लाल पेरू
"अरे, मस्त ग्वावा ज्यूस मिळते येथे. चल पिऊन येऊ." असे म्हणत मित्राने मला जवळ जवळ ओढतच दुकानात नेले. मी बाहेरचे काही खात नाही हे माहीत असूनही त्याने मला तिथे नेले. कारणच तसे होते, तो पुढील वर्षभरासाठी ऑनसाईट चालला होता. त्यामुळेच त्याला आनंद तर झालाच होता, पण आता वर्षभर इथले ज्यूस पिता येणार नाही म्हणून दुःख हि झाले होते.त्याच्या या आनंदासाठी मी हि मग माझा हेका सोडला आणि जाऊन बसलो लाल पिवळ्या खुर्चीवर. "दोन ग्वावा ज्यूस" अशी ऑर्डर गेली. तसा त्या वाक्याने मात्र मी १६ वर्षे मागे गेलो.
परवा आलेला एक भयाण असामान्य अनुभव .....
कुठल्याश्या अनोळखी, अजिबात आवाज नसणाऱ्या...बिन छपराच्या, आकर्षक यानात बसून
असंख्य माणूस सदृश मेटालिक कपड्यातली लोक भराभर बाहेर पडलीत ......
आकाशातून उतरणाऱ्या छोट्या गोलाकार वस्तूतून खाली आलेल्या सलाखीने...
उत्खनन सुरु केले.....वाऱ्या पेक्षाही प्रचंड वेगाने जागा खणली जात होती.....
आणि टना पेक्षाही प्रचंड वजनाची माती दूर सारली जात होती.....
मी अजूनही हे सर्व बघते आहे...मला माझ्या डोळ्यावर विश्वास बसेना.....
कुठून आलेत हे सर्व?....कोण आहेत?...आपण पूर्वी यांना कधीच कुठे कसे पहिले नाही ?
मॉडर्न कॉलेज मराठी विभाग आयोजीत व पुणे विद्यापीठ पुरस्कृत:
मराठी विनोदी कथा: स्वरूप आणि सादरीकरण
या राज्यस्तरीय चर्चासत्रात, मंगळवार दिनांक ५ फेब्रुवारी २०१३ रोजी दुपारी २.३० ते ४.०० या दरम्यान निवडक विनोदी कथांचे मुक्त सादरीकरण हा कार्यक्रम आहे.
वक्ते:
स्वाती महाळंक
भूषण कटककर
वैशाली मोहिते व इतर
स्थळ - मॉडर्न कला, विज्ञान व वाणिज्य महाविद्यालय
(हे चर्चासत्र दिनांक चार व पाच असे दोन दिवस असून यात विनोदी कथांचे स्वरूप, विनोदी कथांचे लेखन, रंगमंचीय सादरीकरण हेही उपक्रम समाविष्ट आहेत)
रस असल्यास व शक्य असल्यास जरूर यावे.
Jan 29, 2013,
आर्टिकल (महाराष्ट्र टाइम्स -सगुण निर्गुण ) कमलाकर देसले
ll पार्ट आणि पार्टनर ll
( डिसक्लेमर : या लेखातील सर्व पात्रं काल्पनिक आहेत. वास्तवाशी त्याचा कुठलाही संबंध नाही. यातल्या नावाची व्यक्ती प्रत्यक्षात अस्तित्वात असल्यास तो योगायोग समजावा. मात्र कुणी स्वतःवर ओढून घ्यायचंच ठरवल्यास लेखक त्याला जबाबदार नाही)
मैत्री म्हणजे अधिकाराशिवाय केलेलं प्रेम. प्रेम म्हटलं की हक्काची भावना जागृत होवू लागते. ह्याच मालकी हक्काची परमावधी म्हणजे लग्न. समजून घेणे क्रमाक्रमाने लुप्त होत जाते. उलटपक्षी असमंजसपणा हाच नातेसंबंधांचा पाया होतो. त्यावर उभारलेले संसाराचे इमले हलक्याश्या झुळुकीने डळमळू लागते. दुसरी महत्वाची गोष्ट म्हणजे स्त्रीने पुरुषाविषयी जोपासलेला "पुरुष स्त्रीला देहभोगासाठीच जवळ करतो" हा परंपरागत दृष्टीकोन. ब-याच अंशी तो खरा असला तरी नेहमीच तो खरा असतो असं नाही. स्त्रीला पुरुषाचं रूप व पुरुषाला स्त्रीचा देह हे प्रथमदर्शनी आकर्षणीय वाटत असले तरीही कालांतराने किंवा पर्याय उपलब्ध झाला की बदलतात.
"जरी रोज कितीही बोललो तरी मला नाही वाटत आपलं हितगुज कधी संपेल.. मी चंचल, हळवा, हसरा, लाजरा आणि वाटलं तर तितकाच शांत, सुधीर, गंभीर आणि खंबीरही आणि तू अगदी माझीच प्रतीकृती आकाशीचा चंद्र प्रत्यक्षपणे पाहणाऱ्याला तू दिसावस आणि नदीच्या पाण्यातून पाहणाऱ्याला मी दिसावं इतकाच काय तो फरक..