दूर अंधाऱ्या रात्री ..
एकांतात वाट सरते जेंव्हा...
चंद्र आहे सोबतीला म्हणून चालतच राहावं...
भोवतालच्या गर्दीत ...
ओसवटत असत मन जेंव्हा ...
गाणं आहे सोबतीला म्हणून गुणगुणतच राहावं...
ना कोणाची चिंता, ना कोणाची याद...
आपलाच रास्ता ...इथे आपल्यालाच आपली साथ....
कधी कधी..
आपण आपल्या मस्तीत जगावं....
आज ८ मार्च. साहिर लुधियानवी ह्या कमालीच्या मनस्वी आणि प्रतिभावंत कवीचा जन्मदिवस. माझ्या फार जवळच्या माणसांपैकी एक साहिर.
आज, त्याच्या जन्मदिवशी त्याची आठवण तर आलीच, पण त्याचबरोबर आठवण झाली मागच्या २५ ऑक्टोबरला , त्याच्या मृत्यूदिनी त्याला आठवताना आपसूकच रेखाटल्या गेलेल्या डूडलची.
आज ते डूडल मायबोलीकरांबरोबर शेयर करतीये, २५ ऑक्टोबरच्या रायटपसकट.
------------------------
Remembering Sahir…
जमुनाबाई एकदम फाटक्या तोंडाची,
"बापू तू रंडीखान्यात गीतेचं ग्यान शोधतोस का ! पागल आदमी...
इथे चमडीचा धंदा होतो, जिस्मफरोशी ! दहा मिनिटात काम तमाम...
वाटल्यास अर्धा एक तास ज्यादा. जास्तीचा कंड असेल तर बारा घंटे नाहीतर फुल नाईट. ..
तू बारा गावचे पाणी पिला असशील, मी बारा गावची लोकं पचवलीत."
असं सांगताना ती छातीवर तळहाताने ठोकत असते अन तिच्या चेह-यावर अनामिक अभिमान असतो.
या अभिमानाची वर्गवारी मला अजूनही करता आली नाही.
हातातल्या पंख्याने ओल्या झालेल्या गळ्यावर हवा घेत ती आधी पचकन थुंकते, पुढे बोलते,
"इथे कुठली गीता अन कुठला भगवान ?"
आयुष्यावर बोलू काही....
प्रश्न क्र....१) आयुष्यात काय व्हायला आवडलं असत..?झालो तर ?
उत्तर --साधारण १०वीत असताना पहिलं प्रेम झालेलं ..आणि तिने होकार हि दिला.जेमतेम दीड वर्षाचं relation मग घरच्यांचं विरोधामुळे break-up.नंतर खूप प्रयत्न केला तरी जुळवता नाही आलं...
एक अधुरी कहाणी...
ती करायची पुरी...
तो आपलाच रस्ता....
तिथे आपलीच दास्तां..
जिथे हरवलेले सारे..
ते भेटीचे किनारे....
येते सारे आठवून ..
होते उधाण हे मन.....
ते स्वप्न...ते स्वप्न....
ती फुलराणीची बाग.....ती आणि मी...
तो वारा,ती साद...
घेऊन तुझा हातात हात....
पाहत बसतो मी तुझ्या डोळ्यांत ...
अगदी हरवून जातो ...
तुझ्या हलक्या हलक्या स्पर्शात....
हे सगळं पाहता येत ..बंद करून डोळे...
तेही काळोख्या अंधारात.....
ते स्वप्न....ते स्वप्न...
आज पुन्हा रात्र स्वप्नात रंगून गेली....
ती गोजिरि पुन्हा माझ्या स्वप्नात येऊन गेली....
तिचा निरागस चेहरा माझ्या डोळ्यात हलुवार..साठवून गेली...
तिच्या नाजुक डोळ्यांत माझ जग सामावून गेली....
माझ मन नेहमी तिच्यातच गुंतून रहिलेल असत...
मला फक्त तिच्यावर प्रेम करायल आवडत
तुम्हाला अभिमान वाटेल, भारतातली पहिली आजीबाईंची शाळा भरतेय महाराष्ट्रातल्या एका खेड्यात...
या शाळेत नाव दाखल करायचं असेल तर तुमचं वय किमान ६० वर्षं असायला हवं बरं का... ही भारतातली पहिलीच आजीबाईंसाठीची शाळा आहे. ही शाळा पुण्यासारख्या मोठ्या शहरात नाही, तर आहे एका लहानशा खेडेगावात. या नावाचं गावही तुम्ही कधी ऐकलं नसेल. हे आहे आपल्या ठाणे जिल्ह्यातल्या मुरबाड तालुक्यातलं फांगणे नावाचं गाव. गेल्या वर्षी ८ मार्च २०१६ ला म्हणजेच जागतिक महिला दिनी या शाळेचं उद्घाटन झालंय आणि महिन्याभरात या शाळेला एक वर्ष पूर्णही होईल.
काळजी घ्या
सहज तोडता येतो म्हणून
आकलेचा तारा तोडू नये
जोडायचा म्हणून ऊगीच
काहिही संबंध जोडू नये
आपलं बोलणं म्हणजे कधीच
तो बाताड्या तुण-तुना नसावा
आपल्या प्रत्येक बोलण्याला
प्रबळ वास्तवी कणा असावा
विशाल मस्के
सौताडा,पाटोदा,बीड.
मो. ९७३०५७३७८३
