण किती जाडी आहेस. चालताना पोट बघ कसं हलत आहे."

गाय त्याला काही न म्हणता निघून गेली.

विषय:

प्रांत/गाव:

शब्दखुणा:

नविन घराचे नाव

Submitted by Suhas Pachpande on 4 February, 2018 - 09:39

क्रुपया नविन घरासाठी एखादे छानसे नाव सुचवा.

शेअर करा

काही मराठी वाक्ये

केदार१२३

Posted

1 वर्ष ago

शेवटचा प्रतिसाद

1 वर्ष ago

खालील मराठी वाक्ये वाकप्रचार बरोबर आहेत का

१)आज त्याने वामकुक्षी उजव्या कुशीवर घेतली

२) हे माझे स्वता:चे वैयक्तिक मत आहे

३) त्याचा रागाचा मरक्यूरी चढला पण तो मसूर गिलून गप्प बसला

४) आज मला खुप घाई (ची) लागली मग मी अठरा रूपयाची रिक्षा करून धावत आलो

५) नागपुर मध्ये हया वर्षी गम्मत झाली मुलांपेक्षा मुलींचीच लग्न जास्त झाली

६) मला अभ्यासाला वेळ नाही त्यामुळे मी अभ्यास न करता सरळ उजळणी च करतो

७) पूर्वी च्या काळी मूली स्वयंवर करायच्या तसे मुले स्वयंवध करायची का ?

८) मला जेवणा नंतर मुखशुद्धि लागते ती मात्र अगदी पोटभर

विषय:

भाषा

प्रकार:

संवाद

शेअर करा

न वाटे कधी मनातून रात्र ही सरावी

Submitted by प्रशांत तिवारी on 19 November, 2017 - 01:11

न वाटे कधी मनातून रात्र ही सरावी
विवंचनेतून मात्र साऱ्या गात्र ही स्थिरावी
न वाटे...

रुक्ष क्षणातुनी मनास फुंकर ही मिळावी
वेदनेची वाट त्या परिघास छेदून ही यावी
न वाटे...

शल्य या शब्दास मनी परी जागा ही न उरावी
वाटे आयुष्याची दुखरी तान कधी न आळवावी
न वाटे...

अलवार होणाऱ्या जाणिवांची गर्दी ही विसवावी
आगंतुक येणाऱ्या भावनांना वाट मोकळी असावी
न वाटे...

अकल्पित प्रश्नांना वार्धक्याची सावली गवसावी
उत्तरांच्या या गर्दीत आनंदाची लहर ही उमलावी
न वाटे...

विषय:

भाषा

काव्यलेखन

शब्दखुणा:

न वाटे कधी मनातून रात्र ही सरावी

कविता

सोबतीचं नाट्य

Submitted by मोहना on 14 November, 2017 - 21:27

"आता हातापाया पडून काही होणार नाही. काही बरं वाईट घडलं असतं तर तुझ्या आईला तोंड दाखवायला जागा उरली नसती. आता काही लहान नाहीस तू छाया." सुजाताचा पारा चढला होता. रंगीबेरंगी परकर पोलका घातलेली छाया निर्विकारपणे नखं कुरतडत तिच्यासमोर उभी होती.
"ठोंब्यासारखी काय उभी आहेस? आवर तुझं पटकन."
"सुजाताई, मी परत सांगते तुला; माजं टकुरं फिरलं म्हनून वंगाल वागले. पुना न्हाई व्हनार. देवाची आन." छायाने गळ्याची शपथ घेतली.
"काय व्हायचं राह्यलं आहे छाया? तुझ्यामुळे त्या गलिच्छ झोपडपट्टीत पाऊल टाकावं लागलं. आयुष्यात अशा जागी कधी पाय ठेवेन असं वाटलं नव्हतं." सुजाता चांगलीच वैतागली होती.

विषय:

शब्दखुणा:

भाषा

Pages