नोकरी-व्यवसाय

परदेशात राहणाऱ्या भारतीय लोकांबद्दल साधारणपणे एक दुटप्पी धोरण असतं असा माझा अनुभव आहे.
खरं म्हणजे परदेशात जाणं आणि तिथेच स्थायिक होण हे एक फार मोठं डिसिजन असत आणि तो ज्याचा त्याचा प्रश्न आहे परंतु दुसऱ्याच्या या खासगी जीवनात नाक खुपसायची सवय असल्यामुळे आपल्याकडे त्याची चर्चा होतेच. बहुतेक वेळा टाकल आईबापाला इथं आणि तिकडे मस्त मजा मारत आहेत असे एक करूण चित्र उभे केले जाते. माझ्या मते ते फार स्टरियोटाइप आहे.

* नाव बदललेले आहे.

(लोकहो, यावेळी ही सिरीज थोडी जास्त तांत्रिक झाली आहे.वाचावी वाटली तर वाचा.सकारात्मक नकारात्मक सर्व प्रकारचे प्रतिसाद वेलकम आहे.तुम्ही कोणतातरी विषय काढून भांडण करून 200 प्रतिसाद केले तर मला जबरदस्त आनंद होणार आहे.पण तुम्ही इतके गोड मनमिळाऊ आणि क्युट लोक आहात की त्यापेक्षा लेख वाचणं सोडून द्याल. ☺️☺️बघुयात.पूर्ण वाचता की मध्येच सोडता ते.)

मांजर बस मध्ये शांतपणे गाणी ऐकत बसलं होतं.घरी "मला वेळ दे, आपण गप्पा मारू" वाली रोमँटिक बायको आणि ऑफिसात "मेल कशाला, एक मीटिंग करून निपटून टाकू" वाली साहेब मांजरे यामुळे ऑफिस बस हे त्याचं एकमेव विरंगुळ्याचं ठिकाण होतं.तितक्यात निल्या चा फोन आला.

सभ्य स्त्री पुरुष हो,

कोरोना नावाचे हे वादळ अचानकच आपल्या जीवनात आले. त्याचे आपल्या जीवनावर आत्तापर्यंत फार कमी प्रमाणात प्रभाव पडला आहे. अजून काय काय घडू शकते, याचा अंदाज घेण्यासाठी हा धागा.

( सक्तीच्या बंदीवासात बसून रिकामटेकडे पणा करण्यासाठी मजेशीर प्रतीसाद अपेक्षीत)

“दि अॅक्सीडेंटल स्टुडंट”

एका कार्यक्रमात प्रमुख पाहुणा म्हणून गेलो होतो. स्टेज वर स्थानापन्न झाल्यावर माझा परिचय वाचल्या गेला.
आजचे आपले प्रमुख पाहुणे आहेत - डॉ. राजू कसंबे.

आता मी त्यांच्या डिग्र्या वाचून दाखविते. बि.एससी., बि.ए., एम.ए. (इंग्रजी), एम.एससी. (पर्यावरण), डी.बि.एम., बि.एड., एम.फील., पीएच.डी.
टाळ्या!!

माझा असा परिचय झाला की टाळ्या पडतात.
मी कुठेही भाषण द्यायला गेलो अथवा कुठल्या कार्यक्रमात की गेलो असे घडते. माझा पण ऊर भरून येतो.
हो! खरंच खूपच शिकून टाकले मी.

Maza Navin job ahe ani thoda kichkat ahe. Khup concentration lagat. Pn gharache issues ani health issues mule mala laksh kendrit karata yet nahi ani tyamule Kamat chuka hot ahet. Kay karu jenekarun maz kamakade laksh lagel.