गद्यलेखन

प्रामाणिकपणाचा एक तेजस्वी अनुभव

भारतात अजूनही प्रामाणिकपणा हे एक जीवनमूल्य आहे, आशेला जागा आहे .
स्वानुभव - २०-७-१३

भाग १ http://www.maayboli.com/node/44121
भाग २ http://www.maayboli.com/node/44172

"डॉक्टर निलिमा तुमच्यासमोर बसली होती?"
"हो, म्हणजे काही वेळासाठी ती नर्स सोबत गेली होती पण २-३ मिनिटंच"
"मग मी बोललो ती कोण होती?"
"ते मला माहीती नाही, पण एक गोष्ट नक्की की हे सगळं इतकं साधं नाही."
"हम्म"

**************************
"मी काय म्हणते, एकदा गुरूजींना विचारुन बघुया..."
"अग जिथे डॉक्टरांनी हात टेकले, तिथे..."
"प्रयत्न करु नाही जमलं तर सोडुन देऊ"
"ठीक आहे. दुसरा काहीच उपाय दिसत नाहीय"

********************************
"हरी ॐ. बोला"
"गुरूजी, आमची निलिमा..."
"ये बेटा, बैस..."

भाग १ http://www.maayboli.com/node/44121

"काही सिरिअस आहे का?"
"मला आत्ताच काही सांगता येणार नाही. आधी मला सगळे डिटेल्स हवेत..."
"हो तुम्ही विचारा मी सांगतो. पण प्लिज निलिमाला यातुन बाहेर काढा डॉक्टर. अहो एकुलती एक मुलगी आहे हो ती आमची..."
"मी समजू शकतो तुमच्या भावना. मला सांगा नेमकं काय होतय निलिमाला"

मध्यरात्रीला दारावरच्या
टकटकीने झोपमोड झाली....

उंबर्‍याबाहेरच्या थेंबाने,
चौकशी केली...
आत येण्याची परवानगी विचारत,

"मी सूख आहे" म्हणाला...!

त्यासरशी,
गालावरच्या सुकलेल्या आसवांना,
मी हसताना पाहिलं!!

'आता साधारण थेंबही, हिला आशा दाखवतात'
असं उपरोधी हसणं....

मलाही अंगवळणीच पडलेल्या
हा गोष्टी सार्‍या..
हा थेंब मात्र रेटून उभा,
'येऊ ना?' विचारत...
मी ही नेटानं तो क्षण सावरला...'नको, तू बाहेरच अस' सांगितलं त्याला ठणकावून..

"अगं, पण तुझ्या लाडक्या पावसानं पाठवलंय मला.. आणि मी एकटा नाहीये,
अख्खी बरसात आहे सोबत... "

अदृष्य भिंत ......

सार्वजनिक आरोग्य या क्षेत्रात काम करणा-यांना संसर्गजन्य रोगाच्या साथीचं इन्वेस्टीगेशन करणं म्हणजे काय आव्हान आहे हे माहित असतं. मला माझ्या ३०-३५ वर्षांच्या सर्व्हीस मधे असे प्रसंग अनेकदा आले. पेशंटच्या एखाद्या दुर्मिळ रोगाचं निदान आणि एखाद्या साथीचं निदान यात साम्य एकच आहे आणि ते म्हणजे यातून मिळणारं समाधान. यातल्या एका साथीचा किस्सा सांगण्यासारखा आहे.

"मग काय ठरलय तुझं"
"कशाबद्दल" निलिमा नॅपकिनला हात पुसत डायनिंग टेबलवर बसत म्हणाली.
"अग तू लग्न करणार आहेस की नाही?"
"पुन्हा तेच...."
"ठिक आहे. माझ्या समाधानासाठी पुन्हा एकदा सांग ना..."
"हो. करणार आहे आणि दिलिपशीच करणार आहे. अजुन काही ?"
"भेंडीची भाजी"
"अं"
"तुझ्या आवडीची भेंडीची भाजी"
"आजकाल तुम्ही आणि आई तूही, असे विचित्र का वागता कुणास ठाऊक"
"अगं, लोकं बोलतात गं आणि मग ह्यांना टेन्शन येते... तू लक्ष देऊ नकोस. मला माहीती आहे, तू दिलिपशीच लग्न करणार आहे ते."
********************************************************************
"मुर्खा... अरे मी नरिमनला ये म्हटलं होतं ना"

प्रत्येक माणसाला (विशेषतः पुरुषाला) हव्या त्या गोष्टी मिळतात, फक्त त्याची वेळ चुकलेली असते. त्याचे कारण म्हणजे स्त्रीहट्ट असावा. (स्त्री = आई किंवा बायको).

लहानपणी सर्वात प्रिय गोष्टींपैकी दोन म्हणजे खेळ आणि झोप. पण आई नामक प्राण्यामुळे झोपेचे खोबरे आणि खेळाचे पानिपत व्हायला वेळ लागत नाही. जेव्हा बाळ १-२ वर्षाचं असतं तेव्हा त्याला खेळावंस वाटतं, पण आई त्याला "झोप रे आता" म्हणत जबरदस्तीने झोपवते. खायचे नसेल तर जबरदस्तीने खाऊ घालते.

अगदी विश्वासाने जिच्या खांद्यावर विसावावे अशी ही सखी
_____________________________________________

अग, आहेस का ग ? खूप गरज आहे तुझ्याशी बोलायची, बोल ग...
(आता तिची सगळी वाक्य ... अशी; कारण ती प्रत्येकीची वेगवेगळी अन वैयक्तिक )

काय झालं? बरी आहेस ना
...................

या शहरावर भार.....
चिखलाचा तसाच सोन्याचाही ...., कुणाच्या नाजूक पावलांचा तर
कुणाच्या क्रूर हास्याचाही ! कुणाच्या दिलखेच अविर्भावाचा ,तर कुणाच्या
रांगडेपणाचाही !! द्वैताच्या कैक साखळदंडांचा तसाच अद्वैताच्या कैक घोषणांचाही...!

तसाच काहीसा भार ...मी अजून टाकून बसलो होतो या शहरावर--
माझ्या मनाचा ! ज्याचं शरीर असावं बेमुर्वतखोरपणाचं ,आत्मा असावा मनस्वितेचा
आणि रंग काही खुळ्या अस्मितांचा !!

या सगळ्याला स्विकारून या शहराने निर्माण केली , झेलली ,पेलली आणि बहरवली माझी अनेक
रुपे मलाही अपरिचित असणारी. तिच्या डोळ्यांत रमणारा , स्वतःला हरवून बसणारा , इथल्या हरएक

२४ मे रोजी आय. एम.ए.च्या संचेती हॉलमध्ये शेखर बर्वे यांच्या "पार्किन्सनशी मैत्रीपूर्ण लढत" या पुस्तकाच प्रकाशन झाल. प्रसिद्ध न्युरॉलॉजिस्ट डॉक्टर प्रदीप दिवटे यांची प्रस्तावना लाभलेल्या या पुस्तकाने मराठीतील शास्त्रीय विषयावरच्या लिखाणात मोलाची भर पडली आहे.आय.एम.ए.च्या अध्यक्ष डॉक्टर माया तुळपुळे यांनीही पुस्तकातील मुल्यांकन तक्ते, मानसिक आघातावरील प्रकरण आहारविहारावरील माहिती याचे विशेष कौतुक केले.
डॉक्टर ह.वि.सरदेसाई प्रकृती अस्वास्थ्यामुळे कार्यक्रमास येऊ शकले नाहीत.पण त्यानी आवर्जून पुस्तक प्रकाशनापूर्वी आपला अभिप्राय दिला पुस्तक परिचयाबरोबर तो ही येथे देत आहे.